نرگس محمدی: احساس خطرجانی می کنم؛ تحت فشارامنيتی ماموران امنيتی هستم، کمپين بين المللی حقوق بشر

به دنبال انتشار خبر ربوده شدن پرونده پزشکی نرگس محمدی توسط نيروهای امنيتی ، او با اشاره به اينکه توسط کارمندان بيمارستان از اين مسئله باخبر شده است با اظهار نگرانی از اين موضوع به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت: « با من از بيمارستان تماس گرفته و گفته شد که ماموران امنيتی اسناد پزشکی من را بازديد کرده اند و بخشی از آن را ربوده اند.من نمی دانم اين اسناد چه جذابيتی برای مامور امنيتی دارد! مگر اينکه برای پروژه ای آن را دزديده باشند. من نسبت به جان خودم احساس خطر می کنم.»

نرگس محمدی، که در جريان انتخابات ۸۸ مدتی در زندان بود و پس از آزادی دچار بيماری های مختلفی شد با اظهار اينکه اين بار حرف از آزادی نيست بلکه مسئله حيات است، گفت: « من به کمپين حقوق بشر به عنوان نهادی از حقوق بشر اعلام می کنم که ربوده شدن اسناد پزشکيم بسيار ترسناک است. اسناد ربوده شده نشان می دهد که من از چه داروهای استفاده می کنم، تحت چه مراقبت های هستم، چگونه زنده می مانم و چه چيزهای سلامت من را تهديد می کند اينها به چه درد نيروهای امنيتی می خورد! از وقتی آزاد شده ام هر هفته ، هر دو هفته ، و هر ماه يکبار تحت فشار روانی از سوی ماموران امنيتی هستم. اينها من را از پا در آورده است. حالا نسبت به جانم احساس خطر می کنم.»

نرگس محمدی با اشاره به بيماريش گفت: « وقتی از زندان آزاد شدم ۱۲ روز در بيمارستا ن بستری شدم و در نهايت هم مداوا نشدم، پزشکان به من گفتند که نمی توانند درباره بيماری من اظهار نظر کنند و نياز به معالجه بيشتری دارم. من تحت نظر متخصصان مغز و اعصاب و اعصاب و روان هر دو هستم و از ۲۰ بهمن ماه که ماموران به خانه ام حمله کردند و برخوردها ناشايستی داشتند بيماريم شدت يافته است. پرونده پزشکی من در حالی دزديده می شود که من هنوز تحت مداوا هستم و پرونده ام بسته نشده است. تمام اسناد پزشکی من در بيمارستان فايل شده بود تا برای بررسی من مورد مطالعه قرار گيرد.»

نرگس محمدی درخصوص اينکه چطور ماموران اسناد را دزديده اند به کمپين گفت: « من درجريان برخورد آنها با پرسنل بيمارستان نيستم،نمی دانم چطور وارد بيمارستان شدند، چگونه اسناد را پيدا کرده و برده اند. ولی ديگر می دانم آنها به راحتی اين کارها را انجام می دهند. وقتی در خانه ام را شبانه شکستند و وارد حريم خصوصيم شدند و من را در حالتی که برای خواب آماده می شدم غافلگير کردند ديگر ورود به بيمارستان و دزديدن اسناد پزشکی توسط آنها برايم امری بديهی است و ناباورانه به اين موضوع نگاه نمی کنم، من حال ديگر مسئله ای با اين چيزها ندارم، مسئله ام چيز ديگری است. من پذيرفته ام که آنها در برخورد با ما قانون را رعايت نمی کنند و اخلاق زير پا گذاشته می شود.»

عضو کانون مدافعان حقوق بشر گفت:« من الان مسئله ام سلب آزادی و يا بازداشت نيست، اين بار مسئله حيات من است. چرا ماموران امنيتی به بيمارستانی که من برای معالجه به آنجا مراجعه می کنم، می روند و پرونده پزشکی من را می دزدند، چه نوع اطلاعاتی می خواهند و اين اطلاعات ر ا به چه منظوری می خواهند! من اين کار را تهديد عليه زندگی و حيات خودم می دانم و نسبت به اين موضوع معترض هستم.»

نرگس محمدی، همسر تقی رحمانی که از چند روز قبل از راه پيمايی ۲۵ بهمن ماه بازداشت شد درباره آخرين خبرها از او گفت: « هيچ خبری ندارم. امروز می خواهم بروم و تقاضا کنم که بگذارند بچه هايم پدرشان را ببينند، بازداشت او در خانه تاثير بدی روی آنها گذاشته است. ديروز پسرم به يکی از فاميل ها گفت: پدر م را بردند که بکشند ولی خدا نمی گذارد. می خواهم امروز بروم خواهش کنم تا ماموری دست علی و کيانای من را بگيرد و ببرد چند دقيقه ای پيش پدرشان.»

نرگس محمدی در خصوص پيگيری هايش گفت :« من چند بار به دادستانی مراجعه کردم اما آنها از در مورد هر سوالی که مربوط به تقی رحمانی می شود اظهار بی اطلاعی می کنند. من هنوز نمی دانم همسرم توسط چه نهادی و به چه دليلی بازداشت شده است.»

در آخرين دقايق پسر چهار ساله تقی رحمانی و نرگس محمدی در حاليکه مرتب پدرش را صدا می کرد، گوشی تلفن را گرفت و گفت: « پدرم را گرفتند و بردند. اما ما هم کارهای می کنيم.»