بيانيه جبهه ملی ايران - اروپا و آمريکا به مناسبت ١٤ اسفند ١٣٤٥ سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق

مصدق صخره‌ی غول‌ پيکری بود که تکيه بر خاک ميهن داشت و زيرساختی استوار برای هر جنبشی که پس از او پديد آمد. مصدق يک خاطره‌ بی ‌مرز است برای ملتی که هميشه بخش بزرگی از نيروی درهم کوبنده‌ و سازنده‌ خويش را از خاطره‌های عاطفی و تاريخی کسب می‌کند.
داريوش فروهر

هموطنان گرامی،

چهل و شش سال است که پيروان مصدق با اعتماد بنفسی که هيچگاه در آن خللی وارد نشده آمال ميهنی، انديشه و اخلاق سياسی اين آزادمرد ميهندوست را بزرگ داشته و هرگز ترديدی بر ارزندگی و به روز بودن آنها نداشته اند. رهروان راستين اين انسان وارسته هيچگاه از او يک بت نساخته و او را به انحصار خود نگرفته اند و ميراث خوار او نبوده اند. به باور آنان مصدق هنوز هم نماد مبارزه سنجيده و هدفمند ملت ايران، از انقلاب مشروطيت تاکنون، برای آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی است.

سالها پس از کودتای ۲۸ مرداد و استقرار ديکتاتوری جمهوری اسلامی ما رهپويان ملی مصدقی ايران بدرستی به مبارزات مصدق و ياران او عليه استبداد و استعمار و عليه دخالت روحانيون قدرت طلب وسودجو در امور دولتی و حکومتی تکيه کرده و آنها را برجسته می نماييم. از اين رو است که جبهه ملی ايران دو اصل جمهوری پارلمانی و جدايی نهاد دين از دولت و حکومت را به اصول ملی و دموکراتيک پيشين خود افزوده است.

امروزه مصدق نماد مبارزه برای جمهوری عرفی و دمکرات ايرانِ پساجمهوری اسلامی است. هيچ نيروی جدی وپيشرفته اجتماعی نميتواند بزرگی و بهنگام بودن اين شخصيت سترگ را ناديده بگيرد. چه آنهايی که می خواهند در دشمنی با او برای خود هويتی بسازند و هم آنهاييکه با استراتژيک دانستن اصل انتخابات واقعا آزاد، باور دارند که بهترين نقشه راه برکناری نظام جمهوری اسلامی را برگزيده اند.

ايران آزاد و آبادی که در تصور و انديشه مصدق و ياران وفادارش نقش داشت و در راه تحقق آن بمعنی واقعی کلمه فداکاری هم کردند، بر بنياد حق حاکميت ملت از طريق انتخابات آزاد نهاده شده بود. "قوای مملکت ناشی از اراده ملت" بود و"قوه مجريه" در خدمت مردم و پاسخگو به نمايندگانش در"قوه مقننه". برگزاری چنين انتخاباتی با تمام مقدماتش، مانند آزاديهای انتخاب شدن و انتخاب کردن، آزادی اجتماعات، آزادی مطبوعات و مانند اينها، آنچه چندين سال بعد در کمال دقت در متن "منشور معيارهای انتخابات آزاد و منصفانه" در اجلاس يکصد و پنجاه و چهارم شورای اتحاديه بين‌المجالس" (پاريس) نوشته شد و در ٢٦ مارس ١٩٩٤ (٦ فروردين ١٣٧٣) به اتفاق آراء به تصويب نمايندگان پارلمان‌های ١١٢ کشور، از جمله نمايندگان مجلس شورای اسلامی ايران رسيد، از ديد دکترمصدق و يارانش بديهی بود. آنها در مبارزه ای که منجر به تاسيس جبهه ملی ايران گرديد(بهمن ۱۳۲۸)، خواهان تغيير قانون انتخابات بدانگونه بودند، که درست اين حقوق شهروندی نتوانند زيرپا گذارده شوند.

همميهنان،

بسياری از ملل جهان، بهر بهايی، کوشيده و ميکوشند، از درون تاريخ خود شخصيتی را بعنوان يک نماد ملی برگزيده و وی را در راه پيشبرد اهداف ملی و پاسداری از دست آوردها و منافع ملی برجسته نمايند. آيا ملت ايران درست در اين مرحله از مبارزاتش عليه ارتجاع و استبداد حاکم نياز مبرمی به چنان نماد ملی ندارد؟ آيا در شرايطی که بويژه "انتخابات آزاد" به يک گفتمان و شعار ملی تبديل شده، وقت آن نرسيده است که طيف گسترده اپوزيسيون نا گريز دکتر محمد مصدق را نه تنها در حرف که در عمل سياسی هم بعنوان يک نماد ملی پذيرفته و آنرا برافرازد؟ آيا آنهايی که دغدغه آزادی ايران و ايرانی را دارند، می توانند از کنار اين ستون آزادگی گذشته و به سرمنزل مقصود برسند؟

استقلال، آزادی، جمهوری ايرانی
پاينده ايران

جبهه ملی ايران- آمريکا و اروپا
۱۲ اسفند ۱۳۹۱