بيانيه اتحاد برای ايران در گردهمايی ايرانيان به مناسبت گرامی داشت روز ۱۸ تير و استقبال از سليمان چوکلی

در برابر پارلمان اروپا در ميدان لوکزامبورگ بروکسل ـ ۱۲ ژوئيه ۲۰۱۱

با ياد فرزندان دانشجوی مان که همواره برای آزادی و عدالت، بهايی سنگين پرداخت کرده اند.

در سحرگاه ۱۸ تير ۱۳۷۸ نيروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی به خوابگاه دانشجويان دانشگاه تهران حمله کردند تا اعتراض دانشجويان مبارز دانشگاه تهران را در نطفه خفه کنند. اعتراض به سانسور و خفقانی که می‌رفت با قانون جديد مطبوعات، بيش از گذشته بر جامعه حاکم شود. قانونی که نويسنده اش سعيد امامی، مقام امنيتی معروف و يکی از طراحان قتل‌های سياسی زنجيره ای بود.
نيروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در حمله خود به کوی اميرآباد با وحشيگری بی‌سابقه‌ای دانشجويان بی‌دفاع را زدند و کشتند و کوی را خراب کردند و سوزاندند. صدها نفر هم دستگير شدند.
آنهايی که با رای مردم به قدرت رسيده بودند، با کرنش در برابر قدرتِ ولی فقيه، به جای دفاع از دانشجويان بی‌پناه، انگشت اتهام را به سوی آنها برگرداندند.

اما بی آبرويی اين حمله وحشيانه آنقدر بود که علی خامنه ای، ديکتاتور بزرگ و دستور دهنده همه سرکوب‌ها، مُزورانه گفت اين واقعه تلخ قلب مرا جريحه دار کرد. با اين همه، ده سال بعد باز با دستور او مزدوران ذوب شده در ولايت به کوی دانشگاه تهران حمله کردند و فاجعه ای بزرگتر از فاجعه ۱۸ تير ۷۸ را به وجود آوردند.
اوباشان و قداره بندان جمهوری اسلامی به ويژه پس از چراغ سبزی که رهبرشان در نماز جمعه ۲۹ خرداد ۱۳۸۸ برای خونريزی به آنها داد، قلب ندا ها و سهراب ها را شکافتند، ترانه ها را سوزاندند و محسن ‌ها و امير ها را در کهريزک ها تکه تکه کردند.
در حقيقت، سی و دو سال حاکميت جمهوری اسلامی بر ايران، کابوسی سياه از تکرار فاجعه های ۱۸ تير ۱۳۷۸ است. و در برابر، کارنامه درخشان مبارزه قهرمانانۀ مردم ايران است برای آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی.
ضمن گراميداشت ياد عزيزان هميشه زنده مان، قربانيان ۱۸ تير ۱۳۷۸ ،عزت الله ابراهيم زاده ،فرشته عليزاده، تامی حامی فر، اکبر محمدی و سعيد زينالی، همصدا با مادران پارک لاله ( مادران عزادار ايران) همچنان خواستار رسيدگی به دادخواهی آنان در مقابل عاملين و آمرين اين کشتار ها و جنايات هستيم.
و هم چنين خواهان آزادی فوری و بدون قيد و شرط دهها دانشجوی در بند مانند: مجيد ها، بهاره ها، آرش ها و شبنم ها يمان، به همراه ديگر زندانيان سياسی و عقيدتی می باشيم !
ما ياد ۱۸ تير ۱۳۷۸ را مانند ۱۳ آبان ۵۷ و ۱۶ آذر ۳۲ گرامی داشته و با ارج نهادن به پايبندی دانشجويان در دفاع از آزادی‌ها و حقوق مردم و برای همبستگی با جنبش دانشجويی ايران و برای اعتراض به سرکوب و نقض آزادی‌ها و حقوق شهروندان به وسيله جمهوری اسلامی، با آنان پيمان می بنديم تا آزادی همه زندانيان سياسی ـ عقيدتی و آزادی ايران، از پای ننشينيم.

اتحاد برای ايران
[email protected]