فراخوان جمعی از فعالين دانشجويی به مناسبت ۱۶ آذر: تاکنون ايستادگی کرده ايم، از اين پس نيز خواهيم ايستاد، دانشجونيوز

جمعی از فعالين دانشجويی فراخوانی را به منظور برگزاری مراسم روز دانشجو صادر کرده اند.

به گزارش دانشجونيوز اين دانشجويان در فراخوان خود ضمن تاکيد بر اهميت برگزاری مراسمات اعتراضی در اين روز آورده اند: " برما دانشجويان آزادی خواه است که در روز ۱۶ آذر سکوت نکنيم و به انحا مختلف اعتراض خود را به استبداد نشان دهيم. بر مبارزين دانشجويی است که با توجه شرايط دانشگاه محل تحصيل خود برنامه های مستقل اعتراضی برگزار کنند. در حال حاضر تجويز يک شکل از حرکت های اعتراضی برای دانشگاه های مختلف با شرايط متفاوت نمی تواند نتيجه يکسانی داشته باشد. فعالين دانشجويی در دانشگاه محل تحصيل خود می بايست با در نظرگرفتن امکانات و محدوديت ها، ايده های جديد برای گرامی داشت روز دانشجو بپرورانند. برپايی تجمع و تحصن اعتراضی موثرترين راه برای تزريق روحيه مبارزه طلبی به شريان جنبش دانشجويی است. در صورت عدم امکان برگزاری تجمع، حرکات اعتراضی همه گيرتر و کم هزينه تر چون تعطيلی کلاس های درس و حتی تعطيلی دانشگاه و نيز شعار نويسی و پخش شب نامه های اعتراضی می تواند توسط فعالين دانشجويی در دانشگاه ها مورد توجه قرار گيرد."

مشروح فراخوان به شرح زير است.

ما زنده به آنيم که آرام نگيريم / موجيم که آسودگی ما عدم ماست

سالی ديگر شد و ۱۶ آذر دگری در راه است. روزی که بی شک در اذهان ايرانيان يادآور شجاعت، آزادگی و ايثار در راه آرمان های ملی يعنی حاکميت مردم و عدالت است. نيم قرن پيش ۳ آذر اهورايی به دست چکمه پوشان حکومت پهلوی و در دامان مقدس دانشگاه به خاک و خون نشستند و با شهادت خويش جوانه های آزادی خواهی و حق طلبی را تا ابد در دل و جان دانشجويان اين سرزمين کاشتند. سالها از آن واقعه غم انگيزگذشت، و ۳ آذر اهورايی نماد به حق ايستادگی در مبارزات دانشجويان شدند. نمادهايی که بی شک در استمرار جنبش دانشجويی نقش بسزايی داشته و خواهد داشت. جنبش دانشجويی که در برهه های حساس و سرنوشت ساز ميهن همواره نقش مهم خود را ايفا کرده و خواهد کرد. انقلاب ۵۷، ۲ خرداد ۱۳۷۶، اعتراضات ۱۸ تير ماه ۱۳۷۸ و در نهايت انتخابات سال گدشته بی شک هريک نقاط عطفی در تاريخ اين مرز و بوم پر گهر ايجاد کرده اند.

اما افسوس که اين مبارزات مستمر تاکنون هدف غايی خود که همانا مردم سالاری و آزادی است را به دست نياورده.

همواره دانشگاه، اين محل پروراننده نورانيت و آگاهی، مورد تهاجم و تاخت و تاز شب پرستان بوده است. درپی انتخابات سال گذشته فجايع و مظالمی در حق جامعه دانشگاهی روا داشته شده که به جرات می توان گفت در تاريخ ايران بی سابقه بوده است. اگر کودتا گران در سال ۱۳۳۲ سه دانشجوی آزاده اين مملکت را در دانشگاه تهران کشتند، نزديک به نيم قرن بعد در همان دانشگاه فجايعی به مراتب دهشتناکتر از اسلاف خود در دانشگاه ها خلق کردند.

