نجات بشر نيازمند ناستردنی در برابر غل و زنجيرهای واقعا موجود است، بيانيه فريبرز رييس دانا و رضا شهابی از زندان

نوزدهم آذر به عنوان روز جهانی حقوق بشر اعلام شده است. اعلاميه جهانی حقوق بشر مصوب ۱۹۴۸ در اين روز به تصويب رسيده است. اين اعلاميه کامل نيست در پی تلاش ها کوشش های چندهزار ساله ی بشر برای شناخت وتثبيت حقوق خود در پی جنگ خانمانسوز امپرياليستی مصوب شد. در اين اعلاميه آن مالکيت بر ابزارهای توليد که حامل اصلی تضييع حقوق بشر، بهره کشی، نابرابری فقر گسترده ی در همه ی جهان و به ويژه در سه دهه ی اخير در کشورهای پيرامونی شده است، محکوم نشده است. به هر حال ما برای ارتقای حقوق انسانی برای مبارزه با ستم خودکامگی و محروميت برای ساختن دنيايی بهتر هيچ جای ديگری را نداريم که کار را از آن شروع کنيم، جز هستی واقعا موجودمان.

ما برای ساختن دنيای آينده برای نسل های بعدی چيزی به جز امکانات محدود خود نداريم که ميراث تاريخمان است. اين ها همه داغ نکبت و بهره کشی را بر خود دارند، اما با همين هاست که می توانيم اين نعمت های گسترده ی بشری را که در انحصار قدرتمداران ضد بشری است به نفع بشريت مورد استفاده ی انسانی قرار دهيم. جست وجوی حقوق بشری نمی تواند عمق محروميت ما را بازشناسد به زندگی واقعی زنان، کارگران، محرومان ستم ديدگان، کارکنان و. … مورد اجحاف تبعيض قرار گرفته آزادی خواهان هميشه تهديد شده، بی اعتنا يا کم اعتنا بماند.

حتا همين اعلاميه ی جهانی حقوق بشر از سوی قدرت های سلطه گر از ابعاد جهانی تا سطوح محدود بومی زيرپا گذاشته می شود. اين اعلاميه نيروی مردمی کافی را به خود جلب نمی کند. ما وظيفه ی خود می دانيم بر پايه ی همين ميراث در جهت گسترش حقوق آزادی های انسانی مبارزه کنيم. حق آن است که اين اعلاميه جای خود را به بيانيه ای بدهد که ضامن حقوق بشر رهايی از انواع سلطه باشد نه بازيگر آن عرصه های ثروت قدرت پدرسالارهای منسوخ بيدادگر.

در ايران ساليان سال است که حقوق واقعی بشر ناديده گرفته، بلکه سرکوب شده است. اميد به آزادی و استقلال انسانی و اجتماعی خيلی زود برباد رفت. قتل های فردی و دسته جمعی دهه ی شصت گواه تلخ تاريخ نقض حقوق بشر است که با مجازات اعدام مخالفان سياسی جريان ترورهای سياسی و عقيدتی موسوم به زنجيره ای محفلی جز آن مهر تاييد خورد. اعدام ها ادامه دارند. تشکل ها، تظاهرات های کارگری صنفی صلح آميز سرکوب می شوند. تعقيب، دستگيری بازجويی بازداشت و حبس های طولانی مدت ضرب وشتم دادگاه های نمايشی فرمايشی آزادی خواهان برابری جويان دگرانديشان بی وقفه صورت می گيرد، حقوق مذاهب و قوميت ها و … به طور سيستماتيک ناديده گرفته می شود، بلکه با خشونت روبرو می شوند. تعطيلی مطبوعات و بازداشت سانسور اهل قلم و دانش ادامه دارد. حقوق زنان پايمال می شود. اعدام ها ممتد شده اند هم اکنون بيش از سی نفر از فعالان سياسی در انتظار مجازات اعدام به سر می برند. حتا عدول از همين قانون اساسی جمهوری اسلامی ميثاق های بين المللی هر جا به مصلحت نظام باشد، رواج دارد.

نقض حقوق بشر در کشور ما مانند تقريبا همه ی جهان فقط ناشی از سهل انگاری سليقه ورزی و يا سوء سياست نيست، بلکه ريشه در سلطه گری اقتصاد، پابرجا نگهداشتن فرهنگ استيلای پدرسلارانه برای تامين منافع خاصی امنيت موجود دارد. بنابراين تامين حقوق بشر به طور اساسی با حرکت پايدار در راستای حذف موانع رهايی انسان به ويژه مردم محروم يعنی اکثريت قاطع جمعيت کشور ميسر است. اما نقطه ی شروع آن بايد عزم راسخ همه ی نيروهای آگاه متعهد به ويژه کارگران کارکنان خدماتی روشنفکران در جهت کنارگذاشتن اصلی ترين موانع سياسی باشد. کار دشواری در پيش داريم. به هر روی در همين عرصه ی موجود ما برای گذاردن حقوق دموکراتيک وتامين اصلی ترين حقوق محرومان پا به پای همه ی آزديخواهان حرکت می کنيم. به مسئولان نقض حقوق بشر هشدار می دهيم.

پايدار باد تلاش برای رهايی همگان
فريبرز رييس دانا – رضا شهابی
آذر ۱۳۹۱