يک شاعر، حضرت امير و يک نتيجه گيری غير اخلاقی، طنزی از اسد مذنبی

ميرزا حبيب الله شيرازی متخلص به قاآنی از شاعران بزرگ دربار فتحعليشاه، محمدشاه و ناصرالدين شاه بود.
چکامه بلند و غرّايی در مدح امير کبير می سرايد و او را جانشين وزيرظالم قبلی يعنی حاج ميرزا آقاسی می نامد:

«به جای ظالمی شقی، نشسته عالمی تقی/ که مؤمنان متقی‌ کنند افتخارها
ولی امير کبير چنان‌ برمی آشوبد که در جا مستمری وی را قطع کرده و می گويد: تو تا ديروز مدح ميرزا آقاسی می گفتی و امروز که او نيست ، ظالم شقی اش می خوانی و اين بار مدح من می گويی؟!

نتيجه گيری غيراخلاقی
اگر اميرخلف بانو وسلطان مسعود و شاه شجاع و شاه منصور هم مثل حضرت امير می انديشيدند امروز بجای فرخی سيستانی و حافظ شيرازی، يک غلامی داشتيم بنام علی جولوغ سيستانی و يک کارمند ديوانی به اسم شمس الدين محمد بهاء الدين که طبق نوشته هايش دائم دربدر بدنبال حقوق عقب افتاده خود می دويده، کسی که حتی پس از مرگ نيز بدليل شرب خمر اجازه نيافته بود در قبرستان مسلمانان دفن شود. دو آدمی که در هيچ کجای تاريخ نامی از آنان نبود!