بيانيه رضا پهلوی در مورد جزاير سه گانه "تُنب بزرگ، تُنب کوچک و ابوموسی"

تاريخ سياست خارجی ميهنمان ايران با کشورهای جهان به ويژه همسايگان حوزه خليج فارس به خصوص پس از پايان جنگ جهانی دوم، بر پايه حسن همجواری و احترام متقابل به حقوق يکديگر بوده است. هرگونه اختـلافی در منطقه سعی می شد که در محيطی دوستانه حل شود.

بر اين اساس پس از سال ها مذاکره در مورد حق حاکميت ايران بر جزاير سه گانه «تُنب بزرگ، تُنب کوچک و ابوموسی» در سال ۱۹۷۱ (۱۳۵۰) قبل از استقلال امارات متحده عربی، دولت ايران موفق شد، براساس تفاهم نامه ۱۹۷۱ (۱۳۵۰)، اختلاف دولت شاهنشاهی وقت ايران با دادن امتيازاتی در جزيره ابوموسی با حکومت شارجه را حل نمايد و به اين طريق حاکميت ايران بر جزاير سه گانه روز ۳۰ نوامبر ۱۹۷۱ (۹ آذر ماه ۱۳۵۰) تثبيت و نيروهای نظامی ايران در جزيره ابوموسی پياده و مورد استقبال برادر حاکم شارجه قرار گرفتند.

متاسفانه، پس از برقراری نظام آشوبگر جمهوری اسلامی، به سبب سياست های نابخردانه، سرکوبگر و بی تجربگی اين رژيم در عرصه ديپلماسی، اعراب منطقه در تقابل با ايران برخاستند و کشور ما به خاطر سياست های غلط و تنش آفرين رژيم مطلقه فقاهتی، به انزوای بين المللی سوق داده شد.

هم ميهنان عزيزم،
تماميت ارضی ايران برای ما ملت ايران، اصلی مسلم و انکار ناپذير است. اختلافات ايران با کشورهای همسايه می تواند همچون گذشته از طريق مذاکره و با اتخاذ سياست های درست و صلح جويانه متقابل برطرف شود و اين تنها با برقراری حکومتی ملی و با درايت که از طرف ملت ايران مشروعيت داشته باشد، ممکن می شود.

حاکمان جمهوری اسلامی، برای انحراف اذهان ملت شريف و ستمديده ايران، از مشکلات فراوانی که شما هم ميهنانم با آن دست به گريبان هستيد، هرچند گاهی با مظلوم نمايی و تظاهر به ملی گرايی، با اتخاذ سياست های غلط و ماجراجويانه با دخالت در امور کشورهای همجوار، با تحريک امارات متحده عربی و جامعه عرب، دست به اقداماتی می زنند که کشور عزيزمان را به آستانه خطرات جدی سوق می دهند.
زيرا همانطور که بنيانگذار اين رژيم غيرانسانی، جنگ را موهبت خداوند می دانست، رهبران کنونی نيز با اقدامات تحريک آميزشـان در پيروی از خط فکــری و سياست رهبـرشان در همان مسير گـام بر می دارند و پيوسته بر طبل جنگ می کوبند وتنش می آفرينند.

هم ميهنان عزيزم،
هوشيار باشيم، که ادامه حيات جمهوری اسلامی، تهديد جدی عليه تماميت ارضی کشور و وحدت ملی ما است. از لحاظ حقوقی مالکيت و حاکميت ايران بر جزاير سه گانه «تُنب بزرگ، تُنب کوچک و ابوموسی» غيرقابل انکار و بلامنازع است.

ولی اين خطر وجود دارد که با بالا گرفتن اين تعارض بين ايران و همسايگان عرب، پای کشورهای غير منطقه ای به ميان آيد و سرزمين ما، عرصه منازعه مبارزات بی ثمری شود، که منافع ملی و تماميت ارضی ما را به خطر اندازد.

هم ميهنانم،
در اين شرايط حساس تاريخی که سرزمينمان ايران با آن روبروست، وظيفه همه بخش های جامعه به ويژه نيروهای مسلح است، که دست در دست مردم ايران، در چارچوب يک جنبش نافرمانی مدنی، برای اجتناب از بروز يک فاجعه نظامی، و ترفند رژيم و يا بعضی منافع خارجی برای ايجاد در گيری مابين ايرانی و عرب، شيعه و سنی و برای حفظ تماميت ارضی ايران اهتمام ورزند.

براين اساس، من به عنوان يک ايرانی، از همه نيروهای سياسی و مدنی ايرانی داخل و خارج از کشور، بار ديگر دعوت می کنم، تا با همبستگی، همدلی و اتحاد، پيرامون هدف مشترک يعنی «حفظ تماميت ارضی و يکپارچگی ايران»، به پا خيزند و کشور را از اين بحران که ناشی از وجود و دوام اين رژيم تنش آفرين و غيرمردمی است، نجات بخشند.

خداوند نگهدار ايران باد
رضا پهلوی