اينجا، در زندان رجايی‌شهر، ۱۱۱۷ نفر منتظر اعدام‌اند

مهدی محموديان در گزارشی از زندان رجايی‌شهر می‌نويسد: "زندان رجايی‌شهر با ظرفيتی کم‌تر از هزار نفر ساخته شده، اما نزديک به ۵ هزار زندانی را در خود جای داده است. باورکردنی نيست اما حقيقت دارد. امروز دوم آبان‌ماه که اين گزارش را می‌نويسم آمار افرادی که زير حکم اعدام قرار دارند ۱۱۱۷ نفر است.

کلمه ـ مهدی محموديان در گزارشی از زندان رجايی شهر به با اشاره به تعداد زندانيان محکوم به اعدام در اين زندان که ۱۱۱۷ نفر است خاطرنشان می کند: مباحث حقوق بشری و اجتماعی اعدام و تاثيرات مثبت و منفی آن در جامعه و همانطور در ميزان کاهش و افزايش جرم در يک جامعه را به يک وقت ديگر و متخصصان آن می سپارم. اما دردناک تر و غير انسانی تر از خود اعدام ، سال ها چشم انتظاری و عذاب کسی است که زير حکم اعدام قرار دارد.

به گزارش کلمه، اين روزنامه نگار زندانی در بخشی از گزارش خود می نويسد: امروز دوم آبان ماه که اين گزارش را می نويسم آمار افرادی که زير حکم اعدام قرار دارند ۱۱۱۷ نفر است که در اين ميان ۷۳۴ نفر از آنان محکوم به قصاص بوده و باقی اين تعداد يعنی ۳۸۳ نفر محکوم به اعدام، که ۱۴ نفر از اين افراد با اتهاماتی سياسی و امنيتی محکوم به اعدام شده اند. نزديک به هزار نفر آمار زندانيانی است که به حبس ابد يا احکام بالای ۲۰ سال محکومند که بسياری از اين افراد نيز به اعدام محکوم شده بودند که تا قبل از شکستن حکمشان عذاب ها و شکنجه زير حکم بودن را تجربه کرده اند.

محموديان که در خصوص برخی مسائل پس از انتخالات از جمله وقايع بازداشتگاه کهريزک اطلاع رسانی کرد، ۲۵ شهريور ماه در منزل شخصی اش بازداشت و به اتهام اجتماع و تبانی عليه نظام به ۵ سال حبس تعزيری محکوم شد.

متن کامل گزارش او درباره وضعيت زندانيان محکوم به اعدام در زندان رجايی شهر، که برای انتشار در اختيار کلمه قرار گرفته، به شرح زير است:

بعد از ۱۶ سال توانسته بود کودکی را در آغوش کشيده و او را نوازش کند. بعد از سال ها دست و پنجه نرم کردن با بيماری قلبی بالاخره به بيمارستان اعزام شده تا تحت جراحی قلب باز قرار گرفته است. برای عيادت به سلولش رفتم. منتظرم از سختی عمل جراحی و يا از عذاب ۳۰ روز بستری شدن در بيمارستان با دستبند و پابند بگويد، اما با لذتی وصف ناپذير می گويد بعد از ۱۶ سال آنجا کودکی را در آغوش کشيدم. می گويد بعد از ۷ سال يک اتومبيل را از نزديک ديده است و چقدر غمگين می گويد: خدا را شکر قبل از مرگم دوباره يک درخت را از نزديک ديدم.

بيش از ۸ سال است که هر سه شنبه منتظر است تا برای اجرای حکم اعدام به “زير هشت” فراخوانده شود. سالها پيش در خواب ديده است سه شنبه روزی به دار آويخته می شود با آنکه بيش از ۷ سال از تاييد حکمش می گذرد هميشه با اين کابوس زندگی کرده است. پس از سه سال حبس در زندان های عراق و اردن، نهم مرداد سال ۷۸ توسط سازمان ملل به ايران تحويل داده می شود و سپس به جرم هواپيما ربايی به اعدام محکوم می شود.

سال ۸۲ برای نخستين بار برای اجرای حکم به انفرادی برده می شود اما به دلايل نامعلومی اجرای حکمش به تعويق افتاده و تا به امروز با سنی بيش از ۶۰ سال نزديک ۹ سال است که در انتظار مرگ و چوبه دار بسر می برد.

اعدام هميشه يکی از مسائل مناقشه آميز حقوق بشر بوده است. بيش از ۱۶۰ کشور جهان مجازات اعدام را در قوانين خود ملغی کرده اند با اين حال ايران و ۴۱ کشور ديگر جهان هنوز از مجازات اعدام در قوانين خود بهره می برند و متاسفانه ايران با توجه به نسبت جمعيتی خود با اختلاف زيادی در صدر کشورهای جهان قرار دارد.

