نامه سرگشاده رضا پهلوی به بان کی مون، دبيرکل سازمان ملل

جناب بان کی مون
دبيرکل سازمان ملل متحد – نيويورک

عاليجناب،

تصميم شما مبنی بر شرکت در کنفرانس کشورهای غيرمتعهد که در هفته جاری در تهران برگزار می شود، توجه مخصوصی را به نقش منحصر به فرد دبيرکل، بعنوان رهبر سازمان ملل متحد معطوف می دارد. نهادی که در سال ۱۹۴۵ در سرآغاز منشور خود ماموريتی را بيان داشت که «عبارتست از حفظ نسل های آينده از بلای جنگ که در طول زندگی ما دوبار اندوهی ناگفتنی برای بشر به همراه آورد، همچنين تاکيد مجدد بر حقوق بنيادی بشر، ارزش و شان و مرتبه والای انسان و حقوق برابر مردان و زنان و کشورها اعم از کوچک و بزرگ و ايجاد شرايطی که به موجب آن از طريق ميثاق ها و ساير منابع، قوانين بين المللی بتواند مورد حفظ و حراست قرار گيرد. همچنين با برخورداری از آزادی های بيشتر، پيشرفت اجتماعی و زندگی بهتر مردم تامين شود.»

جنبش غيرمتعهدها نيز اصول اساسی منشور ملل متحد را به عنوان پايه و شرط ضروری برای صلاحيت کشورهای خواستار عضويت در اين جنبش تعيين کرده است.

خصوصا جالب توجه است که «رعايت حقوق بشر» نخستين بند منشور کنفرانس است که جنابعالی، قرار است در هفته جاری در تهران در آن شرکت کنيد.

با کمال تاسف، رژيم مذهبی ايران به نقض مداوم و وسيع حقوق بشر در داخل و خارج مرزهای خود ادامه می دهد. اين يک واقعيت تاسف بار و ثابت شده است که توسط صدها سازمان و شخصيت از جمله کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد و گزارش دهنده ويژه حقوق بشر در مورد ايران، توجه جنابعالی را به آن معطوف داشته اند.

حضور جنابعالی در کنفرانس با اهميت کشورهای غيرمتعهد در تهران به سبب فرصت و وظايف منحصر به فردی که دفتر آنجناب از آن برخوردار می باشد اين انتظار را بوجود آورده است که وضع رقت بار هزاران نفر از زندانیـان سياسی که در سلول های زندان های ميزبانان شما در رنج و عذاب هستند، تحت هيچ شرايطی و به سبب هيچگونه تشريفات سياسی و ديپلماتيک فراموش نشود.

کنفرانس تهران به وضوح در پی آن خواهد بود که از طريق جلسات وميهمانی های مجلل و اطلاعيه های فريبکارانه توجه را از سرنوشت و وضع هزاران نفر زن و مرد جوان و مسن که بوضعی دهشتناک و غيرمعمول گرفتار شرايط بی رحمانه و مرگ آور و همچنين شکنجه ميزبانان شما هستند منحرف سازد.

با اينحال به سبب آگاهی شخص شما از واقعيات، اطمينان فراوانی وجود دارد که شما سرنوشت زندانيان سياسی ما را فراموش نخواهيد کرد و آنرا بدون تذکر نخواهيد گذارد. زيرا اگر رژيم مجوز پيدا کند و پاسخگو و مسئول شناخته نشود، زندانيان سياسی ما نااميد و دلسرد می گردند.

در حال حاضر بنا به گزارش ها قرار است آيت الله علی خامنه ای کنفرانس تهران را افتتاح کند. وی در حالی مبادرت به افتتاح کنفرانس خواهد کرد وميهماندار جنابعالی و سران شرکت کننده در کنفرانس کشورهای غيرمتعهد خواهد بود که قلم محکوميت و کليد اسارت هزاران نفر از هموطنان بی نام و نشان ما در سراسر ايران و تهران که در سلول های زندان و شکنجه گاه های گوناگون گرفتار و اسيرند را در دست دارد.

از نظر رژيم تفاوتی نمی کند که صدای شکوه و اعتراض قانونی و اساسی باشد، ازخودی باشد و يا غيرخودی، پاسخ رژيم معمولا سريع، ستمکارانه، تنبيه کننده و اغلب همراه با گستاخی است چون خود را پاسخگوی ملت نمی داند.

در اين مورد چه آيت الله سيد حسين کاظمينی بروجردی باشد که يک روحانی بلند پايه است و چه آقای ميرحسين موسوی يکی از کانديداهای رياست جمهوری اسلامی، هيچکدام از خشم و غضب رژيم در امان نيستند. اين هر دونفر در دورانی که زندانی سياسی رژيم بوده اند شرايط جسمانی آنها رو به وخامت گذاشته است.

در خصوص آيت الله بروجردی، اگرچه يک شخصيت روحانی است از شکنجه جسمانی سنگين روزانه برکنار نمانده و سه سال حصر خانگی آقای ميرحسين موسوی شامل شکنجه روانی سنگين و محروميت از توجه پزشکی بوده است.

در حالی که وضع رژيم حاکم روز به روز در حال دگرگونی است و مطالبه پاسخگو بودن رژيم، نسيم تغييرات را دامن می زند و در سرتاسر ايران نافرمانی مسالمت آميز مدنی را اقتضا می کند، توجه بيشتر جامعه بين المللی به سرنوشت ما ضروری است و آنرا نيرو می بخشد و اين در حالی است که خود مردم ايران نيز همواره منتخب نيکی بر بدی و نور بر تاريکی خواهند بود.

عاليجناب، من حضور شما را در کنفرانس تهران پر اهميت تلقی می کنم، زيرا که آنرا فرصتی می بينم که نقض حقوق بشر و شرايط يکايک زندانيان سياسی ما به طور واضح بيان شود و به توجه جهانيان برسد.

- توقف فوری زيرپا نهادن حقوق بشر
- آزاد ساختن کليه زندانيان سياسی

از مطالبات برحق مردم ايران است که انتظار دارند، دبيرکل سازمان ملل متحد نسبت به سرنوشت آنها بی توجه نباشد و آنها را در زمانی که بيش از هر وقت به توجه نياز دارند، بحال خود رها نکند.

با احترامات
رضا پهلوی
بيست و پنجم آگست ۲۰۱۲