دین ستیزی از دیدگاه حکومت ایران، ماهان نیکو

هفته پیش وزارت اطلاعات ایران اعلام کرد یک شبکه دین ستیز را کشف و عوامل آن را دستگیر نموده است. روابط عمومی این وزارتخانه اذعان نمود :« گردانندگان و عوامل اصلی این سایت غیرقانونی با ایجاد شبکه ای گسترده از سایتها ، وبلاگها، تالارهای گفتگو و فعالیت در شبکه های اجتماعی با استفاده از هویتهای جعلی، رمزگذاری های پیچیده و پشتیبانی فنی برخی از مرتبطین سفارتخانه های کشورهای غربی، اقداماتی همه جانبه و سازمان یافته ای در راستای توهین به مقدسات و باورهای مذهبی و اعتقادی مردم پرداخته بودند که پس از رهگیری در فضای مجازی و شکستن لایه های متعدد حفاظتی و رمزشکنی پیچیده دیجیتالی توسط نیروهای اطلاعاتی، این شبکه ضددین شناسایی و دستگیر شدند».

تردیدی نیست مردم ایران مردمی هستند با تقید های مذهبی که فوق العاده نسبت به مذهب و ملزومات ان حساس هستند . حکومت ایران از این بابت کاملا آگاه است و بقول معروف دندان های مردم را شمرده است . به همین دلیل هر از چند گاهی عده ای را به همین برچسب مورد پیگرد قرار می دهد .

حال با ذکر مثال هایی ببینیم منظور از دین ستیزی چیست و حکومت ایران چه مولفه هایی را دین ستیزی می داند .

در سال 1378 یک کاریکاتور توسط نیک آهنگ کوثر بنام « استاد تمساح » به چاپ رسید . این کاریکاتور سبب ایجاد غائله ای علیه دولت وقت گردید و تبدیل به بحرانی بزرگ گردید . راست گریان و طرفداران مصباح کفن پوش به خیابان ریختند و این کارتون را علیه دین قلمداد کردند و چنین وانمود کردند که روزنامه ها و مطبوعات به مقدسات توهین می نمایند . همین کارتونیست که در آن روزها بشدت توبیخ و سرزنش گردید و تحت پیگرد قرار گرفت ، هم اکنون در خارج کشور ، کارتون های زیادی را با موضوع رهبر ایران و سایر روحانیون حکومتی طراحی و منتشر می نماید که لابد مظهر دین ستیزی و اشاعه مقدس ستیزی در عالم مجازی محسوب می گردد .

به عبارتی از منظر حکومت ایران و افرادی نظیر آیت الله یزدی و مصباح و جنتی هر شخصیت حقیقی و حقوقی که از آنها به هر شکل ممکن انتقاد بنماید ، دین ستیز محسوب می شود و بایستی قلع و قمع شود .

ماجرای دیگری که اخیرا مورد دستاویز روحانیون حکومتی ایران قرار گرفت ، ماجرای انتشار ویژه نامه خاتون توسط خبرگزاری دولتی ایرنا و روزنامه متبوع آن ایران می باشد . در این ویژه نامه پر مطلب ( سوای اهداف منتشران ) ، مقالات متعددی در مورد حجاب و پوشش اسلامی به طبع رسیده است . حکومتی ها که در نظر دارند بهر شکل ممکن دولت خود ساخته را تضعیف و محدود نمایند، غائله سیاسی بزرگی راه انداختند و انتشار این ویژه نامه را کار گروه انحرافی ( بزعم خویش) به سرکردگی رحیم مشایی رییس دفتر احمدی نژاد دانستند و افراد نزدیک به رییس دولت را افرادی دین ستیز تلقی نمودند که از منظر آنان بایستی با آنها برخورد شود . حتی یک مداح مشهور ( منصور ارضی ) مشایی را یهودی دانست و گفت هر کس او را بکشد ، پولش را شخصا پرداخت خواهد کرد .

دستگیری بهائیان و برخورد با آنها نیز از جمله مواردی است که با عنوان دین ستیری انجام می گیرد . حتی روزنامه کیهان هر گاه خواسته است مثلا شخصی را مجرم معرفی نماید ، در مواردی او را بهایی دانسته است . این امر در مورد مهاجرانی وزیر ارشاد دولت اصلاحات و شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل بارها در کیهان تکرار گردیده است .

