اعتراض ها به حضور فیلم قبادی در جشنواره کن آغاز شد، سینمای ما

پس از انتخاب فیلم زیرزمینی بهمن قبادی به عنوان نماینده سینمای ایران در جشنواره کن, اعتراض هایی به حضور این فیلم انجام گرفته است:

سایت رسمی هیات اسلامی هنرمندان در این باره نوشته: اخيراً دور از چشم مديران فرهنگي، برخي حوزه‌هاي هنري و ادبي نه به صورت خزنده بلكه به شكلي جهنده دارند به سمت زيرزميني شدن سوق داده مي‌شوند كه از اين ميان مي‌توان به سينماي زيرزميني، موسيقي زيرزميني، ادبيات زيرزميني و غيره ... اشاره كرد.

گروههاي بي‌شمار موسيقي پاپ ( از همه نوع‌اش ) كه در فضاي باز فرهنگي دوران اصلاحات همچون قارچ همه جا را پر كرده بودند در فضاي بسته سالهاي اخير دوباره به زيرزمين رفتند و نهضت موسيقي زيرزميني را شكل و شمايل بخشيدند و مديران هنري ارشاد در تشديد فشار بر آنها حتي از ورود هر نوع پاپي به جشنواره موسيقي فجر نيز ممانعت نمودند و در آخرين مصوبه قانوني سال جديد صدور مجوز كنسرت‌هاي پاپ را فقط به اجرا در دو روز منوط كردند.

سينما نيز در همين سالها چه از ناحيه‌ي خارج و جشنواره‌هاي رنگارنگ و چه از ناحيه ي فشارهاي داخلي، تشويق به خروج ازشبكه رسمي كشور و به اصطلاح زيرزميني شدن شده است.

نمونه‌ي آنها فيلم‌هايي است كه با سلام و صلوات به آنها امكان و امكانات و جايزه ساخته شدن مي‌دهد و به محض اولين نمايش آنها در جشنواره‌اي كه خودشان برگزار مي‌كنند با سنگ و چوب تكفير و تنبيه بر سر فيلم و فيلمساز مي‌كوبند، كه يكي از گل‌درشت‌ترين آنها سنتوري مهرجويي است.

بادكنك‌هايي مثل پناهي و قبادي را چنان باد مي‌كنند تا به محض رها كردن، با صداي گوش خراشي تا سواحل كن پرواز كنند.

حالا يك فيلم زيرزميني يك فيلمساز تجزيه طلب درباره‌ي موسيقي زيرزميني، بدون اعتنا به مجموعه‌ي بضاعت رسمي جامعه‌ي سينمايي كشور كه محصول سياست گذاري‌هاي مديريت كلان سينماست به مهماني كن دعوت شده و فارابي كه بايد آبروي سينماي ما باشد فقط اجازه دارد آن طرف ديوار جشنواره در بازارچه‌ي فيلم چادر بزند و چتر پهن كند، براي گفتگو با فيلم‌سازان بزرگ و دعوت از آنها براي فجر سال آينده.

جامعه‌ي اصناف سينماي ايران كه اخيراً اهل تعامل با تمام دولت‌ها شده‌اند حق دارند از مديريت هوشمند سينماي ملي در اين مورد خاص گلايه‌مند باشند.

در عرصه‌ي كتاب و ادبيات هم نهضت زيرزميني شدن به مناسبت نمايشگاه بين‌المللي كتاب تهران شدت بيشتري گرفته است ( اين واژه‌ي بين‌المللي هم في نفسه پوزيشن عجيبي دارد)

چند صباحي است كه ناشرين و نويسنده‌ها و ايضاً خوانندگان محترم مبتلا به كتاب از عدم صدور مجوز چاپ كتاب، تأخيرهاي طولاني در صدور مجوز چاپ كتاب، جرح و تعديل متني و محتوايي آثار ادبي و تأليفي و مواردي از اين دست شكوه مي‌كنند. اما اينكه كتاب‌هايي كه يك، دو، هشت و ... بار در همين سالها تجديد چاپ شده‌اند، به يكباره مهر توقيف بخورند، فهم‌اش از آدمهاي معمولي ساخته نيست.

از سوی دیگركارگردان فيلم سينمايي «صليب طلايي» معتقد است هر فيلمي كه به نمايندگي از سينماي ايران در جشنواره هاي خارجي حضور مي يابد بايد اصول و قوانين حاكم بر كشور را رعايت كند و از سوي دستگاه فرهنگي و هنري كشور به اين جشنواره ها راه يابد.