هنوز هم زخم ددمنشی شان در حمله به کوی دانشگاه تهران، دانشگاه شيراز، دانشگاه اصفهان، دانشگاه آزاد مشهد و ... جان و روح مان را می آزارد.
با اين خيال باطل که روح آزادگی در دانشگاه ها خشک خواهد شد، ده هاتن از جوانان و دانشجويان را در مقابل دانشگاه به گلوله بستند، صدها دانشجو را راهی زندان کردند و شکنجه گران را مزد مزيد دادند تا اعتراف ناروا و مضحک اخذ کنند، هزاران دانشجو از تحصيل در دانشگاه محروم شدند تا فرمايش پيامبر اسلام(ص) که گفتند "طلب العلم فريضة علی کل مسلم" در نظام جمهوری اسلامی به معنای کامل خويش تحقق يابد. اما ما با وجود اين همه بدکاريها تاکنون ايستادگی کرده ايم. از اين پس نيزخواهيم ايستاد.

و اما اکنون خطابمان با شما دانشجويان آگاه و مبارزين خستگی ناپذير ره مقدس آزادی است.
ای مدافعين ارزش های انسانی و ای پاسداران خرد انسانی،

ما جمعی از فعالين دانشجويی دانشگاه های تهران از همرزمان خود در دانشگاه های مختلف در سراسر کشور می خواهيم تا حداکثر توان خود را برای پاسداشت خون شهدای جنبش سبز و رهانيدن اسرای دربند به کار گيريد و با تمام قوا برای برگزاری مراسم روز ۱۶ آذر به پيش رويد.
هرجند که برخوردهای ددمنشانه با فعالين دانشجويی در يک سال گذشته کمر جنبش دانشجويی را خم کرده است اما تنه اين درخت سرو سربلند مستحکم تر از آن است تا با تيغ به کندی گراييده سرکوب منقطع شود. اين درخت تنومند و پرغرور ريشه در خاک آزادگی و انسانيت دارد. تا زمانی که انسانيت در اين مملکت زنده است، جنبش دانشجويی منتقد استبداد و بيداد، جاری و ساری خواهد بود.

برما دانشجويان آزادی خواه است که در روز ۱۶ آذر سکوت نکنيم و به انحا مختلف اعتراض خود را به استبداد نشان دهيم. بر مبارزين دانشجويی است که با توجه شرايط دانشگاه محل تحصيل خود برنامه های مستقل اعتراضی برگزار کنند. در حال حاضر تجويز يک شکل از حرکت های اعتراضی برای دانشگاه های مختلف با شرايط متفاوت نمی تواند نتيجه يکسانی داشته باشد. فعالين دانشجويی در دانشگاه محل تحصيل خود می بايست با در نظرگرفتن امکانات و محدوديت ها، ايده های جديد برای گرامی داشت روز دانشجو بپرورانند. برپايی تجمع و تحصن اعتراضی موثرترين راه برای تزريق روحيه مبارزه طلبی به شريان جنبش دانشجويی است. در صورت عدم امکان برگزاری تجمع، حرکات اعتراضی همه گيرتر و کم هزينه تر چون تعطيلی کلاس های درس و حتی تعطيلی دانشگاه و نيز شعار نويسی و پخش شب نامه های اعتراضی می تواند توسط فعالين دانشجويی در دانشگاه ها مورد توجه قرار گيرد.

در آخر می خواهيم بر اهميت انجام حرکات اعتراضی مجددا تاکيد کنيم که در درجه نخست می تواند نشاط و روحيه مبارزه را بعد از دوره ای طولانی از سرکوب به دانشگاه بازگرداند. همچنين دانشجويان بايد به خاطر داشته باشند که در صورت عقب نشينی در هر مرحله، دشمن با گستاخی بيشتری به پيش خواهد آمد.

جمعی از فعالين دانشجويی دانشگاه های تهران