فشار بر خانواده کروبی و سکوت مراجع و اصلاح طلبان، سحام نيوز

سحام نيوز: نزديک به ۲۰ماه از انتخابات دهم رياست جمهوری می گذرد. اتفاقاتی که طی اين ماه ها بر بدنه نيروهای مخالف از جانب حکومت وارد شد، جای هيچ ترديدی را باقی نمی گذارد که مخالفين حکومت پای در کارزاری سخت گذاشته اند. در يک طرف صحنه مخالفينی که تنها ابزارشان نافرمانی های مدنی و اعتراضات آرام است و تنها در جستجوی رسيدن به مطالبات خود از روش های مسالمت آميز بوده و طرف ديگر اين صحنه نبرد نيروهای حکومتی از هر دسته و گروه و ارگان، با شنيع ترين رفتارها و تا بن دندان مسلح و مجهز به توپخانه ی رسانه ی به اصطلاح ملی و تريبون های مختلف اعم از نماز جمعه و مجلس و …قرار دارد.

شيوه جنبش اعتراضی مردم حضور است و شيوه حکومت فرار رو به جلو!! حکومتی که خودش شهيد می کند و برای آن شهيد مراسم می گيرد!! ماجرای استالين است و تروتسکی! گويا حکومت اصل را بر دروغ و نفاق و نيرنگ بنا نموده است. پس از ماه ها سکوت جنبش سبز و عدم حضور آنها در خيابان ها، ۲۵بهمن نقطه عطفی شد برای اين آتش زير خاکستر. پس از درخواست مشترک کروبی و موسوی از وزارت کشور برای صدور مجوز راه پيمايی۲۵بهمن در حمايت از مردم مصر و تونس، دامنه فشارها بر اين دو مبارز خستگی ناپذير و همراه مردم، بيشتر شد.

چند روز مانده به راهپيمايی، مهدی کروبی و همسرش به طور کامل حصر خانگی شده و از ديدار فرزندان و خانواده محروم گرديدند. تمام خطوط تلفن همراه و ثابت مهدی کروبی، همسر و فرزندان قطع می شود. اين نخستين نشانه های يک کودتای نظامی آرام بر عليه اين خانواده بود. تظاهرات ۲۵بهمن نشانه های خوبی را برای حکومت به همراه نداشت. مردم به خيابان ها آمدند. آرام اما مصمم!

ساعاتی پس از پايان تظاهرات، حکومت شکست خورده و وحشت زده که به دنبال انتقام گيری بود شروع به انجام رفتارهای نخ نما شده و مشابه قبايل وحشی نخستين نمود. شيوه ايجاد رعب و وحشت! دوباره قشون کشی عده ای عربده کش و مزدور حقوق بگير با استفاده از نام بسيجی و جبهه رفته و انقلابی، به همراه تنی چند از روحانی نماها،با عقبه ای که البته واضح بود از کجا پشتيبانی می شود، جلوی منزل مهدی کروبی تجمع کردند. اندک بودند، اما گستاخ و بی شرم! به نام اسلام و دين، بدترين الفاظ و رکيک ترين کلمات را با افتخار بر زبان می راندد. ناگاه آدم را ياد سال های نخستين اسلام می انداختند که بنی اميه و خوارج چه با اين اسلام کردند!

پنج شب متوالی تجمع و آشوب و دريغ از دخالت صريح مقامات قضايی و انتظامی! در ظاهر معلوم نبود که چطور می شود عده ای قليل با مسدود نمودن آن محله و با عربده کشی در آن ساعت از نيمه شب و آن هم طی چندين شب، بتوانند دست به آشوب بزنند. مگر اينکه اراده شخص ديگری در ميان باشد! از اين دست افراد حداقل در تاريخ ۱۰۰ساله حکومت بسيار داشتيم. روزی با کت و شلوار مشکی و يقه های باز و کلاه شاپو و دستمال يزدی بر گردن؛ و امروز که با چفيه و پوتين و … . بی مخ بی مخ است؛ شعبان و غير شعبان ندارد!

