همسر محمدصديق کبودوند: ادعای کشف مشروبات الکلی در زندان يک دروغ زشت است

پريناز باغبان حسنی: «در مقابل پيگيری هايی که ما خانواده های زندانيان تاکنون داشتيم فقط شاهد بوديم مقامات تکذيب کرده اند و واقعيت ها را ناديده گرفته اند.»

کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران ـ همسر محمد صديق کبودوند، روزنامه نگار و فعال زندانی در خصوص اظهارات اخير سخنگوی قوه قضاييه در خصوص بند ۳۵۰ به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت: «آقای محسنی اژه‌ای گفته اند برای کسانيکه اموال زندان را تخريب کرده اند، پرونده تشکيل خواهد شد و به شکستن شيشه هم اشاره کرده اند. اما اول بايد بدانيم علت شکستن شيشه چه بوده است. چرا زندانيان شيشه شکسته اند. به نظرم اين شيشه شکسته در مقابل رفتارهای که ماموران داشتند جای صحبتی ندارد.»

پريناز باغبان حسنی به کمپين گفت: « در فيلمی هم که صداوسيما از بند ۳۵۰ پخش کرد،عده ای از زندانيان نشان داده شدند که پشت در بسته فرياد می زدند و يک نفر هم به شيشه حمله کرد. لابد آقای اژه ای منظورشان همان شيشه بوده است. اين زندانيان نگران هم بندی هايشان بوده اند که در داخل کتک می خوردند و صداوسيما کتک زدن ها را نشان نداد. آخر سوال اين است که برای چه زندانيان در بيرون بند فرياد می زدند و شيشه می شکستند؟!»

غلامحسين محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضاييه روز هشتم اردبيهشت ماه گفت برای کسانی که در “قائله داخل زندان اوين اقدام به تخريب اموال زندان کرده اند پرونده تشکيل شده است.” آقای محسنی اژه‌ای با اظهار اينکه يک بازرسی ساده از زندان صورت گرفته بوده، گفت “اينکه يک زندانی شروع به بد گفتن و تعرض کند و شيشه بشکند، درست نيست.”

محسنی اژه‌ای همچنين در بخش ديگری از صحبت هايش از کشف مشروبات الکلی در بند ۳۵۰ زندان اوين گفت. سخنگوی قوه قضاييه در توضيح دليل حضور مشروب الکلی در بند ۳۵۰ گفت: «اگر فردی بخواهد چيزی را مخفيانه وارد کند اين کار را انجام می‌دهد. مثلا ممکن است همان وسيله را به همان ترکيب وارد بند نکند و آرام آرام قطعات مربوطه را جدا کرده و ظرف مدت زمان آنها را به يکديگر متصل کند.»

محسنی اژه ای همچنين گفت: «افرادی سعی کردند با ميوه‌ای که در اختيارشان قرار می‌گيرد مشروب در حد معمول تهيه کنند نه اين که شما تصور کنيد يک پاتيل مشروب در اين بند کشف شده و از خارج از زندان تهيه شده است. اين گونه نبوده و افراد با در اختيار داشتن وسايل‌های موجود چنين چيزی را به وجود آوردند.»

پريناز باغبان حسنی در خصوص ادعای کشف مشروبات الکلی در بند ۳۵۰ که از سوی محسنی اژه ای مطرح شده است، گفت: «به جای اينکه جوابگوی درخواست های ما برای ضرب و شتم زندانيان مان باشند، داستان درست کرده اند. من ۸ سال است که برای ملاقات همسرم به زندان می روم. در ملاقات های کابينی که پشت شيشه صورت می گيرد قبل از ورورد، خودمان و کيف هايمان را بازرسی می کنند. برای ملاقات حضوری نيز از سه مرحله بازرسی می گذريم. اين حرف يک دروغ زشت است.»

پريناز باغبان حسنی به کمپين گفت: «در مقابل پيگيری هايی که ما خانواده های زندانيان تاکنون داشتيم فقط شاهد بوديم مقامات اتفاق های افتاده را تکذيب کردند و واقعيت ها را ناديده گرفتند. اما واقعيت اين است که من به عنوان همسر يکی از زندانيان به چشم خودم ديدم که همسرم را از بهداری برای ملاقات آوردند چون در حين حمله دنده ها و انگشتان پايش شکسته و بدنش کبود شده است.»

خانم باغبان حسنی در ادامه گفت: «ما خانواده ها بيشتر نگران هستيم که وقتی کسی جوابگوی اين اتفاق نباشد و همه مسولان تکذيب کنند، اين رفتارهای وحشيانه در آينده عادی شود. بهرحال تا کنون که واقعيت ها تکذيب شده است. لابد چند وقت ديگر که کبودی ها و جراحت های زندانيان تمام می شود عده ای را به عنوان نماينده دولت به زندان می فرستند و بعد در جواب تحقيق اعلام می کنند فقط يک تلنگر ساده به زندانيان بوده است. اما ما خانواده های زندانيان که سه روز پس از حمله به بند، آنها را ديديم، می دانيم تلنگر نبوده است.»

روز ۲۸ فروردين ماه نيروهای وابسته به سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و بيش از يکصد نفر از سربازان حفاظت سازمان زندان ها به بند ۳۵۰ زندان اوين يورش برده و با باتوم زندانيان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بيش از سی نفر از زندانيان مجروح شد‌ند. چهار نفر از زندانيان به دليل خونريزی شديد به بيمارستان منتقل شد و سی و دو نفر نيز به سلول انفرادی منتقل شدند. پس از گذشت ۱۳ روز از اين اتفاق، ده نفر از زندانيان همچنان در سلول های انفرادی و ممنوع الملاقات هستند و تعدادی از آنها نيز در بهداری زندان به سر می برند.

محمد صديق کبودوند، دبير سازمان حقوق بشر کردستان و مدير مسول نشريه “پيام مردم” در سال ۱۳۸۶ بازداشت شد و در دادگاه انقلاب تهران به اتهام نشر اکاذيب به قصد تشويش اذهان عمومی از طريق تشکيل “سازمان حقوق بشر کردستان” و فعاليت در آن به ۱۱ سال حبس محکوم شد.