عبدالله باكيده با اشاره به حضور فيلمي از بهمن قبادي در جشنواره كن كه پروانه ساخت و نمايش ندارد به هنرنيوز گفت: هنگامي كه فيلمي بدون رعايت قوانين كشور در جشنواره كن شركت مي كند نتيجه آن جز قانون گريزي چيزي ديگري نيست لذا وقتي از سوي سينماگري، قوانين حاكم بر كشور رعايت نمي شود نتيجه آن خواهد كه مسئولين آن جشنواره نيز فرهنگ كشور ما را به زير سئوال ببرند.

اين فيلمساز خاطرنشان كرد: بنده با اقدام آقاي قبادي موافق نيستم و معتقدم نمي شود ايشان به صرف ايراني بودن فيلمي را به جشنواره كن ارسال كند بلكه وقتي كسي ايراني هست بايد به قوانين كشور هم احترام بگذارد و فيلم خودش را از مسير قوانين كشور ارسال كند.

كارگردان فيلم سينمايي پوتين ادامه داد: متأسفانه جشنواره كن با پذيرفتن فيلم بهمن قبادي كه از كانال قانوني و رسمي كشور در اين جشنواره حضور نيافته است نقض قانون كرده است مگر اينكه اين فيلم بخواهند در بخش فيلمسازان مستقل جهاني قرار دهند كه آن هم منوط به اين است كه آيا آقاي قبادي از اين بخش حضور يافته يا خير؟

باكيده با بيان اينكه فستيوال كن با همه اعتبار جهاني كه دارد بايد پذيرش فيلم از سينماي ايران را طبق قوانين و مقررات جمهوري اسلامي انجام دهد افزود: انتخاب فيلمي از ايران كه نمي تواند نماينده ايران باشد و توسط كانال هاي زيرزميني توليد شده، اعتبار و استقلال فرهنگي جشنواره كن را كه مدعي اين خصوصيات است را به زير سئوال خواهد برد.

اين كارگردان سينماي ايران تصريح كرد: چرا آقاي قبادي اين فيلم را از طريق كانال هاي رسمي به جشنواره نفرستاده است؟ ممكن است پاسخ ايشان اين باشد كه اجازه ساخت نمي دادند پس اگر اجازه نمي دهند اين فيلم ديگر نمي تواند نمايندگي سينماي ايران را برعده داشته باشد و نمي توان آن را نمادي از سينماي ايراني دانست.

باكيده گفت: ساخت فيلم به صورت مخفيانه و ارسال آن به جشنواره هاي خارجي نوعي دهن كجي به صنف سينما و كشور است. وي در عين حال با اشاره به برخي از مميزي هاي مصلحت گرايانه از سوي مسئولين فرهنگي يادآور شد: هنگامي كه اين مميزي ها شكل مي گيرد سينماگر را با دست خودمان به سوي ساخت فيلم هاي زيرزميني سوق مي دهيم كه زيبنده كشور اسلامي كه بنا به دستورات ديني نبايد از شنيدن مشكلات و حرف مردم واهمه داشته باشد، نيست.

كارگردان فيلم «تو را دوست دارم» ادامه داد: اگر قدري آزادي عمل در جامعه فرهنگي ما وجود داشته باشد مسلماً دچار شيطنت هاي برخي از فيلمسازان نخواهيم شد.

وي از سوي ديگر، كنترل و مميزي را از شاخصه هاي هر كشوري حتي هاليوود ذكر كرد و يادآور شد: در هيچ كجاي دنيا هيچ فيلمسازي به راحتي نمي تواند حرف مخالف نظام خويش را بيان كند چرا كه همواره دچار مميزي و ممانعت خواهد شد.

باكيده با اشاره به ساخت فيلم هايي از سوي جيم جارموش و كاپولا در مورد ضدجنگ ويتنام در آمريكا گفت : اين فيلمسازان زماني فيلم هاي ضدجنگ ويتنام را مي سازند كه اجازه ساخت اين نوع فيلم ها در جامعه آمريكايي داده شده و اين در حالي بوده كه قبل از آن اجازه توليد چنين آثاري صادر نشده بود.

به گفته اين فيلمساز بيشتر از اينكه موضوع فيلم اهميت داشته باشد، احترام به قوانين كشور اهميت خواهد داشت.