معاون وزير خارجه ايران: اسد می‌ماند

مرافعه اصلی در نشست ژنو بر سر بقای اسد است. اپوزيسيون خواهان کنار رفتن اسد و تشکيل دولتی انتقالی است. هيئت دولتی اين را نمی‌پذيرد و سهمی از قدرت نيز برای اسد می‌خواهد. جمهوری اسلامی اما از اين هم فراتر می‌رود و بر بقای اسد و برگزاری انتخابات برای ماندن يا رفتن او پافشاری می‌کند. حسين اميرعبدالهيان، معاون وزير خارجه ايران در گفتگو با وبسايت آلمانی اشپيگل توضيح می‌دهد که چرا کشورش از دولت اسد حمايت می‌کند.

راديو زمانه ـ گروه‌های موافق و مخالف اسد و نمايندگان بيش از ۴۰ کشور جهان، در مونتروی سوئيس جمع شده‌اند تا راهی برای حل بحران سه ساله سوريه بيابند. ايران در ميان مدعوين و حاضران اين نشست نيست.

روز نخست نشست صلح سوريه با تنش و مناقشه و تهديد دوجانبه نيروهای دولتی و اپوزيسيون سوريه عليه يکديگر گذشت. حاميان اسد نيز بيرون محل برگزاری جلسه اجتماع کرده و به نفع او شعار می دادند.

وليد معلم، وزير خارجه سوريه ده دقيقه بيشتر از وقت تعيين شده صحبت کرد و تذکرات دبيرکل سازمان ملل را نشنيده گرفت. او به بان کی‌مون گفت: شما در نيويورک نشسته‌ايد و ما در سوريه هستيم. بعد سه سال مصيبت بگذاريد ما حرف‌هايمان را بزنيم.

وليد معلم، اوضاع کنونی کشورش را به تحرکات تروريست‌ها و حمايت خارجی‌ها و همسايگان سوريه از مخالفان نسبت داد.

مرافعه اصلی در نشست ژنو بر سر بقای اسد است. ائتلاف ملی و گروه‌های کوچک و بزرگ اپوزيسيون خواهان کنار رفتن اسد و تشکيل دولتی انتقالی هستند. هيئت دولتی اين را نمی‌پذيرد و سهمی از قدرت نيز برای اسد می‌خواهد.

جمهوری اسلامی اما از اين هم فراتر می‌رود و بر بقای اسد و برگزاری انتخابات برای ماندن يا رفتن او پافشاری می‌کند.

حسين اميرعبدالهيان، معاون عربی آفريقايی وزارت خارجه جمهوری اسلامی در گفتگو با وبسايت آلمانی اشپيگل توضيح می‌دهد که چرا کشورش از دولت اسد حمايت می‌کند.

اين گفتگو توسط سوزانه کولبل همکار اشپيگل در تهران انجام شده است.

اشپيگل: کشور شما پس از کشمکش‌های ديپلماتيک، در کنفرانس صلح سوريه شرکت نمی‌کند. ايران حقيقتا برای سوريه چه می‌خواهد؟
حسين اميرعبداللهيان: راه حل سوريه نظامی نيست. نظر ما بر راه‌حلی دمکراتيک است که به انتخابات ختم شود.

* با بشار اسد که مظنون به جنايات جنگی است و بعد به عنوان رئيس جمهور قانونی به رسميت شناخته شده است؟
- چنانچه بشار اسد نامزد انتخابات رياست جمهوری شود، حتما برگزيده می‌شود. البته نه با ۹۰ درصد آرا، بلکه با ۵۰ تا ۶۰ درصد. ما در اين باره نظرسنجی کرده‌ايم.

* انتخابات در سوريه تا چه اندازه عادلانه و آزاد خواهد بود؛ در جايی که بيش از ۴ ميليون نفر از مردم آن در خاک خود در به در شده و بيش از دو ميليون نفر هم به کشورهای ديگر پناه برده‌اند؟
- انجام انتخابات را می‌توان در صورت عزم همه کشورها، سازماندهی کرد. پشتيبانی از گروه‌های تروريستی بايد متوقف شود و تروريست‌های خارجی بايد سوريه را ترک کنند. در چنين صورتی، امنيت کافی برای برگزاری انتخابات در هر نقطه سوريه وجود خواهد داشت.

