مصاحبه سايت مادران پارک لاله با شيرين عبادی در مورد احکام زندان حاميان مادران پارک لاله

سوال- متاسفانه هر روز فشار برخانواده ها به ويژه مادرانی که فرزند شان در جنبش سبزکشته شده اند و حاميان آنان بيشتر می شود وباز هم برای دو نفر از زنان جوانی که برای همدردی با مادران عزادار به بهشت زهرا رفته و در آنجا بازداشت شده بودند خانم ها: حکيمه شکری، ندا مستقيمی، حکم های سه سال حبس تعزيری، صادر و در دادگاه تجديد نظر هم تاييد شده است. پدر رامين رمضانی از شهدای سبز نيز به سه سال حبس تعزيری محکوم شده است. فکر می کنيد دليل صدور چنين حکم های سنگينی چه می تواند باشد؟

جواب- حکومت به قدری ضعيف شده که از همه می ترسد. از مردم می ترسد. از نام کشته شده ها واهمه دارد. حتی از سنگ قبر و جنازه ها. سنگ قبر احمد شاملو را می شکنند. از ترس جنازه مهندس سحابی به مشايعين حمله می کنند و هاله دختر آقای سحابی را می کشند. در هر مراسمی عده ای را بازداشت می کنند. پس از اعدام شيرين علم هولی، مادر و خواهرش را بازداشت می کنند. برادر فرزاد کمانگر را به خاطر مصاحبه در مورد فرزاد، بازداشت می کنند، به خانواده های خاوران اجازه برگزاری مراسم و ورور به گلزار خاوران را نمی دهند، پدر و مادرهای شهدای سبز را احضار و تهديد می کنند که مراسم سالگرد برگزار نکنند. پدر رامين رمضانی از شهدای سبز را بازداشت و به حکم سنگين محکوم می کنند. حکيمه شکری و ندا مستقيمی را هم بخاطر همراهی با خانواده های عزادار بازداشت و محکوم می کنند. همه ی اين ها به دليل ضعف حکومت و نشانه قدرت مردم است. حکومت از قدرت و همبستگی مردم می ترسد و مرتب از اقشار مختلف، مردم را تهديد و بازداشت می کند.

سوال- شما تلاش های زيادی انجام می دهيد برای اين که نقض حقوق بشر در ايران را به گوش جهانيان و سازمان ملل برسانيد. مادران پارک لاله و حاميان آنها هم در هر جای دنيا که باشند از هر فرصتی استفاده و سعی می کنند و در چارچوب سه خواسته ی خود که مخالف با اعدام و اعتراض به احکام اعدام است و آزادی زندانيان سياسی -عقيدتی و محاکمه آمران و عاملان نقض حقوق بشر در سی و سه ساله حکومت جمهوری اسلامی است، داد مادران ايرانی را طلب کنند حتی با ارتباط مستمر با آقای احمد شهيد، گزارشگر ويژه ايران در نقض حقوق بشر و خانم پيلای، کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل و ساير نهاد های حقوق بشری، ولی متاسفانه شرايط روز به روز سخت تر می شود. به نظر شما آيا اين تلاش ها نتيجه خواهد داد ؟
جواب - مطمئن باشيد اگر اين تلاش ها نبود وضع خيلی خيلی بدتر از اين می شد. من يقين دارم، اين تلاش ها موثر است و بايد ادامه دار و مستمر باشد ومعتقدم، بايد، با کمپين های مختلف، صدای قشر های مختلف مردم را که در رنج هستند و بسياری از آنان که در بند هستند، بلند تر و واضح تر به گوش جهانيان رساند. حرکت مادران پارک لاله به نظر من صدای مردم ايران است صدای دادخواهی مادران ايران و جلوگيری از خشونت است که از جای جای جهان به گوش می رسد و خيلی اهميت دارد.

سوال- همان طور که می دانيد مادران تا کنون خيلی خوب مقاومت کرده اند. يکی از حاميان مادران پارک لاله ، ژيلا مکوندی زن جوان ، شاعری است که فقط به خاطر دفاع از آزادی بيان و قلم و چند شعری که برای شهدا و جان باختگان سروده، هم اکنون در زندان است و دوران حکم اش را سپری می کند .
خانم اکرم نقابی مادر سعيد زينالی که از دستگيری و مفقود شدن فرزندش ۱۳ سال است می گذرد، هنوز فرياد می زند و پسرش را به قول خودش مرده يا زنده از مقامات قضايی می خواهد .
يا مادر حسام ترمسی از زندانيان جوان جنبش سبز، ژيلا ترمسی که حکم ۵ سال حبس تعزيری اش در دادگاه تجديد نظر تاييد شده و ليلا سيف زاده با حکم قطعی زندان، مجبور به ترک کشور شده اند و با اين که در شرايط بسيار سختی بسر می برند، همچنان به تلاش های دادخواهانه ی خود ادامه می دهند. يا منصوره بهکيش از بازماندگان خانواده های جان باختگان دهه ۶۰ که به خاطر مقاومت مستمر در دادخواهی، در تيررس آقايان قرار گرفته و دائم در خطر احضار و بازداشت است. حتی کسانی مثل آقای سيد محمد ابراهيمی را به دلايل ارتباط با مادران پارک لاله به ۵ سال حبس محکوم کرده اند و هم اکنون در زندان هستند. می خواهم بگويم مادران پارک لاله و حاميان آنان هزينه های زيادی را برای دادخواهی ها خود داده و می دهند. مگر دادخواهی حق خانواده های قربانيان نيست؟ مگر حمايت از يک مادر آسيب ديده حق يک شهروند ايرانی نيست. چرا بايد چنين هزينه های سنگينی؟
جواب - پاسخ روشن است. به خاطر همين که شما حق و حقوق خود را می شناسيد و از آن استفاده می کنيد، در خطر هستيد. گاهی يک شعر کوتاه تاثيرش بيش از ده جلد کتاب است. افکار ژيلا مکوندی و شعرهای او را تحمل نمی کنند. شعر زيبای خانم ژيلا مکوندی را که قبل از مصاحبه برايم خوانديد، با اين که بسيار کوتاه بود ولی تاريخ مبارزات مادران دادخواه در ايران را نشان می دهد. مسوولان حکومتی از اين زنان فهيم و با سواد وهنرمند ومقاوم و قدرتمند، می ترسند. دادخواهی های مادران را تحمل نمی کنند. از مقاومت مردم می ترسند.
و هر چه مقاومت و همکاری مردم با هم بيشتر شود حکومت ضعيف تر می شود و بيشتر مردم را تهديد می کند ولی مسوولان بايد به فردای آزادی هم بينديش اند و بدانند که در فردای آزادی بايد پاسخگو باشند.

شعری از ژيلا مکوندی:
اشک های چروکيده مادر
می چکد
روی زخم های سرزمينم
طاقت جوانه می زند