نخست‌وزيری، آخرين گام‌های معلق رهبری! بابک داد

در واقع ديکتاتوری و حکومت فردی در کشور ما، مدتهاست به صورت عينی و عملی وجود دارد اما با طرحی که برخی نمايندگان مجلس در حال عرضه کردن آن هستند، به زودی ممکن است پست «رياست جمهوری» از نظام اجرايی کشور حذف شود و «نخست وزير» با توصيه رهبر و تأييد مجلس به رياست کابينه وزيران منصوب شود. بدين ترتيب مقوله تنش زا و به قول آقای خامنه ای «چالش برانگيز» انتخابات رياست جمهوری در کشور خودبخود حذف می شود و رئيس جمهوری هم نمی تواند به پشتوانه آرای مردم(!) در مقابل رهبر فرزانه بايستد و يا از وی تمکين نکند.

اين يکی از رؤياهای ديرين آيت الله خامنه ای بود که بالاخره دارد اجرايی می شود. او نه در دوره رياست جمهوری هاشمی رفسنجانی و نه در دوره سيد محمد خاتمی و نه حتی در دوره انتصاب رئيس جمهور معتمد خود يعنی احمدی نژاد، هرگز نتوانست آن طور که دوست دارد دولت را مديريت کند. بالاخره هميشه موانعی بود و «رضايت قلبی کامل» نصيب مقام رهبری نمی شد! اينک اما با جايگزين کردن «نخست وزير انتصابی» به جای «رئيس جمهور انتخابی!»، دو مشکل به طور همزمان از پيش پای رهبری برداشته می شود و البته يک مشکل بزرگتر هم بر سر راهش قرار خواهد گرفت.

با اين طرح، نظام اسلامی هم از مقوله چالش برانگيز انتخابات و «معضل!» رأی مردم خلاص می شود و هم دست رهبری برای تعيين نخست وزير و تشکيل دولت مورد نظرش و دخالت مستقيم در جزيی ترين مسائل باز خواهد شد. اما مشکل بزرگی که درست می شود اين است که به طور رسمی، مسئوليت تمامی ضعف ها و نواقص سيستم دولت و مديريت معيوب کشور، بر دوش شخص مقام رهبری خواهد افتاد و او ديگر نمی تواند با زيرکی، گهگاه نقش «منتقد دولتها» را بازی کند و به فريب مردم ادامه بدهد. صد البته ديری نخواهد گذشت که مردم مانند ايام انقلاب سال ۵۷، نوک پيکان مخالفت خود را به جای «نخست وزير منصوب»، به سوی شخص مقام عظمای ولايت(!) نشانه خواهند گرفت که مسئول اصلی اداره کشور است. پس زيرکانه ترين کار، حمايت از اجرای اين طرح و حذف پست رياست جمهوری است. زيرا در وضع فعلی هم، رئيس جمهوری، منتخب «آرای مردم» نيست و رئيس جمهور، نماينده واقعی ملت نيست. به نظرم اين طرح، در صورت اجرايی شدن، صحنه سياسی کشور را برای عامه مردم که از سياست اطلاع دقيقی ندارند، روشن تر خواهد کرد و مسئوليت اصلی تباهی کشور را به عهده «سيستم سلطانی ولايت فقيه» خواهد گذاشت.

کسی چه می داند؟ شايد اين بار هم قرار است اين وعده الهی تعبير شود که «ستمکاران، زمينه سقوط خودشان را با دستان خود، فراهم خواهند کرد». آنچنان که تاکنون آقای خامنه ای، مسيری غير از تباهی و سقوط را نپيموده و ظاهرا" بنا دارد تا انتهای اين مسير فاجعه بار را هم «تخته گاز» براند! به رغم تمام تمجيد و توصيفی که برخی افراد از مديريت آقای خامنه ای می کنند، او اکنون هيچ تدبيری برای به تأخير انداختن سقوط خود سراغ ندارد و کابوسی که اين «سلطان» ديده، توسط هيچ «شبانی» به خير نمی شود!

فرصت نوشتن/ روزنوشته های بابک داد
www.babakdad.blogspot.com

فيس بوک همگانی بابک داد
http://www.facebook.com/pages/babak-dad-%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%83-%D8%AF%D8%A7%D8%AF/135566226459293