بيانيه کانون مدافعان حقوق کارگر به مناسبت روز جهانی کارگر

اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز رزم مشترک همه‌ی کارگران و رنجبران و استثمارشوندگان جهان است؛ اين روز فرصتی است تا يک بار ديگر صف واحد طبقاتی را عليه سود پرستان ستمگر تشکيل دهيم و صدای رسای طبقه‌ی کارگر را به گوش جهانيان برسانيم که : "ما کارگران و زحمتکشان بازوی پر توان و تعيين‌کننده‌ی مسير تاريخ آينده‌ی جهانيم و بيداد را به هر طريق ممکن به باد فنا خواهيم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان کارگرِ همه‌ی کشورهای جهان ، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمايه‌داری را که عامل همه‌ی بحران های انسانی و اجتماعی است ،سد خواهيم کرد؛ تا ديگر هيچ مادری برای سير کردن فرزند خود مجبور به تن فروشی نشود و هيچ پدری برای درمان فرزند بيمار خود به التماس زار نزند و هيچ کودکی برای سير کردن خود سطل زباله را زير و رو نکند و هيچ کجای طبيعت قربانی سود اقليت شکم‌باره و سيری‌ناپذير نگردد."

کارگران و زحمتکشان ايران نيز بيش از يک قرن است که همگام و دوشادوش همه‌ی رنجبران جهان عليه بيداد طبقه‌ی سرمايه‌دار و نظم سرمايه‌داری مبارزه می‌کنند.در مبارزه‌ی بی‌امان با اين نظام به‌غايت مرتجع و سرکوب گر پيروزی های بزرگی نيز به‌دست آورده و از شکست‌ها نيز تجربه‌های گران‌بهايی کسب کرده‌اند که در مبارزه‌ی آتی چراغ راهشان خواهد بود. درک بحران های ساختار نظم مسلط بر جهان که همه‌ی ارکانش با خون ستم ديدگان و استثمارشوندگان رنگين شده چندان دشوار نيست. اين ساختار که تا کنون به کام اقليت يک درصدی سرمايه‌داری بوده با تکانه‌های بحران های جدی آماده‌ی فروريزی است. وحدت طبقاتی و همگامی با زحمتکشان جهان ، سازمان پذيری و تشکل ، جدی‌ترين سلاح ما عليه اين بيداد طبقاتی است با اين سلاح است که می‌توان و بايد اين ساختار مبتنی بر سود يک درصدی‌ها را در جهان و ايران به چالش کشيد. فعالان و مدافعان حقوق کارگر در پی آن‌اند که با درک شرايط و توازن قوای طبقاتی خواسته‌های کارگران و زحمتکشان ايران را در اين رزم طبقاتی اعلام کنند و از همه‌ی باورمندان به برابری و رفع ستم طبقاتی می‌خواهند که با حمايت از اين مبارزه به تعميق آن ياری رسانند.

مبرم‌ترين اين خواسته‌ها عبارت‌اند از:

۱ – پرداخت فوری حقوق و دستمزد معوق کارگران شاغل در همه‌ی بخش های اقتصاد اعم از بخش خصوصی و غيرخصوصی و تعيين حداقل دستمزد بر اساس بالاترين استانداردهای زندگی بشر امروز و با نظارت فعال تشکل های مستقل کارگری.

۲ – تأمين مسکن مناسب برای همه‌ی حقوق‌بگيران و تأمين کار برای همه‌ی بيکاران و همگانی کردن استفاده از مقرری بيمه‌ی بيکاری برای همه‌ی بيکاران

۳- واگذاری سازمان تأمين اجتماعی به صاحبان واقعی آن و اداره‌ی آن توسط نمايندگان واقعی کارگران

۴- بيمه کردن همه‌ی شاغلان و بيکاران و کنترل و نظارت تشکل های صنفی کارگران بر صحت اجرای آن و پرداخت حق بيمه‌ی کارگران توسط کارفرمايان

۵- برچيدن بساط نظاميان و عناصر امنيتی از واحدهای توليدی و مؤسسات اقتصادی و کارگاه‌ها و به رسميت شناختن تشکل های کارگری و هرگونه اعتراض کارگران برای احقاق حق خود

۶- حذف برنامه‌ی اصلاح قانون کار از دستور کار مجلس و دولت

۷- لغو مصوبه‌ی خارج کردن کارگاه‌های زير ۱۰ نفر از شمول قانون کار

۸- رفع محدوديت از سنديکاها ، اتحاديه‌های کارگری و هرگونه تشکل و مراسم کارگری به‌ويژه قانونی کردن تعطيلی روز جهانی کارگر به‌عنوان روز مبارزه‌ی کارگران عليه ستم طبقاتی

۹-الزام کارفرمايان به پرداخت دستمزد برابر در مقابل کار برابر و رفع هر گونه تبعيض در محيط کار اعم از تبعيض جنسيتی ، تابعيتی ، قوميتی ، عقيدتی و...

۱۰- حمايت از خانواده‌های نيازمند و جلوگيری از کار کودکان زير ۱۸ سال

۱۱- کنترل کارگاه‌ها و همه‌ی محيط های کار در زمينه‌ی رعايت بهداشت، ايمنی کار و حمايت از جان کارگران در برابر سود کارفرمايان

۱۲- برخورداری تمامی بازنشستگان و مستمری‌بگيران از يک زندگی مرفه و بدون دغدغه‌ی اقتصادی و رفع هرگونه تبعيض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره‌مندی آنان از تأمين اجتماعی و خدمات درمانی

۱۳- آزادی حق اعتصاب برای کارگران و زحمتکشان به‌عنوان سلاح برنده عليه بيداد کارفرمايان صاحب قدرت

۱۴- قطع سرکوب اعتراضات کارگری و مردمی، لغو مجازات اعدام ، آزادی فوری و بی‌قيدوشرط زندانيان کارگری و ديگر فعالان اجتماعی از زندان و توقف فوری پيگرد های قضايی عليه آنان و بر چيده شدن فضای امنيتی موجود در جامعه

۱۵- حذف قراردادهای موقت و سفيد امضا و به رسميت شناختن قراردادهای جمعی با نظارت و مديريت تشکل های مستقل کارگری

۱۶– واگذاری بنگاه‌های اقتصادی خصوصی شده به کارگران شاغل در همان واحد اقتصادی و جلوگيری از غارت اين واحدها توسط مديران حريص، آزمند و بی‌کفايتی که اين واحدها را تا آستانه‌ی تعطيلی و ورشکستگی کشانده‌اند.

۱۷ – آزادی بيان و قلم و هر گونه تشکل برای کارگران و فعالان اجتماعی بدون محدوديت

۱۸ – رفع قوانين تبعيض‌آميز و محدوديت اشتغال و تحصيل برای زنان ، کارگران غير ايرانی ،اقليت های قوميتی و عقيدتی و...

۱۹ – حذف هزينه‌های آموزش‌وپرورش ، آموزش عالی و مهارت‌آموزی در سطح کشور و نيز حذف هزينه‌های درمان تمام حقوق‌بگيران و بيکاران و خانواده هاشان در تمام بيمارستان‌ها

۲۰ – لغو جهت‌گيری های اقتصادی مبتنی بر توصيه‌ی نهاد های اقتصاد امپرياليستی – بانک جهانی ، صندوق بين‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی– و رفع محروميت عمومی ناشی از اين سياست‌ها که تا کنون قربانی های بسياری از جامعه گرفته است.

«پاينده باد اول ماه مه، روز رزم مشترک کارگران جهان»

کانون مدافعان حقوق کارگر
۱۱ارديبهشت ۱۳۹۲