هاشمی رفسنجانی: جريانات سياسی نبايد بسيج را آلوده کنند، ايسنا

در سالروز صدور فرمان تشکيل بسيج ۲۰ ميليونی از سوی امام راحل ، آيت‌الله هاشمی رفسنجانی طی يادداشتی با مرور ديدگاه‌ بنيانگذار جمهوری اسلامی درباره اين نهاد، بسيج را نيرويی که هميشه زبان منطق مردم در بيان خواسته‌های بر حق بود، معرفی کرد .

به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام ،يادآور شد: اگرچه به خاطر نقش اعضای آن در جنگ، به‌تدريج در زمره اصطلاحات نظامی درآمد، اما فراموش نکنيم امام راحل در زمانی فرمان تأسيس آن را صادر کردند که هنوز بوی باروت جنگ به مشام نمی‌رسيد.

وی با تاکيد بر اين که بسيج بايد مانند مؤسس خويش، پرچمدار اعتدال در امور فرهنگی و اجتماعی باشد، تصريح کرد:جريانات سياسی نبايد برای اهداف باندی و جناحی اين سرمايه عظيم ملی و دينی و انسانی را آلوده کنند.

به گزارش ايسنا، متن «ديدگاه رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام درباره بسيج به اين شرح است:

" يکی از ويژگی‌های بارز امام راحل در مقام رهبری جامعه اسلامی، در کنار عرفان عملی، فلسفه، تدين، تعبد، تعهد، اخلاق اسلامی، انعطاف و اقتدار، آينده‌نگری زايدالوصفی است که اگر نگوييم در ميان رهبران جوامع مختلف، بی‌نظير است، مطمئناً کم‌نظير است.

تدبّر و دورانديشی در مسائل از همان روزهای آغاز مبارزه، برای ما که پا در رکاب ايشان نهاده بوديم، تحیّربرانگيز بود، به‌گونه‌ای که در خرداد ۱۳۴۲ وقتی به بهانه مرخصی در دوران سربازی غيرقانونی خويش از پادگان باغشاه آن روز پادگان لاهوتی ديروز و حر امروز، برای ارائه گزارش از اوضاع سربازخانه‌ها خدمتشان رسيدم، با آينده‌نگری خاص، اتفاقات پس از ۱۵ خرداد را آن‌گونه ترسيم کردند که اتفاق افتاد.

يا در سال‌های آغازين تبعيد به نجف اشرف، با شروع تدريس درس ولايت فقيه، زيرساخت‌های يک حکومت مبتنی بر مبانی مکتب اهل بيت را آنچنان بنيان نهادند که ۱۵ سال بعد، وقتی رژيم پهلوی با همه صلابت‌های پوشالی و قساوت‌های غيرانسانی سقوط کرد، همه شرايط مقدماتی برای چگونگی اداره جامعه فراهم بود.

در نخستين ماه‌های پس از پيروزی انقلاب نيز شاهد بوديم که چگونه يک پيرمرد ۸۲ ساله پازل‌های سياسی را برای مقابله با انواع توطئه‌های در کمين کنار هم می‌چيد و يکی از مصاديق بارز اين آينده‌نگری، تشکيل بسيج ۲۰ ميليونی در آذرماه ۱۳۵۸ است.

روزگاری که ايشان آن دستور تاريخی و تاريخ‌ساز را صادر فرمودند، هنوز هيچ نشانه‌ای از جنگ تحميلی عراق عليه ايران نبود و حتی تحرکات مرزی حزب بعث نيز پس از آن به تدريج شروع شد.

نقش نيروهای مردمی که در قالب بسيج برای اعزام به مناطق جنگی غرب و جنوب سازماندهی می‌شدند، اگرچه در تاريخ دفاع مقدس اظهر من الشمس است، اما من به عنوان کسی که در مسئوليت‌های متعدد از جمله فرماندهی جنگ و جانشينی فرماندهی کل قوا از نخستين روزهای آغاز تا آخرين لحظات پايان جنگ تحميلی، در جريان کم و کيف دفاع و تهاجم بودم، شهادت می‌دهم و در اين شهادت فرماندهان عالی سپاه و ارتش را گواه می‌گيرم که اگر بسيج نبود، سرنوشت جنگ نيز اين نبود که پس از پيروزی‌های متعدد نظامی در عمليات‌های گوناگون، بزرگترين پيروزی سياسی را در تاريخ جنگ‌های ايران، آن هم با ثبت در غير انکارترين اسناد سازمان ملل به دست آورديم.

