چهارشنبه 4 مرداد 1391   صفحه اول | درباره ما | گویا


گفت‌وگو نباشد، یا خشونت جای آن می‌آید یا فریبکاری، مصطفی ملکیان

مصطفی ملکیان
ما فقط با گفت‌وگو می‌توانیم از خشونت و فریبکاری رهایی پیدا کنیم. در جامعه هر مساله‌ای از سه راه رفع می‌شود، یکی گفت‌وگوست، یکی خشونت و دیگر فریبکاری. اگر در جامعه گفت‌وگو تعطیل شود دو رقیبی که جای آن را می‌گیرند، خشونت و فریبکاری هستند ... [ادامه مطلب]


بخوانید!
پرخواننده ترین ها

امير محبيان: شرط نظام برای ورود اصلاح طلبان به انتخابات، درخواست آزادی و عدالت، حق است نه لطف

خبرگزاری آريا - دکتر امير محبيان معتقد است :"هرکس قانون و لوازم آن را پذيرفت، حق استفاده از حقوق مصرحه در قانون اساسی را دارد."
مدير عامل خبرگزاری آريا در يادداشتی که در روزنامه رسالت امروز درج شده درباره مباحثی که در خصوص ورود اصلاح طلبان به عرصه انتخابات مطرح می باشد نکاتی را يادآور شده است:



تبليغات خبرنامه گويا

advertisement@gooya.com 


نظام‌های سياسی برحسب عمق توان تصميم‌گيری، حريم‌ها و خطوط قرمز خود را تعريف می‌کنند.
بعضی از نظام‌های سياسی، خطوط قرمز را صرفاً پيرامون اشخاص و احزاب خاصی ترسيم کرده و در مقابل اصول و ارزش‌های بنيادين خود را فرو می‌نهند؛ اين نظام‌ها پس از چندی افراد و گروه‌هايی را به هر قيمت حفظ کرده ولی درنهايت بنيان‌های اصلی و ارزش‌های پايه‌ای خود را در متن جامعه از دست رفته می‌يابند.
امّا نظام‌های خردگرا که دريافته‌اند آنچه که مشروعيت و استواری يک نظام را به نمايش می‌گذارد ميزان رعايت اصول، قوانين و ارز‌ش‌های بنيادينی است که حکومت بر پايه آن شکل گرفته است، به‌جای دغدغه افراد يا جريانات خاص کوشش می‌کنند که خطوط قرمز را پيرامون «قانون» که پيمان پذيرفته شده مردمان با حکومت است؛ دقيق و پررنگ ترسيم کنند.
نظام اسلامی ايران فارغ‌ از نامگذاری‌های احزاب و جريانات، به‌واقع نظامی اصولگرا است.
طبعاً اين اصولگرايی که همانا رعايت پرنسيپ‌های اعتقادی و سياسی مبتنی بر ارزش‌های انقلابی است، کاملاً با مفهوم بنيادگرايی که تحولات عينی تاريخ و اجتماع را در نظر نمی‌گيرد، اساساً متفاوت است.
گاهی شنيده می‌شود که افرادی در دفاع از نظام و در راستای خط و نشان کشيدن برای جريانات رقيب، ناخواسته نظام اسلامی را تحقير کرده و آن را نظامی از نوع نخست که به‌جای دغدغه ارزش‌ها، دغدغه افراد و جريانات و جريانات را دارد، می‌نمايانند.
اينان با ادبيات خاصی که در زمان مناسب به نقد آن خواهيم پرداخت، اجازه حضور در انتخابات به اصلاح‌طلبان را لطف تلقی کرده و يا صراحتاً اعلام می‌کنند که نظام به فلان جريان برای حضور در انتخابات اجازه نخواهد داد. اين ادبيات اساساً با ارز‌ش‌های آزادمنشانه انقلاب اسلامی، بيگانه و نشانه تنگ‌نظری است.
ترديدی نيست که انقلاب و نظام اسلامی بر پايه ارزش‌های آزادی و عدالت شکل‌گرفته است و درخواست تحقق اين دو ارزش و لوازم آن منجمله شرکت در انتخابات حق همه شهروندان با هر گرايشی است و نه لطف و مرحمت خاصی!
امّا آنچه که صاحبان اين ادبيات نمی‌دانند آن است که اتفاقاً اينان با هر نيتی در زمين مخالفان انقلاب اسلامی بازی می‌کنند، زيرا در آن روی سکّه ناگزيرند که عدم مجوز برای ورود در صحنه انتخابات را عدم لطف و نه به‌دليل تخلف قانونی بدانند، به‌عبارتی نظام اسلامی از نظر اينان نظامی سليقه‌ای است که بدون هرگونه ضابطه‌ای به افرادی لطف کرده و افرادی را از اين لطف برحسب سليقه محروم می‌دارد. اين نگاه مطلقاً تفاوتی با نگاه نظام‌های ديکتاتوری و جبّار ندارد. در حالی‌که انقلاب اسلامی آزادی و عدالت و حق انتخاب شدن و انتخاب کردن را در زمره حقوق ملت و نه لطف حاکمان دانسته است.
واقعيت آن است که دغدغه نظام، دغدغه پيروزی اصلاح‌طلبان يا اصولگريان در انتخابات نيست. دغدغه اصلی نظام اسلامی رعايت ارز‌ش‌ها و حرکت در مسير آرمان‌هايی چون عدالت، آزادی و معنويت و پيشرفت ايران است.
مسيری روشن که خطوط راهنمای اين مسير هم در قانون اساسی و هم درديدگاههای رهبران آن متجلی است.
از منظر نظام اسلامی، خوب و بد جريانات برحسب ميزان پايبندی آنها به قانون‌اساسی و ارزش‌های متعالی انقلاب و اسلام مشخص می‌شود.
در همين راستا، نظام اگر وقايع سال ۸۸ را محکوم می‌کند، به‌دليل آن نيست که قصد «لطف» به اصلاح‌طلبان را نداشته است؛ بلکه به اين دليل است که علی‌رغم فرصت‌های داده شده، افراد و جرياناتی مرزهای قانونی را که حريم هر نظامی است، زيرپای گذاشتند والا آنان هم از حق انتخاب شدن و هم حق اعتراض برخوردار بودند،چنانچه تا آن زمان هم که آنان از مرزهای قانون به‌صورت خشن خارج نشده بودند، از فرصت تعامل برخوردار بودند.
پيرامون حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات آتی رياست جمهوری هم شنيده می‌شود که گهگاه از انتظار برای اجازه ورود نظام صحبت به ميان می‌آيد.
اين نگاه اساساً غلط است. برای حضور در انتخابات تنها يک شرط وجود دارد،آن هم «رعايت قانون و ملتزم بودن به لوازم آن»است. اين شرط هم برای اصلاح‌طلب و اصولگرا به يک اندازه وجود دارد.
هرکس قانون و لوازم آن را پذيرفت، حق استفاده از حقوق مصرحه در قانون اساسی را دارد و هرکس قانون و لوازم آن را نپذيرفت، از اين حق محروم است، محروميتی که آن را نه نظام بلکه جريان يا فرد سرپيچی کننده از قانون آن را به خود تحميل کرده است، حال اين جريان اصلاح‌طلب باشد يا اصولگرا..
دکتر امير محبيان


ارسال به بالاترین | ارسال به فیس بوک | نسخه قابل چاپ | بازگشت به بالای صفحه | بازگشت به صفحه اول 



















Copyright: gooya.com 2016