آنچه که بيش از همه چيز حساسيت برانگيز است عدم رعايت دقيق آيين دادرسی عادلانه برای افرادی است که برايشان حکم اعدام صادر می شود. به خصوص افرادی که به اعدام های حکومتی از جمله اعدام های سياسی، امنيتی، مواد مخدر يا امثالهم محکوم می شوند غالبا حتی از در اختيار داشتن وکلای اختياری، حق دفاع آزادانه، مطالعه پرونده، دادگاه های عادلانه و … محروم هستند. در پرونده های مربوط به قصاص نيز ميزان نفوذ شاکی و متهم در نوع و سرعت و اجرای حکم تاثير زيادی دارد.

اينجا زندان رجايی شهر است!

با آنکه با ظرفيتی کمتر از هزار نفر ساخته شده است، نزديک به ۵ هزار زندانی را در خود جای داده است. باور کردنی نيست اما حقيقت دارد. بيش از ۱۱۰۰ نفر در اين زندان زير حکم اعدام قرار دارند.

امروز دوم آبان ماه که اين گزارش را می نويسم آمار افرادی که زير حکم اعدام قرار دارند ۱۱۱۷ نفر است که در اين ميان ۷۳۴ نفر از آنان محکوم به قصاص بوده و باقی اين تعداد يعنی ۳۸۳ نفر محکوم به اعدام، که ۱۴ نفر از اين افراد با اتهاماتی سياسی و امنيتی محکوم به اعدام شده اند. نزديک به هزار نفر آمار زندانيانی است که به حبس ابد يا احکام بالای ۲۰ سال محکومند که بسياری از اين افراد نيز به اعدام محکوم شده بودند که تا قبل از شکستن حکمشان عذاب ها و شکنجه زير حکم بودن را تجربه کرده اند.

مباحث حقوق بشری و اجتماعی اعدام و تاثيرات مثبت و منفی آن در جامعه و همانطور در ميزان کاهش و افزايش جرم در يک جامعه را به يک وقت ديگر و متخصصان آن می سپارم. اما دردناک تر و غير انسانی تر از خود اعدام ، سال ها چشم انتظاری و عذاب کسی است که زير حکم اعدام قرار دارد.

درباره محکومان به قصاص يک موضوع ديگر نيز بر اين عذاب و انتظار می افزايد. کسانی که غالبا بر اثر يک نزاع يا يک لحظه عصبانيت مرتکب قتل شده به غير از اينکه سال ها بايد در انتظار مرگ باشند گاه و بيگاه برای اجرای حکمشان فراخوانده می شوند و طبق روال می بايست ۲۴ ساعت آخر را در انفرادی بگذرانند که به پای چوبه دار برده شده اما حکمشان به دلايلی به طور موقت لغو می شود و بايد به سلول های خود بازگردند. اين اتفاق دو، سه ، چهار حتی ده بار امکان دارد که تکرار شود. يکی از اين افراد وقتی بيرون از زندان پيگير کارهايش برای لغو حکم اعدام بوديم، وقتی برای چندمين بار حکم اعدامش به تعويق افتاده بود در يک تماس تلفنی گفت: ترا به خدا بگذاريد اعدامم کنند. من يک بار مرتکب قتل شده ام اما ۱۳ بار برای اجرای حکم زير طناب دار رفته ام. اين مصداق بارز شکنجه است.

بنا بر يک آمار رسمی که توسط قوه قضاييه ارائه شده است، متوسط اجرايی شدن حکم اعدام ۵ سال است يعنی به طور ميانگين هر محکومی ۵ سال تحت شکنجه قبل از اعدام قرار می گيرد البته بگذريم که محکومين زيادی بيش از اينها تحت اين عذاب طاقت فرسا قرار گرفته و می گيرند و به جرات می توان گفت که اين ۵ سال کف اين انتظار است.

همه ی زندان ها برای جلب رضايت قصاص کميته ای برای حل اختلاف دارند بلکه بتوان از خانواده ی شاکی رضايت گرفت اما اين دفتر در زندان رجايی شهر يک سال است که به دستور رييس زندان تعطيل شده است.

اينجا زندان رجايی شهر است!

بيش از ۱۱۰۰ نفر منتظر برپا شدن چوبه های دار در مقابل چشمانشان هستند. ۱۱۰۰ نفر روز و شبشان را با کابوس مرگ به پايان می رسانند. آرزويشان کوچک است، می خواهند قبل از مرگ درخت را ببينند.