روحيه مردمی نيروهای بسيج که در طول ۸ سال دفاع مقدس با ايثارگری‌ها و فداکاری‌های خالصانه تا عالی‌ترين حد انسانی تقويت شده بود، پس از جنگ نيز، صادقانه‌ترين حامی دولتمردان در دوران سازندگی بود که اعجاز بيت‌المقدس، فتح‌المبين، کربلای پنج، والفجر هشت و ديگر فتح‌الفتوح‌ها را در آغاز حرکت ايران اسلامی به سوی توسعه و پيشرفت که آن روزها از آن تعبير به «حيات طيبه» می‌شد، تکرار کرد.

بسيج، در قاموس فرهنگی ايران واژه‌ای است که قداست ذاتی خويش را در دوری از تظاهر به دست آورد و هميشه زبان منطق مردم در بيان خواسته‌های بر حق بود.

اين عنوان، اگرچه به خاطر نقش اعضای آن در جنگ، به‌تدريج در زمره اصطلاحات نظامی درآمد، اما فراموش نکنيم امام راحل در زمانی فرمان تأسيس آن را صادر کردند که هنوز بوی باروت جنگ به مشام نمی‌رسيد و اولين گروههای عضو اين سازمان مردم نهاد، جوانان دانشجوی حزب جمهوری اسلامی بودند که در قالب گروههای جهادی برای ساختن سرپناه مردم بی‌پناه بشاگرد و برای برداشت زراعت کشاورزان به خواف، ترکمن صحرا، گرمی و ديگر مناطق دورافتاده می‌رفتند.

بی دليل نبود که همان پير فرزانه هر وقت می‌خواستند، اهميت بسيج را بر کلام نافذ خويش جاری نمايند، از آن به عنوان «نيروی مردمی» ياد می‌کردند و اين نشان از طبيعت ذاتی و اکتسابی بسيجيان است.

نبايد بگذاريم اين توانمندی بالقوه که تفسير ميدانی آيه شريفه «واعدوا لهم ماستطعتم من قوه و من رباط الخيل» است، در هياهوهای سياست‌زدگی، دچار تندروی‌های افراطيون و تفريطيون شود که به قول مولای مظلومان در هر دو صورت دچار ضلالت و گمراهی خواهند شد.

بسيج بايد مانند مؤسس خويش، پرچمدار اعتدال در امور فرهنگی و اجتماعی باشد تا برای جوانان همه نسل‌ها، همچنان مدرسه عشق بماند. بسيج بايد مانند خيل اعضای شهيدش، چنان مردمی باشد که در چشم همه گروهها، با هر سليقه سياسی، مکرم، محترم و معزز باشد. بسيج بايد آن‌گونه باشد که به جای تشکيل پايگاه‌های خويش در مساجد، خود مسجدی برای جذب جوانانی باشد که نشان داده‌اند، علی‌رغم برنامه‌های دين‌ستيزان در طول تاريخ ايران، روحيات اسلامی را در عمق جان خويش دارند و هر وقت لازم باشد، چون امواج خروشان از دل اقيانوس مردمی برمی خيزند و با غيرت ايرانی و اسلامی به جنگ صخره‌هايی می‌روند که عليه ايران و اسلام صف‌آرايی کرده‌ا‌ند و جريانات سياسی نبايد برای اهداف باندی و جناحی اين سرمايه عظيم ملی و دينی و انسانی را آلوده نمايند و بگذارند اين يکپارچه در خدمت اسلام و انقلاب و نظام و ايران باقی بماند.

اينجانب به عنوان کسی که در طول سال‌های مبارزه با جوانان عضو بسيج غيرمتشکل در مساجد، تکايا، مدارس، دانشگاهها، حوزه‌ها و جامعه و در طول ۸ سال دفاع مقدس با جوانان عضو تشکيلات بسيج افتخار همسنگری داشته‌ام، اطمينان دارم هيچ دام و دانه‌ای نبايد بتواند افتخارات اين پرنده‌های بلندپرواز را در قلوب آسمانی مردم مخدوش نمايد و مطمئنم آن آينده‌نگری امام در تشکيل بسيج ۲۰ ميليونی با عضويت تک‌تک جوانان اين سرزمين عملی خواهد شد و تحقق اين آرزو موقعی شيرين‌تر می‌شود که ببينم جوانان ايران اسلامی در سايه گسترش مراکز علمی، آموزشی و پژوهشی کشور، مسلح به دانش‌های پيشرفته هستند و عزم خويش را برای فتح قله‌های ‌ای‌تی، هايتک، نانوتکنولوژی و جوش و شکافت هسته‌ای جزم کرده‌اند.