نامه فرهنگستان علوم به روحانی: به فضای امنيتی و شرايط بحرانی دانشگاه‌ها پايان دهيد

فرارو ـ فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ايران در نامه ای به رييس جمهور در خواست کرده است که به شرايط بحرانی و فضای امنيتی دانشگاه‌ها پايان داده شود.

به گزارش فرارو، با برگزاری جلسات متعدد در گروه‌های علمی و کارگروه‌های تخصصی و در نهايت تصويب شورای علمی، نظرها و پيشنهادهای اصلاحی خود را در خصوص آموزش عالی و نظام دانشگاهی کشور به صورت موجز در نامه ای توسط رييس فرهنگستان علوم به رييس جمهور ارائه کرد.

در اين نامه هفت بندی بيش از هر چيز به استقلال دانشگاه ها و وزارت علوم تاکيد شده است.

فرهنگستان علوم وضعيت کنونی آموزش عالی در کشور را بحرانی دانسته است و اعلام کرده است: «نخستين گام برای تحقق اين مهم، تدوين چشم انداز دانشگاه آينده و اجرای صحيح و کامل برنامه های توسعه، عدم دخالت نهادهای غيردانشگاهی و از بين بردن فضای امنيتی حاکم بر دانشگاه است.»

فرهنگستان علوم يکی از فرهنگستان‌های ايران است. فرهنگستان موسسه‌ای است با شخصيت حقوقی مستقل که به نهاد رياست جمهوری وابسته است که در يکصد و سی‌پنجمين جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاريخ ۱۵ بهمن ۱۳۶۶، به استناد بند چهار قانون اهداف و وظايف آن شورا، تأسيس فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ايران به تصويب رسيد. اين فرهنگستان فعاليت خود را در سال ۱۳۶۹ رسماً آغاز کرد.

نظرات و پيشنهادهای فرهنگستان علوم خطاب به رييس جمهور که در هفت بند تنظيم شده بدين شرح است:

«تدوين و اجرای سياست‌های مناسب در زمينه آموزش عالی، تضمين کننده پيشرفت‌های کشور است. سامان بخشيدن به وضع بحرانی حاکم بر آموزش عالی کشور به ويژه دانشگاه‌ها از دغدغه های اصلی دانشمندان، دانشگاهيان و صاحبان علم و خرد و انديشه کشور می باشد.

نخستين گام برای تحقق اين مهم، تدوين چشم انداز دانشگاه آينده و اجرای صحيح و کامل برنامه های توسعه، عدم دخالت نهادهای غيردانشگاهی و از بين بردن فضای امنيتی حاکم بر دانشگاه است.

از اين رو فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ايران که يکی از مهمترين وظايفش مشاوره به دولت در سياستگذاری علم و فناوری است بر موارد منتخب ذيل در راستای اعتلای آموزش عالی کشور تأکيد دارد:

۱- لزوم تأکيد بر اختيارات وزارت علوم، تحقيقات و فناوری مصرح در قانون مصوب مردادماه سال ۱۳۸۳ و تقويت نقش اين وزارتخانه به عنوان نهاد بالادستی مؤثر در هماهنگی سياستگذاری‌های علمی، ارزشيابی و نظارت بر عملکرد دانشگاهها و مراکز علمی

۲- لزوم به رسميت شناختن استقلال دانشگاه‌ها و تثبيت جايگاه هیأت امنای دانشگاهها در سياستگذاری‌های اجرايی، سازمان دهی، تصميم سازی، تصميم گيری، تنظيم و اجرای آيين‌نامه‌های آموزشی، پژوهشی و اداری و حمايت از دانشمندان و نخبگان

۳- لزوم مشارکت مؤثر دانشگاهيان در انتخاب رئيس دانشگاه، رئيس دانشکده و مدير گروه بر پايه شايسته-سالاری و پرهيز از سياست زدگی

۴- لزوم تقويت و نوسازی نهاد های مدنی و تشکل‌های دانشگاهی با هدف مشارکت مؤثر دانشگاهيان در ارتقای دانش، بينش و پيوند ميان دانشگاه و جامعه

۵- لزوم تمرکززدايی در جذب و استخدام اعضای هیأت علمی و بازنگری در مفاد آيين نامه ارتقای دانشگاهيان و حذف موارد زائد به خصوص رفع و منع دخالت بی وجه و بی مورد عوامل غير علمی (آموزشی و پژوهشی) و متأسفانه تعيين کننده در محاسبه امتيازهای ضروری برای ارتقا

۶- لزوم تمرکززدايی در پذيرش دانشجو برای دوره های دکتری تخصصی و رفع سهميه بندی‌های جنسيتی در پذيرش دانشجو برای تمام مقاطع تحصيلی

۷- لزوم توسعه همکاريهای علمی بين المللی با دانشگاهها و مراکز علمی و فناوری معتبر جهان.