جلوگیری از مرخصی استعلاجی عبدالله مومنی، معلم زندانی

کلمه ـ عبدالله مومنی در فروردین ماه سال ۸۹ پس از مدت ۸ ماه بازداشت به مرخصی استعلاجی آمد و در مدت مرخصی به دلیل بیماری هایی که در زندان دچارش شده بود، به مداوا مشغول بود. وی طبق نظریه پزشکی قانونی برای انجام معالجات مربوط به ناراحتی های کلیه و مثانه و مجاری ادراری می بایست به خارج از زندان اعزام و تحت مداوا قرار گیرد. اما تاکنون اجازه مرخصی استعلاجی به او داده نشده است.

فاطمه آدینه وند، همسر عبدالله مومنی با ابراز ناراحتی از بی نتیجه بودن پیگیری هایش به سایت ملی – مذهبی می گوید: “الان آقای مومنی از درد کلیه رنج می برد و در سونوگرافی یک سنگ پنج میلی گرم نشان داده شده که باید تحت مداوا قرار بگیرد. در یک حرکت عجیب بدون اطلاع به خانواده او را به بیمارستان منتقل کردند و سونوگرافی گرفتند و دوباره به زندان بازگردانند. خود آقای مومنی خیلی اصرار کرده بود که یک تماس با ما بگیرد و اطلاع بدهد اما مامورانی که همراهش بودند اجازه ندادند. خیلی از درد شکایت می کند، ما خیلی پیگیری کردیم که بتوانیم اجازه بگیریم تا او را به یک دکتر متخصص خوب با هزینه خودمان ببریم و تحت مداوا قرار دهیم اما تا الان بی نتیجه بوده است.”

چندی پیش نیز بیست زندانی سیاسی محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین در نامه ای به رییس زندان با شرح مختصری از افراد بیمار محبوس در این زندان که با کارشکنی های مسئولان از پیگیری درمان خود محروم شده اند، نوشتند: “مدتی است در امور معالجه افراد بیمار بند ۳۵۰ کارشکنی هایی صورت گرفته و می گیرد که منجر به وخامت حال برخی از بیماران این بند و عدم رسیدگی به آن ها شده که می تواند عواقب خطرناکی در پی داشته باشد و پیگیری ها نیز تاکنون نتیجه ای نداشته است.”

آنها در این نامه تاکید کرده اند: “مشخص کنید این تخلفات که با جان زندانیان ارتباط دارد چرا صورت گرفته و اگر چنین مانع تراشی هایی را خلاف رویه های مرسوم و مقررات موجود می دانید، موانع درمان این بیماران را مرتفع نمایید و اگر افرادی به دلایل سیاسی بنا دارند معالجه زندانیان سیاسی بیمار را با مشکلات عدیده ای مواجه سازند آن را روشن کنید تا مشخص شود مسئولیت ممانعت از درمان برعهده کیست، البته به هر حال مسئولیت قانونی معالجه بیماران این بند با شماست و در صورت هر اتفاقی طبعا باید پاسخگو باشید.”

همسر سخنگوی سازمان دانش آموختگان (ادوار تحکیم وحدت) با اشاره به حساسیت زیاد بر روی همسرش می افزاید: ” امکانات داخل زندان محدود است و برای مشکلات جسمانی که زندانیان دارند باید به خارج از زندان منتقل شوند تا وضعیت شان از این بدتر نشود. بارها درخواست مرخصی کردیم اما باز پاسخ مثبتی نگرفتیم.حساسیت ها روی ایشان خیلی زیاد است و علتش هم همان نامه ای است که به رهبری نوشته است و در حقیقت تصمیم گیرنده بازجو است.”

آدینه وند تصریح می کند: ” از سوی دیگر بچه ها بخاطر درس ماهی یکبار می توانند پدرشان را ملاقات کنند و خیلی دوست دارند با پدرشان ارتباط نزدیک داشته باشند که در این زمان محدود ملاقات کابینی سخت است و من بیشتر وقت را به آنها می دهم و این کافی نیست. هر چقدر هم برای مرخصی و ملاقات حضوری پیگیری می کنم موافقت نمی کنند. حتی یازده ماه فقط برای یک ملاقات حضوری دوندگی کردم اما باز اجازه ندادند.”

عبدالله مومنی، رییس شورای مرکزی و سخنگوی سازمان ادوار تحکیم وحدت روز ۳۰ خرداد ۱۳۸۸ در ستاد شهروند آزاد متعلق به حامیان مهدی کروبی با خشونت و ضرب و شتم دستگیر شد تا با آرزوی ایرانی با شهروندانی آزاد، بار دیگر راهی زندان شود. او نزدیک به ۱۰۰ روز را در سلول انفرادی و تحت بازجویی به سر برد.

عبدالله مومنی یکی از فعالان مدنی- سیاسی شناخته شده است که به خاطر فعالیتهای دانشجویی و سیاسی اش، چندین بار بازداشت و تحت شکنجه و فشار روحی قرار گرفته است. نهایتا در دادگاه های نمایشی به تحمل چهار سال و یازده ماه حبس محکوم شد. این حکم در حالی برای مومنی صادر شد که محمد شریف، حقوقدان و وکیل دادگستری، با غیرقانونی نامیدن دادگاه به تشریح اینکه چگونه نتوانسته وکالت عبدالله مومنی را پیش از دادگاه بر عهده بگیرد پرداخته و گفته بود: “در طول مراجعات پی در پی٬ پرونده از دفتر دادستانی به دادیاری ارجاع نمی شد و پس از ارجاع، وکالت نامه ها را گرفتند اما چند روز قبل از تشکیل دادگاه، وکالت نامه را همراه با نامه ای از آقای مومنی مبنی بر اینکه به وکیل نیاز ندارد، مسترد کردند.”

او ازبیان فشارهایی که در زندان متحمل شده بود، در مجامع رسمی سکوت اختیار کرده بود تا اینکه در نامه ای خطاب به رهبری از شکنجه های رفته بر او پرده برداشت. او در این نامه به شکنجه های فیزیکی و روانی از جمله ضرب و شتم و سیلی های پیاپی، اقدام به خفه کردن تا حد بیهوشی، نگهداشتن سر زندانی در کاسه توالت، حبس در سلول انفرادی، تهدید مکرر به اعدام، تهدید به آزار و اذیت جنسی، وادار شدن به تمرین برای اعترافات ساختگی توسط بازجویان، جلسات چند ساعته بازجویی و ایستادن بر روی یک پا اشاره کرده بود.

این فعال دانشجویی سابق در مرداد ماه سال ۱۳۹۰ پس از انتشار این نامه با اتهام های جدید نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی رو به رو شد و فشارها بر او افزایش یافت.

خانم آدینه وند در پایان با تاکید بر روحیه قوی همسرش خاطرنشان می کند: “با وجود تمام این مشکلات و ناراحتی های جسمی خوشبختانه روحیه همسرم عالی است. او سال گذشته به نمایندگی از زندانیان سیاسی مرد، دو عدد شال سبز که توسط زندانیان بافته شده بود را برای آقای کروبی و آقای موسوی ارسال کرد و وقتی شنید بدست خانواده اشان رسیده خوشحال شد. خب، زندانیان سیاسی خیلی به آقایان موسوی و کروبی علاقه دارند و برای آنها احترام خاصی قائل هستند. حتی در این شرایط دشوار هم به فکر آنها هستند.”