حکومت نظامی بدون اعلام رژيم و خواب سنگين اپوزيسيون، بيژن صف‌سری

ويژه خبرنامه گويا

امروز ديگر تهران تنها شهر ايران نيست که مردم در مخالفت با نظام و يا وضعيت غير قابل تحمل زندگی در گران ترين پايتخت جهان به خيابان ها می ريزند ، امروز حتی در دورترين شهر های ايران هم مردم جان به لب رسيده ، نه به فرمان گروه های سر خوش سياسی و يا اپوريسيون گرفتار دراختلافات داخلی ، بلکه به دليل شرايط سخت معيشت وبيکاری، به هر بهانه ای دست به اعتراض می زنند.

همين هفته گذشته بود که در يک روز سه تجمع اعتراضی در مقابل مجلس اسلامی برگذار گرديد وبه بنا بر اظهار بسياری ازتحليل گران چنين واقعه ای در طی سی سال حکومت نظام ولايی، امری بی سابقه بوده است.

هم اکنون در بسياری از شهر های بزرگ نيروهای سرکوبگر رژيم به صورت پياده وموتوری در ميدان ها و خيابان های اصلی شهر های بزرگ مستقر شده اند و رفت و آمد مردم را کنترل می کنند و اين يعنی حکومت نظامی بدون اعلام رژيم که در سراسر کشور در حال اجرا است چرا که از هفته گذشته ضمن شکل گيری افزايش اعتراضات به کمبود ها وگرانی ها در اکثر شهرهای بزرگ ،مردم ضمن رد و بدل فراخوان هايی به صورت پيامک ،همديگر رابرای حضور در تجمع واعتراض های خيابانی دعوت می کنند.

شرايط و اوضاع احوال امروز کشور و ترسی که از شعله ورشدن خشم ملت عليه نظام در دولتمردان ديده می شود، صرف نظر از قوت قلبی که برای مقابله با ظلم ايجاد می کند ، تلنگر و هشدار هم برای اپوزيسيون نيز می تواند باشد.

در تمام سال هايی که مخالفان جمهوری اسلامی درپی راه حل هايی برای تهييج مردم برعليه اين حکومت بودند، شايد تصورشرايط امروز نظام حاکم بر ايران ، برای بسياری از اپوزيسيون يک رويا محسوب می شد ، چرا که درطی سی سال گذشته جمهوری اسلامی با عبوراز بسياری تنگناهای کمرشکن، چنان ازمهلکه جان سالم بدر برده که توهم روئين تن بودن رژيم نه تنها دربين دولتمردان نظام که در بين برخی از مخالفان رژيم هم بصورتی باورمند همه گيرشد تا بدانجا که حتی بسياری از کهنه مبارزان و يا گروه های سياسی ، نه بصورت علنی و يا اقرار به نا اميد ی،اما از شدت فعاليت های خود کاستند و يا دست کم با خرده گيری و سنگ اندازی در کارديگر گروه های مخالف نظام به روز مرگی سياسی گرفتار شدند و اين در حالی است که بنا بر همه نشانه هاازاوضاع کنونی و اخباری که هر روز ازاعتصاب ها ، تحصن ها و اعتراضات مردمی ازلابلای اخبار منتشر شده از سوی خبر گذاری های رژيم ديده و شنيده می شود ، زنگ پايان اين حکومت هم مانند همه نظام های استبدادی در طول تاريخ به صدا در آمده و رويای اپوزيسيون بگونه ای دور از انتظاردر حال تحقق است طرفه آنکه بر خلاف همه لاف هاو رجز خوانی هائيکه که زمامداران جمهوری اسلامی ، از فرماندهان سپاه تا رئيس مجلس و اهل بيت ولی امر مسلمين جهان درايستادگی و مبارزه با جهانی که براين جماعت تنگ گرفته اند، شنيده می شود ، ضعف و زبونی دستگاه حاکم برملت ايران ، چنان آشکار است که حتی هاشمی رفسنجانی اين تنها عاقل مرد نظام ، تک مضراب های پند و اندرزگونه اش را که هراز گاهی به صدا در می آورد ، اين روز ها از خوف سرنگونی نظام ، سر برشانه رهبری نهاده و با صدای بلندتر از هميشه آواز خطر فروپاشی را در گوشهای ناشنوای او می خواند و از اين رو است که از طريق تريبون رسانه های داخلی ، نه برای مخالفان يا مسئولين بی اختيار و فرمانبر رژيم ، بلکه تنها به قصد تلنگر به شخص رهبری نظام است که هر روز مصاحبه و يا نقل قولی از اين سياست باز زيرک منتشر می شود خاصه در مصاحبه اخير او که عمق گسست از درون نظام را بی پرده بيان می کند که بی گمان وقتی به صراحت راه خروج از بحران کنونی را درتلطيف روابط با ديگر کشورها می خواند، خطاب به شخص سيد علی خامنه ی است.

با چنين اوصافی از شرايط امروز جمهوری اسلامی و افزايش اعتراضات مردمی که تاکنون به فرمان هيچ يک از گروه های اپوزيسيون داخل و خارج از کشور اينگونه که امروز خودجوش (اگر چه پراکنده) با ارسال پيامک همديگر را برای اعتراض همگانی بر عليه نظام تهيج و آماده می سازند ، نبوده ، می تواند تلنگری نيز برای اپوزيسيونی باشد که در گرداب اختلافات چنان غرق گشته که حتی قادر به تشخيص موقعيت حساس امروز هم نيست و کماکان در پی اختلافات سی ساله خود دست و پا می زند و بی توجه به افزايش موج اعتراضات در چند ماه اخيردر کشور، هيچ اقدامی در جهت سامان دادن وانعکاس اين اعتراضات در مجامع بين المللی تصميم ساز آنگونه که در تحولات موسوم به بهارعربی ديده شده ، نداشته است و جالب اينکه يکی از بزرگترين وحشت های سران جمهوری اسلامی اتحاد و همدلی همين اپوزيسيون هميشه گرفتار دراختلافات است .

ديدی که چه کرد/ دست شب با من و تو؟/ در باز و به دنبال کليديم هنوز

بيژن صف سری
http://bijan-safsari.com