حقايقي درباره ورزش، اعتماد

ترجمه؛ محمد ملائکه

امروزه تصورهاي غلطي درباره ورزش و همچنين اهميت، روش ها و دستاوردهاي آن وجود دارد که مانع از ورزش کردن بسياري از شهروندان مي شود. در ادامه به برخي از اين تصورات اشتباه اشاره کرده و پاسخي کوتاه به آنها عرضه مي کنيم.

---

- انجام فعاليت هاي جسمي هزينه زيادي دارد؛ نياز به تجهيزات، کفش و لباس ورزشي دارد. بايد براي استفاده از تاسيسات ورزشي پول پرداخت.

فعاليت جسمي را مي توان تقريباً هر جايي بدون هيچ تجهيزاتي انجام داد. حمل کردن خريدهاي روزمره، کتاب يا بچه ها، فعاليت هاي جسمي خوبي به حساب مي آيند، حتي بالا رفتن از پله ها هم ورزش خوبي است. پياده روي که مي توان آن را توصيه شده ترين و رايج ترين فعاليت جسمي دانست، مطلقاً رايگان است. اغلب نواحي شهري داراي پارک و آبنما يا ساير محل هاي پياده روي هستند و مکان هايي ايده آل براي راه رفتن، دويدن يا بازي کردن هستند. حتماً لازم نيست به يک سالن ورزشي، استخر يا ساير تاسيسات ورزشي خاص برويد تا از لحاظ جسمي خود را فعال کنيد.

- خيلي گرفتارم، فعاليت جسمي کلي وقت مي گيرد.

دست کم 30 دقيقه فعاليت جسمي ملايم هر روز براي حفظ سلامتي شما کافي است. منظور اين نيست که همه کارهايتان را متوقف کنيد. نيم ساعت فعاليت بدني انجام دهيد. اغلب مي توان تحرک را در فعاليت هاي معمول، روزانه در محل کار، مدرسه يا خانه تلفيق کرد. ضمناً مي توان فعاليت جسمي را به طور مقطعي در طول روز انجام داد، مثلاً 10 دقيقه پياده روي تند، سه بار در روز يا 20 دقيقه فعاليت جسمي در صبح و 10 دقيقه در انتهاي روز. حتي اگر بسيار گرفتار باشيد هنوز مي توانيد 30 دقيقه فعاليت جسمي را درون برنامه هاي روزانه تان بگنجانيد.

- کودکان طبيعتاً بسيار پرانرژي هستند و آرام نمي گيرند. لازم نيست براي تشويق آنها به انجام دادن فعاليت هاي جسمي وقت گذاشت. آنها همين طوري فعال هستند.

بررسي هاي اخير نشان داده اند کودکان در سراسر جهان به طور فزاينده يي کمتر فعاليت جسمي انجام مي دهند و کم تحرک شده اند. اين امر به خصوص در مناطق فقير شهري صادق است. از زمان و منابعي که صرف تربيت بدني مي شد کاسته شده و بازي هاي کامپيوتري و تلويزيون جاي اوقات پرتحرک قبلي را گرفته اند. تخمين زده مي شود در بسياري از کشورها، چه توسعه يافته و چه در حال توسعه، بيش از دوسوم کودکان و نوجوانان به قدر کافي فعاليت جسمي انجام نمي دهند. فعاليت جسمي ناکافي در کودکان مي تواند پيامدهاي بهداشتي درازمدتي داشته باشد. فعاليت جسمي مرتب براي کودکان و نوجوانان از لحاظ بهداشت جسمي، رواني و اجتماعي منافع مهمي به دنبال دارد. فعال بودن بالقوه به کودکان و نوجوانان کمک مي کند به توازن و هماهنگي برسند، استخوان ها، مفاصل و عضلات سالم داشته باشند، وزن بدن شان را کنترل و چربي هايشان را کم کنند و کارايي قلب و ريه هايشان را بالا ببرند. بازي ها و مسابقات و ساير فعاليت هاي جسمي به کودکان و نوجوانان فرصت هايي براي خودبيانگري، اعتماد به نفس پيدا کردن، احساس موفقيت و تعامل و تلفيق اجتماعي مي دهد. فعاليت جسمي همچنين از به وجود آمدن احساس اضطراب و افسردگي پيشگيري و اين احساسات منفي را مهار مي کند. شرکت کردن در ورزش و فعاليت هاي جسمي تحت هدايت مناسب مي تواند ساير رفتارهاي سالم مثل اجتناب از سيگار کشيدن، مصرف الکل و مواد مخدر و رفتارهاي خشن را نيز در کودکان و نوجوانان تقويت کند. الگوهاي فعاليت جسمي کسب شده حين دوران کودکي و نوجواني با احتمال بيشتري در سراسر زندگي حفظ مي شوند. بنابراين اساسي را براي يک زندگي سالم و فعال فراهم مي آورند.

- فعاليت جسمي براي اول زندگي است، در سن و سال من ديگر نيازي به اين کارها نيست.

فعاليت جسمي مي تواند کيفيت زندگي را به شيوه هاي بسيار براي مردماني از همه سنين بهبود بخشد. شيوه زندگي فعال به اشخاص مسن تر امکان ملاقات هاي مرتب با همسن هايشان و ايجاد دوستي هاي جديد، حفظ شبکه هاي اجتماعي و تعامل با ساير افراد از همه سنين را مي دهد. بهبود انعطاف پذيري بدني، تعادل و توان عضلات از «افتادن» (يک علت عمده معلوليت در ميان سالمندان است) جلوگيري مي کند. معلوم شده شيوع بيماري هاي رواني در ميان افرادي که از لحاظ جسمي فعال هستند، کمتر است.

- فعاليت جسمي تنها در کشورهاي صنعتي مورد استفاده دارد. مردم در کشورهاي در حال توسعه مشکلات ديگري دارند.

در شهرهاي سريعاً در حال رشد و کشورهاي در حال توسعه، ازدحام جمعيت، فقر، جرائم، ترافيک، کيفيت بد هوا، فقدان پارک ها، پياده روها، تسهيلات ورزشي و تفريحي و ساير مکان هاي امن انجام فعاليت هاي جسمي را به انتخابي مشکل بدل مي کند. براي مثال در سائوپائولوي برزيل 70 درصد جمعيت شهر بي تحرک هستند، حتي در مناطق روستايي کشورهاي در حال توسعه گذراندن اوقات فراغت در حالت نشسته مثلاً به تماشاي تلويزيون به طور فزاينده يي رايج شده است. عواقب چنين وضعيتي به همراه ساير تغييرات سبک زندگي، افزايش ميزان چاقي، ديابت و بيماري هاي قلبي است. کشورهاي با درآمد کم و متوسط بيشترين عواقب را از اين بيماري ها و ساير بيماري هاي غيرمسري تحمل مي کنند. 77 درصد کل موارد مرگ و مير ناشي از بيماري هاي غيرواگيردار در جهان در کشورهاي در حال توسعه رخ مي دهد. اين بيماري ها همچنان در حال افزايش هستند. آنها بار سنگيني بر دوش نظام هاي مراقبت بهداشتي، منابع و اقتصاد اين کشورها مي گذارند. اين کشورها که در تلاش براي کنترل اثر بيماري هاي واگيردار هستند، همزمان با افزايش فشار ناشي از شيوع بيماري هاي غيرواگيردار مواجه شده اند. فعاليت جسمي به همراه رژيم غذايي سالم و سيگار نکشيدن شيوه يي کارآمد و مقرون به صرفه براي ارتقاي بهداشت عمومي در کشورهاي کم درآمد يا با درآمد متوسط است.

www.who.int/en