جايگاه بلند "فتنه" و رهبرانش در مباحث مجلس! علی کشتگر

اتفاقات سياسی و کشمکش‌های جناحی جمهوری اسلامی از کودتای ۸۸ به اين سو همگی از "فتنه" و جايگاه بلند رهبران آن در اذهان عمومی تأثير گرفته‌اند. انتخاب روحانی نيز از اين قاعده مستثنی نيست. می‌توان گفت که ۸۸ مبدأ تاريخ افول ولايت مطلقه فقيه و تولد جنبش نوين دموکراسی‌خواهی ايران است

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

ويژه خبرنامه گويا

خانه ملت يعنی پناهگاه مردم، نماينده رای و اراده مردم و در نتيجه "عصاره فضايل" مردم. مجلس کنونی چه نسبتی با خانه ملت دارد؟ نسبت معکوس. اين جا خانه ملت نيست. اين جا سيرک بيت رهبری است. اين جا عمدتا محل تجمع کسانی است که نقش رفيق قافله بازی می کنند اما شريک دزدند. و البته هم که نبايد انتظار ديگری از آنان داشت. مگر اينان را ملت به مجلس فرستاده اند که حالا از آنان انتظار همراهی و دفاع از مطالبات و خواسته های خود داشته باشند. اگر زور رهبر و دغلکاريهای شورای نگهبان و دستگاههای عريض و طويل امنيتی و نظامی در کار نبود و می گذاشتند مردم نمايندگان راستين خود را برگزينند اکثر قريب به اتفاق اين حضرات نماينده مجلس که هيچ به شغل دربانی خانه ملت نيز نمی رسيدند. چرا که دربان يک مجلس واقعی نيز نبايد مخالف را به "چماق لری" بترساند. پس حق همان است که اينان نمک گير ولينعمت خود باشند و در دفاع از مقام ولايت کار را به بت پرستی بکشانند.

افراطيون وابسته به بيت رهبری برای آن دسته از وزرای پيشنهادی روحانی که زمانی در ستادهای موسوی و کروبی فعاليت کرده اند مجلس را به کميته تفتيش عقايد تبديل کرده اند. و به بهانه انتقاد از اين افراد می خواهند از رای ملت که در نفی همين گونه نمايندگان بوده، انتقام بگيرند. می گويند اگر رای ما را می خواهيد موسوی و کروبی را لعنت کنيد! "فتنه" را در صحن مجلس به صدای بلند محکوم کنيد و خلاصه با دشنام گويی به سران "فتنه" شخصيت تان را چنان خوار و خفيف سازيد که با خود ما هم سطح شويد، "خودی" شويد. و اين همه را البته اين وکيل الدوله های بيت به فرمان ارباب می کنند. به فرمان آن که در بيت نشسته و از آنجا به کمک مجلس و رسانه هايی همچون کيهان روحانی را نمدمالی می کند، تا از مردمی که به وی رای دادند زهر چشم بگيرد. و روحانی را ببينيد که در همان گام اول در معامله با رهبری مغبون شده است. از او خواسته بودند که حجت الاسلام مصطفی پورمحمدی که متهم به جنايات هولناک و دارای پرونده فساد مالی است را در مقام وزير دادگستری اما در واقع به عنوان رابط بيت رهبری و دولت بپذيرد و وزارت کشور نيز که پس از کودتای ۸۸ به صندوقخانه اسرار رهبری تبديل شده به دست فردی که امين رهبر باشد بسپارد و ايشان پذيرفته بود. به او گفته بودند کسانی را برای وزارت معرفی کند که از چهره های شاخص اصلاح طلب نباشند و او همه را به اميد همکاری مجلس پذيرفته بود. اما با اين همه رهبر هنوز راضی نيست و آن چنان که حداد عادل هفته پيش اعلام کرد مجلس بايد کابينه را از اين هم "معتدل"تر کند. خامنه ای خوب می داند که روحانی با رای همان مردمی به او تحميل شد که معترضان کودتای انتخاباتی ۸۸ بودند، ترس او از "فتنه" کاملا به جا و منطقی است. چرا که مردمی که به روحانی رای دادند اگر امکان داشتند به موسوی و يا کروبی رای می دادند. و اگر مقاومت چهار ساله رهبران در حصر نبود پيروزی روحانی هم در کار نبود. اين است که شبح "فتنه"، بيت رهبری و نمايندگان دست نشانده، را رها نمی کند. تا پيش از سال ۸۸ واژه ای که خامنه ای و به تبع او دستگاههای تبليغاتی رژيم بيش از همه تکرار می کردند واژه "دشمن" بود. اما حالا ۴ سال است که واژه "فتنه"، از واژه دشمن جلو زده و مدام ورد زبان رهبر و ايادی او است و اين اهميت فوق العاده "فتنه" و رهبران در حصر "فتنه" را نشان می دهد. در اين دو روزه گذشته نيز غاصبان صندليهای خانه ملت مدام از "فتنه" سخن می گويند. رسانه ها اعلام کرده اند که در روز دوشنبه در صحن مجلس واژه "فتنه" بيش از هزارو شصد وهشتاد پنج بار تکرار شده است.(به نقل از عقربه ايستاده بر ساعت۸۸ نوشته محمد جواد اکبرين در (راه ديگر) "فتنه" ای که بارها آن را کشته اند، اما خود نيز مرگ آن را باور نمی کنند و قدرت معجزه آسای ايستادن و نه گفتن به ديکتاتوری دروغ و سرکوب را ببينيد که از موسوی و کروبی در حصر و بدون هيچ امکان تبليغی و قدرت نظامی و اقتصادی چه رستم دستانی ساخته است که ديو ديکتاتوری حتی از سايه آنها و از اين که "خدای نخواسته" آنان در قلب و ذهن يک وزير جايی داشته باشند چقدر می ترسد. اگر اين پيروزی اخلاقی و در بلند مدت پيروزی سياسی و تاريخی نيست پس چيست؟

اتفاقات سياسی و کشمکش های جناحی جمهوری اسلامی از کودتای۸۸ به اين سو همگی از "فتنه" و جايگاه بلند رهبران آن در اذهان عمومی تاثير گرفته اند. انتخاب روحانی نيز از اين قاعده مستثنی نيست. می توان گفت که ۸۸ مبدا تاريخ افول ولايت مطلقه فقيه و تولد جنبش نوين دموکراسی خواهی ايران است. بگذار حالا که نمايندگان "نجيب" وابسته به بيت رهبری در مجلس عليه "فتنه" و رهبران "نانجيب" آن داد سخن داده اند من نيز اين يادداشت را با اين سخن مهم موسوی که در ۳۰ مرداد ۸۹ خطاب به عده ای از دانشجويان گفت به پايان ببرم:

"ما بيشتر از اينکه به دنبال تغيير قانون اساسی باشيم به دنبال ايجاد شرايطی هستيم که امکان تغيير در قانون اساسی از طريق مردم فراهم شود. در قدم اول ما خواهان انتخابات آزاديم. پذيرفتن برگزاری انتخابات آزاد خود باعث ايجاد تغييرات وسيع در سيستم می شود. اين مانند بازی دومينو است که حرکت اول اين بازی برگزاری "انتخابات آزاد" است. اين چيزی است که تا آخرين مهره در اين بازی را به حرکت وامی دارد و همه چيز را تحت تاثير قرار می هد و عوض می کند"

علی کشتگر