شورای ملی دیواری در برابر تجزیه طلبان

با زمزمه تشکیل شورای ملی و انتشار منشور پیشنهادی،طبیعی است که شاهد برخی تحرکات و موازی سازی ها برای اشکال تراشی و سنگ اندازی باشیم.اما تحرکی که در این روزها بیش تر نمود و واکنش برانگیخته است،مطرح کردن فدرالیسم توسط برخی جریانات قومی است.حتی کنفرانسی در پارلمان فرانسه با حضور تعدادی از گروه های قومی تشکیل شد که سخنان گفته شده در آن موجب تعجب ایران دوستان شده است.(در این جا تنها به دو نقل قول از سایت العربیه اشاره می کنم:کریم عبدیان مشاور ارشد حزب تضامن دموکراتیک اهواز در سمیناری در پاریس خواستار " تغییر نام خوزستان به عربستان " شد.هدایت سلطان زاد عضو کمیته اجرایی "جنبش فدرال دموکراتیک آذربایجان" نیز در سخنرانی خود گفت:" چیزی به نام ملت ایران وجود ندارد بلکه این کشور موزاییکی از چندین ملت است .)

چنین اظهار نظرهایی آن هم در پارلمان کشوری غربی از چه چیزی حکایت می کند؟با نگاهی به تاریخ چندصدساله اخیر کشورمان در می یابیم که منافع غرب در تجزیه ایران است.حمایت انگلیس از شیخ خزعل در جنوب،قدرت گیری فرقه دموکرات در آذربایجان و تشکیل جمهوری مهاباد با حمایت شوروی تنها نمونه هایی از دخالت خارجی در تاریخ معاصر کشورمان است. متاسفانه زنگ خطر حمایت برخی جناح های دولت های غربی از گروهک های تجزیه طلب به صدا درآمده است که مستلزم هوشیاری اپوزیسیون ملی و طرفداران اتحاد و همبستگی است.

به عنوان یک ایران دوست به گروه های تجزیه طلبی که در دامان غرب تغذیه می شوند،اخطار می کنم که با احساسات وطن پرستی ایرانی بازی نکنید.مام میهن دیگر طاقت پاره شدن گوشه ای از خاکش را ندارد.

ایران سرزمین کهنی است که بر پایه رشادت های مردمان خود از قوم های مختلف پابرجا مانده است.مردم غیور کردستان،خود از کهن ترین قوم های ایرانی هستند که عاشقانه ایران را دوست دارند.دلاوری ها و رشادت های مردم خوزستان هم در جنگ با عراق هیچ گاه از خاطره مردم پاک نخواهد شد.افتخارات انقلاب مشروطه را نیز از یاد نخواهیم برد،کدام هموطن آذری شجاعت و دلاوری هم دیارش،ستارخان،را می تواند فراموش کند؟این پرسشی است که گروهک های تجزیه طلب می بایست از خود بپرسند.

بحث فدرالیسم و تمرکز زدایی،نمی بایست دغدغه این روز اپوزیسیون باشد،بلکه این بحث فردای براندازی است.در یک فرایند دموکراتیک،با انتخاب مردم ،نخبگان جامعه در مجلس موسسان می بایست پیرامون این موضوع تصمیم گیری کنند.

موافقان و مخالفان فدرالیسم به طور طبیعی حق ابراز عقیده خود در ایران آزاد را خواهند داشت.اما موضوع و دغدغه مهم تر این روزهای سپهر سیاسی ایران می بایست همبستگی و اتحاد گروه ها و اشخاص مطرح سیاسی باشد.

همانا که با همبستگی ملی خود می توان سدی محکم در برابر زیاده خواهی تجزیه طلبان استوار کرد. می توان با تشکیل یک شورای ملی به عنوان یک بدیل و آلترناتیو قدرتمند،دیگر شاهد حضور تجزیه طلبان در پارلمان های کشورهای اروپایی نباشیم.

به حق،تشکیل یک بدیل قدرتمند با حضور گروه ها و شخصیت های سیاسی از طیف های گوناگون،وظیفه امروز هر ایرانی دلسوز است.این اتحاد و اتفاق در برابر تمامیت خواهان جمهوری اسلامی،راه را بر تجزیه طلبان نیز خواهد بست.پس به نظر می رسد،تکاپوی این روزهای تجزیه طلبان به خاطر نگرانی آن ها از اتحاد است.

همان طور که در لیبی و سوریه شاهد بوده و هستیم،شورای ملی به عنوان نماینده و سخنگوی اپوزیسیون نقش گفتگو با غرب را می بایست برعهده داشته باشد.اگر شاهد اتحاد میان خود نباشیم،غرب ،خود پیش قدم خواهد شد وجریان چلبی سازی این بار بر سر ایران اتفاق خواهد افتاد.

پس چه زیباست با شرکت و حمایت خود از فراخوان تشکیل شورای ملی،از این فرصت پیش آمده نهایت استفاده را ببریم و به جای مطرح کردن اختلافات قدیمی که تنها خوشامد جمهوری اسلامی است؛دست در دست هم دهیم و دموکراسی را از هم اکنون میان خودمان تمرین کنیم.برای نهادینه کردن دموکراسی پایدار تمامی جوانب را در نظر بگیریم و اولویت های پیش رو را تعیین کنیم.انتخاب را حق مردم دانسته و از حقوق تمامی اقلیت های قومی و مذهبی دفاع کنیم.

نگارنده بر این باور است که تنها راه شکست جمهوری اسلامی،در گرو اتحاد تک تک ماست و در این روزها می بایست آرمان گرایی ایدئولوژیکی را کنار گذاشته و عینک واقع بینی زده و تنها در راه آزادی میهن عزیزمان قدم برداریم.

پاینده ایران و ایرانی-پرشین پرینس

http://Facebook.com/PersianPrincePage

http://Kohanahd.blogspot.com