حمله بی‌سابقه روزنامه ايران به حسين شريعتمداری

روزنامه ايران نوشت: حسين شريعتمداری مديرمسئول روزنامه کيهان، روز گذشته در ستون «يادداشت روز» رسانه متبوعش با آرامشی خاص و در سايه سکوت مدعی‌العموم محترم در برابر توهين‌های مکرر به رئيس‌جمهور، به صراحت دکتر احمدی‌نژاد را فردی معرفی کرد که اقدامات سخيف انجام می‌دهد، به مردم دهن کجی می‌کند و متوهم است!

به گزارش روزنامه ايران شريعتمداری که اين يادداشت سراسر توهين به منتخب ملت ايران را به بهانه اعطای نشان فرهنگ و هنر به مهندس مشايی به رشته تحرير درآورده است در بخشی از آن می‌نويسد: «اگر ايشان (دکتر احمدی‌نژاد) در تبليغات انتخاباتی خود، صادقانه به مردم می‌گفت که رئيس‌جمهور «اسمی» خواهد بود و رياست جمهوری «رسمی» را به آقای اسفنديار رحيم مشايی واگذار می‌کند، آيا مردم به ايشان رأی می‌دادند؟!...

مدتی است که آقای رئيس‌جمهور، وظايفی را که شرعاً و قانوناً برعهده دارد وانهاده و امکانات و فرصت‌ها و بيت‌المال مسلمين را برای اموری هزينه می‌کند که نه فقط کمترين رابطه‌ای با وظايف تعريف شده رئيس‌جمهور ندارد بلکه به اين ترديد دامن می‌زند که ايشان به جای پرداختن به دغدغه‌های اساسی مردم و امور جاری و بر زمين مانده کشور در پی خواسته‌های - با عرض پوزش- دم دستی و بلندپروازی‌های - باز هم با عرض پوزش- آميخته به توهم خود و اطرافيان کذايی خويش است!».

مديرمسئول خود عمارپندار کيهان البته در بخش ديگری از سياهه خود، اوج بی‌اطلاعی يا غرض‌ورزی خويش را به خوبی به نمايش گذاشته و می‌نويسد: «رئيس‌جمهور اخيراً و بعد از تاکيد حلقه انحرافی، در ميان مردم ايران از واژه «زنده باد بهار» بهره می‌گيرد. اگر مقصود از اين واژه، همان نام مبارک حضرت صاحب است، چرا در مجمع عمومی سازمان ملل از آن استفاده نکرده و نمی‌کنند؟!

حال آن که ترجمه مفهوم زنده باد بهار برای آنان بسيار آسان‌تر و گوياتر از اللهم عجل لوليک الفرج است!» اين ادعای غلط درحالی از سوی شريعتمداری مطرح می‌شود که همگان می‌دانند دکتر احمدی‌نژاد، واژه «زنده باد بهار» را در سخنرانی امسال خود در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح کرد و پس از آن از اين واژه که متعلق به وجود مقدس حضرت حجت (عج) است در داخل کشور نيز استفاده نمود.

آيا جناب شريعتمداری در اين حد هم، از اطلاعات عمومی مربوط به رئيس‌جمهور کشور خود آگاه نيست يا اين که حب و بغض‌های آنچنانی چشم و گوش او را اينگونه بسته که حاضر است آبروی داشته يا نداشته خويش را خرج عنادورزی با دولت کند؟! آيا در اين شرايط که حب و بغض‌های شخصی و گروهی به تحليل‌های سياسی و فکری سيطره دارند می‌توان به نوشته‌های سردار قلم! اطمينان کرد.

البته شايد درج مطالبی که در آن برخی افراد، ديگران و مخصوصاً رئيس قوه مجريه کشور را متوهم می‌دانند، از آن جهت باشد که يادداشت نوشتن در فضايی دودآلود باعث تخيل و توهم بيش از اندازه فرد شده تا جايی که به اشتباه ديگران را متوهم می‌پندارند و شايد با باز کردن پنجره‌ای به بيرون و استفاده از هوای آزاد شاهد درج چنين يادداشت‌های بی‌ادبانه و گستاخانه‌ای نباشيم.