طی همان شبها مامورين امنيتی در اقدامی بی سابقه با شکستن درب منزل محمد حسين کروبی،برای يافتن وی اقدام ورود به ساختمان وی را می کنند که خوشبختانه ناکام مانده و برای جبران اين ناکامی از آن روز تاکنون منزل وی را پاتوق قرارهای شخصی خود نموده و معلوم نيست فردا روز مدارک شخصی و عکس ها و فيلم های خانوادگی و … اين خانواده از کدامين سايت و کوی برزن سر برآورد؟!
ماموران اطلاعات با مراجعه به مدرسه فرزندان حسين کروبی موجبات ترس اين دو دانش آموز را فراهم آورده تا آنجا که اين دو به خاطر ترس از ماموران امنيتی درس و مدرسه را ترک کرده اند.

محمد تقی کروبی را هم در شروع اين ترم دوباره و برای سومين بار ممنوع التدريس می شود و همچنين وی را که جانباز جبهه و جنگ است را از يک درمان عادی برای گوش مجروح خود محروم می کنند تا آنجا که وی را اکنون تا آستانه از دست دادن شنوايی رسانده اند.

پس از راهپيمايی خودجوش و مردمی ۱اسفند، حکومت چهره واقعی خود را نشان داد. شديدترين نوع برخورد را در خيابان ها با مردم انجام داد. از بی رحم ترين شيوه ها برای سرکوب اعتراض آرام مردم استفاده نمود و سعی داشت با تمام پشتوانه خبری و رسانه ای خود اين راهپيمايی مردمی را خفه نمايد که البته ناکام ماند.

عقده گشايی ها دوباره ادامه پيدا کرد و در شب اين راهپيمايی و پاسی از نيمه شب گذشته به منزل علی کروبی هجوم برده و وی و همسرش را دستگير می کنند. جالب است که دليل دستگيری علی کروبی، به آن صورت و آنهم در آن زمان را بحث نخ نما شده ارتباط با سرويس های جاسوسی بيگانه و … عنوان کردند! حکومت در اقدامی از روی ناچاری و دستپاچگی به دنبال حسين کروبی بودند که پس از دست نيافتن به وی برای ايجاد فشار بر مهدی کروبی و خانواده اش، علی را دستگير کردند.

همزمان با اين ماجرا به منزل مهدی کروبی يورش برده و با ورورد به منزل، مهدی کروبی را در يک اتاق و همسرشان را نيز در اتاق ديگری محبوس می کنند. تفتيش ها آغاز می شود و اسناد و مدارک و کتب و … دوباره به تاراج می رود. مهدی کروبی در آخرين نامه خود خطاب به آملی لاريجانی، رئيس قوه قضائيه گفته بود” بنده درخواستی دارم از جنابعالی که به زودی و از طريق قانونی، وعده هايی را که در سخنرانی ها داده اند، عملی گردد و دادگاهی علنی تشکيل گردد تا کيفرخواست و دفاعيات مطرح گردد. باشد که در دادگاهی عادل و علنی، مردم به حقيقت آگاهی يابند” .

اين اتفاق رخ نداد و ماموران هيچ مجوزی از دادگاه عادل نداشتند، اما مردم به خوبی به حقيقت ماجرا پی بردند.

اکنون ۳۶ ساعت از اين اقدام می گذرد و هيچ گونه اطلاعی از شرايط مهدی کروبی و فاطمه کروبی در دسترس نيست. نگرانی ها پيرامون اين موضوع برای مهندس مير حسين موسوی هم بوجود آمده و بيم آن می رود تا نيروهای تندرو و ناشنوا از صدای ملت، اقدامی نابخردانه در جهت خفه کردن صدای اين دو رهبر جنبش اعتراضی مردم ايران انجام دهند.

حال جای اين سوال باقيست: مراجعی که انسان را به پرهيز از خشونت و دروغ و ظلم فرا می خوانند؛ چرا برای حکومت چنين چيزی را قائل نيستند و سکوت کرده اند؟

چرا جريان اصلاحات و سران آن که دولت شان ۱۶ سال بر اين کشور حکومت کرد سکوت کرده اند؟

چرا افرادی که خود را داعيه دار دفاع از مظلوم و ستم ديده می دانند سکوت کرده اند؟ اين همه سکوت از روی ناچاری و ترس است يا از روی دنيا خواهی و عقايد پوشالی؟