"پيش از فاجعه به مناقشه هسته‌ای پايان دهيد"، بيانيه ۱۲۱ نفر از فعالان سياسی و کنشگران اجتماعی

۱۲۱ نفر از فعالان سياسی، کنشگران اجتماعی، اساتيد دانشگاه و روشنفکران ايرانی در بيانيه‌ای ضمن هشدار به دولتمردان جمهوری اسلامی، خواهان پايان دادن هر چه سريع‌تر به مناقشه هسته‌ای ايران شدند. آن‌ها نوشتند: "ديگر آشکار است که پافشاری برای ادامه غنی‌سازی هسته‌ای با گرفتن شمايل يک قدرت اتمی بر ضد منافع ملی است."

بيانيه ۱۲۱ نفر از فعالان سياسی ، کنشگران اجتماعی ، اساتيد دانشگاه و روشنفکران ايرانی

هشدار به دولتمردان جمهوری اسلامی؛ پيش از فاجعه به مناقشهٔ هسته ای پايان دهيد

پس از ۱۰ سال مناقشهٔ فزاينده هسته‌ای، منافع ملی ايران به شدت مورد تهديد است. يک‌سال پيش رهبر جمهوری اسلامی ايران گفت: "اين روسياه‌های بدمحاسبه‌گر خيال می کنند ما امروز در شرائط شِعب ابی‌طالبيم. اينجور نيست. ما امروز در شرائط شِعب ابی‌طالب نيستيم؛ ما در شرائط بدر و خيبريم. ما در شرائطی هستيم که ملت ما نشانه‌های پيروزی را به چشم ديده است؛ به آنها نزديک شده است." او در آن زمان حتی صحبت از آمادگی برای شرايط «شعب ابی‌طالب» را برنمی‌تافت و خود را در شرايط «بدر و خيبر» می‌ديد. اما در کمتر از يک سال صادرات نفتی کشور کمتر از نصف، نرخ برابری پول ملی با ارزهای معتبر کمتر از يک سوم و رشد اقتصادی کشور منفی شد.

هر قدمی‌که ولی فقيه در پيشبرد سياست تهاجمی و خرد ستيزانه‌ی خود برداشته، نتيجه ای جز انزوای بيشتر در سطح بين المللی و تحريمهای کمرشکن برای مردم ايران - به ويژه اقشار کم درآمد- نداشته است. سايه خطر شوم جنگ نيز هر روز بر سر مردم ايران پر رنگ‌تر می‌شود.

ديگر آشکار است که پافشاری برای ادامهٔ غنی سازی هسته‌ای با گرفتن شمايل يک قدرت اتمی بر ضد منافع ملی است. نه تنها نمايندگان مردم ايران در کنار کشورهايی مانند اندونزی، ترکيه، آرژانتين، برزيل و کره در جمع بيست کشور ثروتمند جهان حضور ندارند، بلکه انزوای سياسی، تحريمهای اقتصادی و نگرانی از تشديد تحريم و آغاز جنگ، آينده‌ای نامعلوم و يا مشابه کره شمالی را برای ايرانيان متصور ساخته است.

انتخاب مجدد اوباما و انتصاب جان کری و چاک هيگل در وزارتخانه های خارجه و دفاع آمريکا، فرصت ويژه ای را گشوده است. در اين فضا با کمرنگ شدن تهديد های نظامی و تضعيف اراده های جنگ طلب در آمريکا و اسرائيل ، بخت موفقيت مذاکرات ديپلماتيک در فضايی کم تنش تر را ممکن کرده است. فضای فعلی شايد از آخرين بخت های موفقيت ديپلماسی باشد.

اما خامنه ای بدون توجه به اين فرصت با طرح انقلابی گری در مقابل ديپلماسی باز خط تقابل را مطرح نموده و رد مذاکره با آمريکا را در گفتگو های پيش رو با ۱+۵ در قزاقستان توصيه نمود.

