ما روزنامه‌نگاريم! بيانيه گروهی از روزنامه‌نگاران مستقل ايرانی

ما در سالهای گذشته همواره مورد هجوم قدرتمداران بوده ايم، از کار بيکار شده ايم، صدايمان سانسور شده، شبانه به خانه هايمان ريخته اند و ماهها و سالها به اتهامات واهی در زندان مانده ايم، مورد تهديد و ارعاب قرار گرفته ايم و از روزنامه نگاری منع شده ايم.

از اين رو ما روزنامه نگاران ايرانی ناچاريم بار ديگر تاکيد کنيم که «ما روزنامه نگاريم»، يعنی حافظان و گردانندگان رکن چهارم دمکراسی؛ کسانی که کژی ها را آشکار می کنند و جامعه را به سوی رشد و توسعه رهنمون می سازند.

روزنامه نگاران قرار نيست مديحه گوی قدرت باشند، قرار نيست مستخدم و يا ابواب جمعی اين حزب در قدرت يا آن حزب خارج از قدرت باشند، روزنامه نگاران مدافع جناح های حکومت نيستند، روزنامه نگاران فعال سياسی هم نيستند.

روزنامه نگاران بنا بر رسالت حرفه ای خود تنها به بيان حقايق اجتماعی می پردازند و با ايجاد بحث و گفتگو در باره مشکلات مختلف در حوزه های گوناگون به پويايی جامعه کمک می کنند.

وقتی روزنامه نگاران به اتهام های واهی بازداشت می شوند، آنها را به اعترافات دروغين وا می دارند، بسياری را از کار منع می کنند، بسياری ناچار خانه نشين می شوند و بسياری ديگر کشور را ترک می کنند؛ جامعه از داشتن روزنامه نگاران و رسانه هايی که می توانند آينه تمام نمای واقعيت ها باشند محروم می شود و در اين صورت از رشد و پويايی بازمانده و رسانه هايی سر بر می آورند که يا به احزاب وابسته اند يا به قدرت حاکم، راست را دروغ می نمايند و واقعيت را به گونه ای جلوه می دهند که قدرتمداران طلب می کنند، اين چنين است که مخاطب بی اعتماد و رسانه بی اعتبار می شود.

ما روزنامه نگاران ايرانی در هر لحظه با سانسور درونی و سانسور بيرونی دست به گريبانيم، هر شب منتظر بازداشت و تهديد از سوی اين گروه فشار يا آن دولتمرد هستيم، هر روز نگران توقيف رسانه خود و بيکار شدن خود هستيم، هر روز برای تهيه گزارش، خبر، مصاحبه و کارهای عادی روزنامه نگاری خود با دهها مرجع رسمی و غير رسمی درگير می شويم، اما به عشق نشان دادن حقايق و انجام رسالت خود به کار خود ادامه می دهيم.

به گمان ما پرداختن به حرفه روزنامه نگاری در شرايط کنونی ايران، شايسته ارج گذاری ست نه تهديد، ارعاب و بازداشت گروهی.

ما روزنامه نگاريم، ما فقط به رسالت حرفه ای خود عمل می کنيم و معتقديم اطلاع رسانی و انتقاد از نابسامانی های موجود در کشور و يا ايجاد فضايی برای بحث، تعامل، تبادل آرا و انديشه ها در رسانه ها مطابق با هيچ معيار و قانونی نبايد جرم تلقی شود.

ما خواستار آزادی بی قيد و شرط و فوری همه روزنامه نگاران زندانی و بازداشت شده، رفع سانسور و پايان دادن به بازداشت های شبانه و همچنين تهديد و ارعاب روزنامه نگاران يا خانواده های آنان در داخل و خارج از کشور هستيم.

ما روزنامه نگاران دارای هويت فردی و اجتماعی خاص خود هستيم و با اينکه دارای عقايد متفاوتی هستيم هر تهديدی که بر روزنامه نگاری روا شود آن را معطوف به کل جامعه روزنامه نگاران ايرانی می دانيم.

ما روزنامه نگاريم و وظيفه داريم از حقيقت پشتيبانی کنيم، اگر پرداختن به حرفه روزنامه نگاری جرم است همه ما شريک جرم هستيم.

حميدرضا آريان پور، عبدالرضا احمدی، ايرج اديب زاده، فائقه اشکوری، فيروزه اکبريان، هوشيار انصاری فر، احمد باطبی، عليرضا بهنام، سپيده جديری، رضا حاجی حسينی، احمد جلالی فراهانی، رضا جلودارزاده، نادر جهانفرد، اميد حبيبی نيا، نعيمه دوستدار، اردوان روزبه، علی اصغر رمضانپور، سيامک زند، ليلا سامانی، مريم سلطان زاده، نوشين شاهرخی، علی شريفيان، سعيد شمس، هنگامه شهيدی، علی شيرازی، ، بهنام صابر نعمتی، احمد صفا، پويا عزيزی، سوگند عليخواه، مژگان غفاری شيروان، کامبيز غفوری، فرشيد فاريابی ، زهرا کمالی، ساقی لقايی، مسعود لواسانی، صديقه محمودی، امير محسن محمدی، آرزو مرادی، اميرحسين مصلی، مرتضی موسوی، روزبه ميرابراهيمی، سولماز نراقی، عليرضا نوری زاده، توکا نيستانی، مانا نيستانی، احمد هاشمی، هلن همتی.

۲۸ بهمن ۱۳۹۱- ۱۶ فوريه ۲۰۱۳
رونوشت به:
- سازمان های مدافع آزادی بيان و روزنامه نگاران، فدارسيون بين المللی روزنامه نگاران، انجمن روزنامه نگاران اروپا و انجمن های روزنامه نگاری کشورهای مختلف، کميته حمايت از روزنامه نگاران

- گزارشگر ويژه شورای حقوق بشر سازمان ملل در امور ايران، کميسيون ارتباطات اتحاديه اروپا، و نهادهای حقوق بشری

- خبرگزاريها و رسانه های بين المللی