نيمي از جميعت20تا50 ساله ايران دچار خشونت اكتسابي و پيشرونده هستند، ايسنا

خشونت و پرخاشگري به دليل فقدان مهارت‌هاي زندگي رو به افزايش است.

رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري نسبت به افزايش رو به رشد خشونت و پرخاشگري در جمعيت جوان و ميانسال ايراني به دلايل عمده‌اي همچون فقر و فقدان مهارت‌هاي زندگي هشدار داد.

به گزارش خبرنگار «اجتماعي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، خشونت و پرخاشگري دو روي سكه و به قدمت تاريخ بشري گسترده‌اند. تهديدات اين آسيب‌هاي مهم رفتاري بر سلامت جسمي، روحي و رواني انساني، تا حدي حائز اهميت شد كه خشونت، بر اساس قطعنامه سال 1996 سازمان بهداشت جهاني، يكي از اولويت‌هاي مراقبت از سلامت انسان اعلام شد و به موجب اين قطعنامه، همه دولت‌ها و ملت‌هاي جهان به پيشگيري و مبارزه با آن فراخوانده شدند.

مطابق با تاكيد كارشناسان، سلامت همگاني و كنوني جامعه ايراني در گرو مشاركت قوي دولت اعم از دستگاه‌هاي قضايي و مرتبط با سلامت از جمله وزارتخانه‌هاي بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، وزارت كشور و همچنين پژوهشگران اجتماعي و سازمان‌هاي غيردولتي در مبارزه جدي با خشونت و پرخاشگري است.

آسيبي كه شايد هنوز در ايران به جايگاه واقعي تهديد آميز بودن خود نرسيده است تا محلي از اعراب پيشگيري پيدا كند ...

دكتر بهرام يگانه در گفت‌وگو با خبرنگار «اجتماعي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به دلايل عمده خشونت و پرخاشگري، گفت: در فرهنگ لغات، خشونت در معناي تندخويي و درشتي كردن و پرخاشگري در معناي تندي و درشتي از روي خشم آمده‌ است، اما در منابع علمي خشونت را رفتاري بيان كرده‌اند با زور، قدرت و يا تهديدي عليه خود، ديگري يا حتي جامعه اعمال مي‌شود و پرخاشگري را رفتاري ناميده‌اند كه قصد آن، صدمه رساندن زباني و جسماني به افراد ديگر و نابود كردن دارايي‌هاي آنان است.

وي با بيان اين كه خشم نوعي واكنش نسبت به ناكافي و بدرفتاري است و پرخاشگري در نتيجه سرخوردگي‌هاي ناشي از محروميت، تنبيه، موانع بازدارنده از دستيابي به هدف، ‌احساس بي‌كفايتي، اضطراب، تهديد و كاهش عزت نفس بروز مي‌كند، يادآور شد: خشونت و پرخاشگري به غير از صدماتي كه در زندگي يا سلامت قربانيان ايجاد مي‌كند، به همان ميزان تاثير مخربي بر سلامت رواني مرتكبان و شاهدان دارند.

تماشاي صحنه‌هاي خشونت و پرخاشگري و .....

يگانه اظهار كرد: سوءمصرف دارو، مواد مخدر و محرك‌ها، شكست‌ها و ناكامي‌ها، همنشيني با افراد پرخاشگر، بيماري‌هاي رواني و مشكلات شخصي، سوءاستفاده جسمي و جنسي، قدرت طلبي و سلطه‌جويي، رشد بي‌رويه شهرنشيني و از هم پاشيدگي‌هاي خانوادگي از علل اصلي گرايش ناخواسته به خشونت و پرخاشگري محسوب مي‌شود.

وي فقر، عوامل محيطي، نداشتن قدرت و اختيار، بي‌عدالتي ،‌تقليد، تنبيه‌هاي مكرر، بدآموزي‌ها، احساس بي‌كفايتي، اضطراب‌هاي از مانع دستيابي به هدف و از دست دادن عزت نفس را از ديگر عوامل عمده خشونت و پرخاشگري اكتسابي برشمرد.

رييس انجمن مبارزه با آسيب‌هاي رفتاري در ادامه خشونت‌هاي جسمي و كلامي، خشونت‌هاي فردي و گروهي، خشونت‌هاي سازمان يافته، خشونت‌هاي خانگي يا محيطي، خشونت‌هاي فعال جسمي (تجاوز و سوءاستفاده جنسي)، خشونت حاد و مزمن، پرخاشگري وسيله‌اي و پرخاشگري خصومت‌آميز را از انواع خشونت و پرخاشگري برشمرد و افزود: طرد شدن از سوي اطرافيان، اضطراب، از دست دادن اعتماد و زيبايي، ترس، احساس گناه، انجام رفتارهاي پرخطر و مرگ از جمله پيامدهاي خشونت و پرخاشگري محسوب مي‌شود.

يگانه، فرار از قانون، مخالفت با ارزش‌هاي اجتماعي، حضور در مكان‌هايي كه رفتارهاي پرخطر در آن‌ها انجام مي‌شود، گرايش به دخانيات، كم توجهي به تغذيه سالم و بهداشت جسمي و رواني و بهداشت محيط، فرار از ازدواج و تن دادن بدرفتاري جنسي ناسالم، فرار از مطالعه،‌ناديده گرفتن مسووليت‌هاي خانوادگي، فرار از ارتباط‌هاي گروهي سالم و در مجموع بي‌توجهي به كيفيت زندگي را از عمده رفتارهاي خشونت آميز و پرخاشگرانه عنوان كرد.

وي با اعلام اين كه بر اساس تحقيقات ميداني آكادميك انجام شده در دهه 80، نيمي از جمعيت 20 تا 50 ساله ايراني دچار خشونت و پرخاشگري اكتسابي پيش‌رونده هستند در پايان تقويت اعتماد به نفس، حس درك ديگران، چشم پوشي از خواسته‌هاي غيرقابل تحقق، خودآرامش بخشي، تخليه انرژي،‌آموزش ارزش‌ها و مهارت‌هاي تصميم‌گيري و مقاومت و همچنين شوخي و خودگويي‌هاي دروني را از راهكارهاي پيشگيري از خشونت و پرخاشگري دانست.