با توجه به موضع تحريک آميز ولی فقيه ، او ديگر نمی تواند با دعوت مردم به آمادگی برای جنگ و پذيرش رياضت های اقتصادی، يا توخالی پنداشتن تهديدهای نظامی، افکار عمومی را از مسئوليت پذيری حکومت در مذاکرات منحرف کند. نهايت بی مسئوليتی و ظلم در حق مردم ايران است که بهای ماجراجوئی و عظمت طلبی مقامات حاکم از کيسه مردم ايران و منافع ملی کشور پرداخت شود بدون آنکه مردم ايران نقشی در تصميم گيری پيرامون بحران هسته ای داشته باشند.

نيروهای ايرانی آزاديخواه، مدافع منافع ملی ايران، و پی‌جويان توسعه و دموکراسی می کوشند تا با محوريت نقش آفرينی مردم، ندای صلح طلبی ايرانيان و مخالفت آنها با ماجرا جويی ها اتمی را به گوش جهانيان برسانند.

در اين راستا کمپين صلح و آزادی که توسط ۹ نفر از شخصيت های برجسته و مبارز داخل راه اندازی شد اقدامی ارزشمند و شايان حمايت است. آنها شجاعانه و مسئولانه خواستار جلوگيری از هر نوع بهانه‌ای شدند که موجب جنگ و فشار و تحريم اقتصادی می شوند.

امضا کنندگان اين بيانيه، همچنين با ديدگاه هايی که از تشديد بحران اتمی استقبال می کنند تا زمينه برای ميدان داری و عامليت کشور های خارجی برای مديريت تغيير نظام سياسی در ايران مساعد شود، مخالف اند. در عين حال از حمايت بين المللی از گذار مسالمت آميز به دموکراسی در ايران استقبال می نمايند.

اکنون وظيفه آن بخش از دولتمردان و سياست ورزان ايرانی که تا به امروز با سکوت خود در رابطه با تداوم برنامه غنی سازی اورانيوم، دست ولی فقيه را برای کشاندن ايران به اين ورطه آزاد گذاشته اند، اهميت دو چندانی يافته است. آنان بايد به منافع ملی ايران بيانديشند و رژيم را به يک تفاهم منطقی در زمينه برنامه اتمی که خطر حمله نظامی را منتفی کند تشويق نمايند.

امروز فرصتی تاريخی فراهم شده است که نيروهای سياسی و جامعه مدنی ايران در يک اجماع ملی در مقابل سياست های ماجراجويانه و مخرب ولی فقيه به مقابله برخيزند و با فشار بر حکومت برای توقف موقت درجه ای از غنی سازی اورانيوم که شائبه استفاده نظامی را داشته باشد، اجرای پروتکل الحاقی و پذيرش قطعنامه های شورای امنيت، نقشه راهی برای صلح طرح نمايند.

تفاهم هسته ای حکومت و برخورد صادقانه و مسئولانه با مذاکرات راه را برای برداشتن قدم های متناسب و همزمان برای رفع يا تعليق تحريم های يک جانبه و جهانی از سوی غرب و شورای امنيت سازمان ملل و منتفی شدن کامل خطر جنگ هموار می نمايد.

ما امضا کنندگان اين بيانيه که به مخالفت فعال با جنگ و حفظ صلح پايدار باور داريم ، معتقديم مبارزه مشترک برای پايان بخشی به ماجراجويی اتمی و متوقف کردن خط تقابل در برنامه هسته ای با هدف پاسداشت منافع ملی ايران می تواند راهگشای راهبردی شود که مردم ايران سرنوشت خويش را رقم بزنند و با گذار مسالمت آميز به دموکراسی و مدارا با جهان، آينده ای روشن برای پيشرفت کشور، رفاه و آزادی مردم پديد آيد.