بنابر این در ایران امروز هر مقوله ای که به شکلی به حکومت تنه بزند، ویا ایدئولوژی مورد نظر حکومت را مورد نقد قرار دهد و یا خطوط قرمز خود ساخته آن را مورد تجاوز قرار دهد وجه دین ستیزی می گیرد و بشدت با آن برخورد می شود .

بنابر این معلوم نیست آنچه وزارت اطلاعات ایران شبکه دین ستیز دانسته و اذعان به تلاشی و دستگیری اعضای آن نموده است چه می باشد و نقش آنها در عالم مجازی برای مخدوش کردن باورهای دینی چه بوده است .

لازم به ذکر است عالم مجازی و اینترنت ، فضایی بشدت گسترده است و هزاران سایت و وبلاگ در آن وجود دارد که هر لحظه بر تعداد نامتناهی آن افزوده می گردد . تعداد شبکه های اجتماعی و صفحات مجازی اینگونه شبکه ها و اعضای آن هر لحظه زیادتر می شود . مشخص نیست که این صفحات در کجا و کدام موقعیت به ثبت می رسد . فارسی زبانان در همه جای دنیا پراکنده اند و هر کدام آنها از محلی نامشخص اقدام به ساختن و انتشار مطالب الکترونیک و باز نشر آنها می نمایند . مطالب صفحات مجازی بسرعت با چت روم ها ، پست های الکترونیک ، شبکه های اجتماعی گوناگون مانند فیس بوک و تویتر و... و نیز با وبلاگ ها باز نشر می شود و حتی مورد استفاده روزنامه ها و نشریات کاغذی قرار می گیرد و شبکه های رادیویی و تلویزیونی متعدد آنها را مجددا اشاعه می نمایند .

تردیدی نیست در این عالم نامتناهی مطالب زیادی منتشر می شود که مورد تایید همگان نیست و برخی از آنها حتی می تواند خشم گروهی از مردم را برانگیزد . چنانکه انتشار کاریکاتورهای موهن دانمارکی در چند سال پیش خشم جامعه مسلمانان دنیا را بر انگیخت و حتی موجب شد بسیاری از سیاستمداران و رهبران مذهبی غیر مسلمان دنیا نیزآن را محکوم نمایند و مغایر با آزادی قلم و بیان توصیف نمایند .

در پایگاه های اینترنتی و وبلاگ های فارسی زبان هم گاها مطالبی منتشر می شود که از منظر مذهبی و اعتقادی مردم و باورهای دینی صحیح نمی باشد و موجب عصبانیت دین باوران می گردد . شکی نیست میان «مطالب انتقادی و مقالات نقادانه »، و « افترا و توهین »تمایز و تفاوت زیادی وجود دارد . در صورتی که مولف یک اثر بخواهد امری مذهبی یا اجتماعی را با دلایل متقن به نقد بکشد و جا برای پاسخ علمی و منطقی وجود داشته باشد یقینا مشکلی نخواهد داشت . اما کسانی که بخواهند باورهای دیگران را ( صرف نظر از درست یا نادرست بودن آنها ) به سخره بگیرند و موجب آزار و اذیت دیگران بشوند به هیچ وجه پسندیده نیست وبهتر است هر اثری قبل از انتشار مورد مداقه مولف قرار بگیرد و از دیدگاه من خودسانسوری برای اینکه توهین و اهانت به باورهای مردم جوامع مختلف صورت نگیرد لازم و بایسته است .

اما نقد و حتی تمسخر اصحاب قدرت در این منظر متفاوت است و اصحاب قدرت معادل باورها و اعتقادات نمی باشند . به عبارتی هر کس لباس سیاست را پوشید لاجرم زیر گیوتین تند و تیز نقد قرار خواهد گرفت و نمی تواند با ادعای تقدس خودش را از مقابل انتقادات برهاند . اگر نقد آتشین اصحاب سیاست و قدرتمندان به بهانه واهی تقدس و یا هر بهانه دیگری مورد خفقان قرار بگیرد ، یقینا دیکتاتوری و استبداد بر جامعه حاکم می شود و آن بلایی بر جامعه حاکم می شود که امروزه گریبان ما ملت ایران را گرفته است .