نامه جعفر بهکيش و رضا معينی در اعتراض به سکوت گزارش احمد شهيد در باره‌ی اعدام‌های جمعی و غير قضايی، دهه شصت در ايران

سايت بيداران ـ جناب آقای احمد شهيد گزارش‌گر ويژه سازمان ملل برای بررسی وضعيت حقوق بشر در ايران

گزارش تازه شما را در باره‌ی نقض حقوق بشر در ايران را خوانديم. می ‌دانيم که در شرايط کنونی، و تنش جاری ميان ايران و جامعه جهانی و با وجود محدوديت‌های فراوان به وجود آمده از سوی مقامات جمهوری اسلامی و برخی نهادهای سازمان ملل، تهيه اين گزارش، کاری آسان نبود. می‌دانيم مسئولان جمهوری اسلامی به شما اجازه‌ی حضور در ايران را ندادند و از اين نظر شما را از ديدار با بخش عمده‌ای از شاهدان و قربانيان و يا حتا مسئولان دولتی محروم کردند. اما گزارش شما بعنوان روزشمار سرکوب و نقض حقوق بشر در ايران و به ويژه در دو سال گذشته موفق است. شما توانستيد، خوشبختانه با بسياری از قربانيان در خارج از ايران ديدار داشته باشيد و روايت آنها را ثبت کنيد. که در گزارش به شکل تفصيلی منتشر شده است. اين خود گامی به پيش برای مبارزه با نقض فاحش و گسترده حقوق بشر در کشور ماست.

اما متاسفانه گزارش شما در باره يکی از اصلی‌ترين مصداق‌های جنايت عليه بشريت در ايران، کشتار جمعی زندانيان سياسی در سال ١٣٦٧، سکوت کرده است. ما شهادت می‌دهيم که برخی از اعضای خانواده‌های قربانيان و بازماندگان اعدام‌های جمعی و غير قضايی، دهه شصت در ايران، با شما و همکارانتان ديدار داشتند و روايت آنها شنيده و ثبت شده بود. اين قربانيان به شما مدارک و اسناد مهمی تحويل دادند، که برخی از آنها تا کنون به هيچ نهادی حقوقی ارائه نشده بود. در گزارش شما هيچ نشانی از اين شاهدان و قربانيان نيست.

سکوت شما، به عنوان گزارشگر ويژه مهمترين نهاد بين‌المللی برای توسعه حقوق بشر و عدالت، در مورد اعدامهای غيرقضائی دهه شصت و به ويژه کشتار سال ٦٧، بزرگترين کشتار زندانيان سياسی در تاريخ معاصر ايران، سانسور مدارک و شواهد و ناديده گرفتن آسيب پذير ترين بخش از قربانيان نقض حقوق بشر در ايران قابل قبول نيست.

در سی سال گذشته، خانواده‌های ما، به دليل نپذيرفتن دستور سکوت مقامات امنيتی و حضور مداوم‌شان بر گورهای ويران شده‌ی کشتگانمان در گورستان خاوران، با وجود ممنوعيت و مزاحمت‌های ماموران، دائما از سوی نهادهای امنيتی، احضار، بازداشت و توسط دادگاههای انقلاب محاکمه و محکوم شده‌اند. ما شهادت می‌دهيم که اين حوادث استثنائی نيستند و بسياری از بستگان قربانيان جنايت‌های دهه شصت در سکوت با قساوتی مشابه‌ روبرو بوده‌اند.

ما به فراموشی و سکوت معترضيم و بعنوان قربانی و دادخواه، از شما در باره سکوت گزارش‌تان در مورد اين قساوت‌ها و آنچه بر بستگان قربانيان گذشته است، توضيح می خواهيم. به شما يادآور می شويم : که سکوت و سانسور اين بخش از قربانيان و بازماندگان، نه تنها کمکی به گسترش حقوق بشر در ايران نکرده است، برعکس به عنوان يکی از پايه‌های سرکوب و خشونت مورد استفاده قرار گرفته است. که اين سکوت کمکی به مبارزه با مصونيت از مجازات، که يکی از مهمترين عوامل تداوم جنايت و خشونت در ايران است، نمی‌کند.

جعفر بهکيش
رضا معينی
٩ مارس ٢٠١٢ برابر با ١٩ اسفند ١٣٩٠