فهرست اسامی امضاء اکنندگان به ترتيب حروف الفبا

الف(۱۳-۱)- سعيد آگنجی ،آينده آزاد بابک اجلالی، مهرداد احسانی پور، عبدالرضا احمدی ، جمشيد اسدی، مرتضی اصلاحچی، امير حسين اعتمادی بزرگ، بيژن افتخاری، علی افشاری ،مريم اهری، محمد اوليايی فرد، کاظم ايزدی

ب( ۲۰-۱۴)- عبدالعلی بازرگان ، احمد باطبی، حسين باقر زاده، مهران براتی، محمد برقعی، شهلا بهار دوست، امير بيگلری

پ(۲۶-۲۱)- ميثاق پارسا ، کوروش پارسا، حبيب پرزين، کتايون پزشکی، سعيد پور حيدر، سعيد پيوندی

ت(۳۲-۲۷)- علی تارخ، حبيب تبريزيان، حسين ترکاشوند، علی تقی پور، کامران تلاطف، نيره توحيدی

ج(۳۴-۳۳)- جهانشاه جاويد، آرش جنتی عطائی

چ(۳۵)- رضا چرندابی

ح(۳۸-۳۶)- سعيد حبيبی، بيژن حکمت، عباس حکيم زاده

خ(۴۱-۳۹)- اسماعيل ختائی، احسان خواجه، جمشيد خون جوش

د(۴۴-۴۲)- فريبا داوودی مهاجر، مهرداد درويش پور، عبدالستار دو شوکی

ر(۴۷-۴۵)- سحر رضا زاده ، شيده رضايی، علی اصغر رمضان پور

ز(۴۹-۴۸)- مهين زندی، ارسلان زيازی

س(۵۲-۵۰)- بهروز ستوده، نسيم سرابندی، سعيده سهرابی

ش(۵۷-۵۳)- رحيم شامبياتی ، داراب شباهنگ، منصوره شجاعی، حسن شريعتمداری، عباس شيرازی

ص- (۵۹-۵۸)- بيژن صفسری، رامين صفی زاده

ط( ۶۳-۶۰)- حسن طالبی، اشکبوس طالبی، علی طباطبايی، شهران طبری

ظ(۶۴)- حميد رضا ظريفی نيا

ع(۷۴-۶۵)- شهره عاصمی، غلام عباسی، مزدک عبدی پور، مهدی عربشاهی، احمد عشقيار، کاظم علمداری، رضا علوی، حسين علوی، فرهمند عليپور، رضا عليجانی

ف(۸۱-۷۵)- مسعود فتحی ، حسن فرشتيان ،ناهيد فرهاد، منصور فرهنگ، اشکان فريد، فيروزه فولادی، شهاب فيضی

ق(۸۶-۸۲)- سعيد قاسمی نژاد ، رضا قاضی نوری، رضا قريشی، مهدی قلی زاده اقدم ، علی اکبر قنبری

ک(۸۸-۸۷)- کاظم کردوانی، عليرضا کيانی
گ(۸۹)- امير حسين گنج بخش

م(۱۰۸-۹۰)- رضا مبين، مجيد محمدی، پويان محموديان، پرويز مختاری، احمد مدادی، مسعود مسجودی، محمد مصطفايی، منصور معدل، عبدالمجيد معصومی تهرانی، امير معماريان، حسن مکارمی، پيمان ملاز، مرتضی ملک محمدی، علی اکبر مهدی، بهناز مهرانی، بهزاد مهرانی، عليرضا موسوی، رضا موصولی، انور مير ستاری

ن(۱۱۵-۱۰۹)- حسن نايب هاشم، يوحنا نجدی، روجا نجفی، بورگان نظامی نرج آباد، شيوا نوجو، مهدی نوربخش، سجاد نيک آئين

ه(۱۱۹-۱۱۶)- نادر هاشمی، عماد هاشمی، محمد هدايتی

و(۱۲۰-۱۱۹)- مهدی وزيری، سجاد ويس مرادی

ی(۱۲۱)- هادی يوسفی