"مرده متحرکی" در رياست مجلس خبرگان، حميد اکبری

می گويند يک عکس گوياتر از هزاران کلمه است. تصوير آقای مهدوی کنی که امروز به جای آقای هاشمی رفسنجانی تکيه بر رياست مجلس خبرگان رهبری زد، بيش از آنکه نشان از پيروزی آقای خامنه ای و اعوان و انصارش بر جناح پشتيبان سران باصطلاح ((فتنه)) داشته باشد، نمايانگر زوال حکومتی است که درست بسان خود آقای مهدوی کنی زهوارش در رفته است.

فرق است ميان روزگاری نزديک به سی سال پيش که آقای مهدوی کنی به عنوان نخست وزير دست چين آقای خمينی پس از قتل رجايی و باهنر زمام امور حکومت اسلامی بحران زده را بگيرد تا امروز که جايگزين مرد مورد وثوق خمينی، هاشمی رفسنجانی، بشود. آن دوره مهدوی کنی بعنوان مردی ٥٠ ساله، آستان بوس ولی فقيه ٧٩ ساله ای شد که پيشتر بر وی معلمی کرده بود و در عين آدمکشی،در ميان شيفتگانش اقتدار داشت. امروز مهدوی کنی، پيرمرد ٧٩ ساله ای است که برای حفظ ولی فقيه ای به ميدان آمده است که ٨ سال از خودش جوانتر است و در عين آدمکشی، متزلزل و منفور مطلق است. اگر خمينی در ميان آخوندها و سپاه و شيفتگانش و در طيف های مختلف حکومت وحدت کلمه را ببار می آورد، خامنه ای تفرقه ساز بی بديلی است.

در کشوری جوان که ميانگين سنی آن کمتر از سی سال است، مهدوی کنی پس از سی سال از قعر ظلمات تاريکی انديشی اش بيرون می آيد که جای هاشمی را به عنوان منجی نظام جمهوری اسلامی بگيرد. ظاهرا عارضه نسيان مانع از آنست که او متوجه گردد که در بحران سی سال پيش، متلاشی شدن رجايی و باهنر با بمب منجر به يکپارچگی بيشتر در جبهه طرفداران حکومت استبداد دينی شد و در مقابل بحران امروز ناشی از متلاشی شدن همان جبهه است.

از قرارمهدوی کنی در واکنش به حرف های آقای موسوی در مناظره های انتخاباتی گفته است که "ايکاش مرده بودم و حرفهای موسوی را نمی شنيدم". معلوم نيست که اشاره ی او به کدام حرفهای موسوی است زيرا که موسوی عليه نظام و يا رهبری حرفی نزده بود. ولی آنچه با تصاويری که امروز از آقای مهدوی کنی مشخص است همانا تمثيل مرده متحرک است. اين مردگان متحرک نمايانگر نظام پوسيده جمهوری اسلامی هستند. نظامی که اکنون در تفرقه ای علاج ناپذير دست و پا می زند و در مقابلش زنان و مردانی قرار دارند که يکپارچه و مصمم خواهان برچيدن اين نظام سراسر فاسد هستند. پايان مصرف مهدوی کنی و اين نظام نزديک است.