* گروه‌های متفاوت و پرشماری در مبارزه با اسد و مناقشه سوريه حضور دارند که هيچيک از ديگری فرمان نمی‌برد. ولی چه کسی می‌‌تواند بمباران‌های ارتش را متوقف کند که بيشترين قربانيان را به جای می‌گذارند؟
- وقتی ديگر هيچ تروريست و سلاحی به سوريه وارد نشود، ارتش هم دليلی برای جنگيدن نخواهد داشت. چنين فضايی می‌تواند شهروندان سوريه را هم آماده مشارکت در انتخابات کند. پس از اين بايد نيروهای دولتی و ضد دولتی با هم وارد گفتگو شوند.

* کدام بخش اپوزيسيون سوريه خواستار آن است که بعد از کشته شدن۱۳۰هزار نفر باز هم پشت ميز مذاکره با ديکتاتور بنشيند؟
- سوريه همانند ساير کشورهای عربی نياز به اصلاحات دارد. دولت سوريه بايد پاسخی برای اين نياز بيابد.

* اگر هنوز شانسی برای شروعی نو در سوريه باشد؛ آيا حق مردم نيست که پس از اين همه رنج، رهبری داشته باشند که دستش به خون آغشته نباشد؟
- چرا می‌خواهيد اسد از کار کناره گيرد؟ اگر مردم او را نخواهند، انتخابش نمی‌کنند. ما بايد به اراده مردم سوريه احترام بگذاريم. توجه داشته باشيد که اسد در برابر تروريست‌ها خوب ايستاده است. او رئيس جمهور است و به احتمال زياد رئيس جمهور خواهد ماند.

* چون ايران، روسيه و حزب‌الله حاميان او هستند؟
- می‌دانيد اگر اسد همين فردا کناره‌گيری کند، چه کسی جايگزين او می‌شود؟ جبهه النصره! به واقعيات سوريه توجه کنيد. ما بسيار نگران ثبات منطقه و جهان هستيم. سوريه اينک عرصه جديد تحرکات القاعده شده است. اين رزمندگان اعتقادی به بهترين تسليحات و ابرازهای ارتباطاتی مجهزند و قادرند به هر نقطه جهان حمله کنند.

* ظاهرا شما سوری‌های ديگر را که رزمندگان واپسگرا نيستند، فراموش کرده‌ايد. آنها که حق شهروندی خود را طلب می‌کنند اما اسد جوابشان را با بمب و خمپاره می‌د‌هد.
- من با بسياری نظاميان و نمايندگان سوری صحبت کرده‌ام. اين به اصطلاح انقلابی که از ۳۳ ماه پيش در درعا در نواحی مرزی به راه افتاد، ابتکار عمل يک سازمان‌ اطلاعاتی خارجی است. يعنی به خلاف تونس، مصر يا يمن، اين انقلابی از درون نيست.

* سرويس‌ اطلاعاتی کدام کشور می‌توانست چنين کاری بکند؟
- ماموريت جاسوسان اين سرويس اين بود که شورشی آغاز کنند و آن را به مسير سرنگونی اسد بيندازند. يک روز جمعه، دو مرد که در مناره‌ای پنهان شده بودند، به سوی مردم نمازگزار شليک کردند و گروهی را کشتند. شماری از جوان‌ها هم پنداشتند که انقلابی شروع شده و به معترضان پيوستند. بعد همان سازمان های اطلاعاتی برای تظاهرکنندگان سلاح فرستادند. اين چنين بود که ماجرا شروع شد.

* شما درست عکس چيزی را روايت می‌کنيد که اکثر جهان می‌گويد. ديگران می‌‌گويند ماجرای درعا با چند نوجوان شروع شد که چيزهايی عليه رژيم اسد بر در و ديوار نوشتند اما دستگير و شکنجه شدند.
- اما ماموران مورد نظر به خوبی می‌دانند که موضوع واقعا چه بود.

* حمايت ايران از هم‌پيمانش سوريه در اين جنگ دقيقا چگونه است؟
- ما سلاح نمی‌فرستيم بلکه مشاورانی اعزام می‌کنيم تا به سوری‌ها برای يکسره کردن کار تروريست‌ها کمک کنند. همچنين کمک‌های انساندوستانه‌ای به آنها می‌دهيم که رقمش تاکنون ۱،۴ ميليارد دلار بوده است؛ آن هم در حالی که خودمان تحريم هستيم.

* برای چه هدفی خود را اين چنين فدای اسد می‌کنيد؟
- ما يک رابطه استراتژيک با دمشق داريم. چند کشور در منطقه مقاومت را مستدام کرده‌اند که سوريه يکی از آنهاست. اسرائيل تهديدی جدی در منطقه است و رفتارش به هيچ‌وجه قابل اعتماد نيست. از همين روی، هم‌پيمانی با سوريه برای ما ضروری است.