پيکر همايون خرم با حضور شجريان، فخرالدينی، گنجه‌ای، محمد موسوی و عليرضا قربانی تشييع شد

پيکر زنده‌ياد همايون خرم اول بهمن ماه در حالی از مقابل تالار وحدت تشييع شد که محمدرضا شجريان، عليرضا قربانی و محمد اصفهانی بر پيکر اين هنرمند آواز خواندند و خرم با سنج و دمام همشهری‌های بوشهری‌اش به قطعه هنرمندان بدرقه شد.

به گزارش خبرنگار بخش موسيقی خبرگزاری دانشجويان ايران(ايسنا)،‌ مراسم تشييع پيکر همايون خرم اول بهمن ماه با حضور جمع گسترده‌ای از هنرمندان عرصه موسيقی و مردم از مقابل تالار وحدت برگزار شد.

در اين مراسم که سيد عباس سجادی مدير مرکز موسيقی معاون هنری شهرداری تهران اجرای آن را برعهده داشت‌، محمدرضا شجريان پس از خواندن يک رباعی از خيام در مقابل پيکر همايون خرم در سخنانی مطرح کرد: اين ضايعه بزرگ را واقعا تسليت می‌گويم و سپاس از شما که اينگونه قدر هنرمندانتان را می‌دانيد و با مهر، نهال وجودشان را آبياری می‌کنيد.

شجريان: باورم نمی‌شود، جسم همايون از بين ما رفت

استاد آواز ايران در ادامه سخنانش يادآور شد: با استاد همايون خرم بيش از ۴۵ سال دوست بوديم و چه شب‌هايی که در استوديو‌های راديويی کنار هم حضور داشتيم و به تهيه برنامه‌های راديويی می‌پرداختيم. آن شب‌ها را فراموش نمی‌کنم و چهره پرمهر همايون خرم را از ياد نخواهم برد، او انسانی با اخلاق ‌، با حوصله و پر مهر بود.

شجريان در بخش ديگری از سخنانش گفت: هنوز باورم نمی‌شود که جسم همايون از بين ما رفت. يک نفر آمد جلو و به من تسليت گفت و بيان کرد: «خاکش بقای عمر شما باشد.» می‌خواهم بگويم چه بقايی که آدم دوستانش را از دست بدهد و کسی ديگر نمی‌تواند جای آنها را پُر کند.

وی تصريح کرد: وقتی وارد مجلس شدم، فخرالدينی را با چشمان پر از اشک ديدم که می‌گفت اين عزيز ما هم رفت. متاسفم که هنرمندان يکی پس از ديگری ما را ترک می‌کنند و زندگی بدون اين عزيزان ديگر لطفی ندارد.

فخرالدينی: امثال همايون خرم‌ها به سادگی از بين ما نمی‌روند

در ادامه اين مراسم فرهاد فخرالدينی رهبر سابق ارکستر ملی در سخنانی مطرح کرد: من هنوز باورم نمی‌شود که همايون خرم عزيز در بين ما نيست.

او پس از اينکه يک رباعی از خيام را خواند درباره‌ی زنده‌ياد همايون خرم گفت: وقتی خبر فوت همايون خرم را شنيدم با خودم گفتم همايون بر زمين نخورد او استوار و پابرجاست و ما احساس، انديشه او را در آثارش احساس می‌کنيم.

اين هنرمند گفت: او در ارتباط با ماست. هنرمندان عزيز ما مثل همايون خرم عمر جاودان خواهند داشت و به سادگی از بين نمی‌روند.

فخرالدينی بخشی از سخنانش را به مشاهير موسيقی ايران اختصاص داد و يادآور شد: در دوران ساسانيان هنرمندانی مانند «باربد» و «نکيسا» خوش درخشيدند و به مقام شامخی رسيدند. در واقع ما در تاريخ موسيقی چند دوره درخشان داشتيم و قرن سه تا ۹ نيز با حضور افرادی چون عبدالقادر مراغی و صفی‌الدين، دوران طلايی داشت.

او اظهار تاسف کرد: در دوره‌ی صفويه موسيقی کمرنگ شد و آن دوره درخشان در سال‌های ۳۰ تا ۵۰ با حضور هنرمندانی چون آقا حسينقلی و ميرزا عبدالله دوباره شکل گرفت که در اين زمان رديف‌های موسيقی تنظيم شد و موسيو لومر به ايران آمد. البته کسانی مثل درويش‌خان نيز کنسرت‌هايی در ايران برگزار کردند که شايسته تقدير است.

اين هنرمند ادامه داد: به دنبال آن علی نقی وزيری مدرسه موسيقی را شکل داد و امثال خالقی و معروفی در آنجا تربيت شدند. در اين راستا استاد صبا تربيت شد و صبا هنرمندانی مانند تجويدی و خرم را تربيت کرد که آنها خيلی چيزها از صبا ياد گرفتند. صدای سازشان شنيدنی بود و قطعاتشان بر دل می‌نشست. در اين دوره آثار درخشانی به وجود آمد اما چگونه؟! با عشق و همدلی و تعامل نوازندگان آثاری مملو از احساس و زيبايی به وجود آمدند.

فرهاد فخر‌الدينی همچنين اظهار کرد: کارهای همايون روان هستند و جمله بندی خوبی دارند. اما نمی‌دانم از سال‌های پنجاه به بعد چه شد که بعضی از خودی‌ها و غيرخودی‌ها چهره‌های واقعی موسيقی‌دانان را می‌پوشانند؟! اما تاريخ فراموش‌کار نيست.

او اضافه کرد: همايون خرم مرد شريفی بود. ما پنجاه سال پيش در ارکستر گل‌ها باهم آشنا شديم و دوستی‌مان ادامه پيدا کرد و در شورای فنی ارکسترملی و شورای عالی خانه موسيقی با هم بوديم و اکنون جای همايون در بين ما خالی است. او دوست و همکار خوبی بود، از دست دادن چنين هنرمندی ضايعه بزرگی است.

فخرالدينی در پايان سخنانش گفت: همايون خرم هميشه پاينده و پابرجاست. آثارش را زمزمه خواهيم کرد چرا که اثری که از دل برخاسته بر دل نشيند.

گنجه‌ای: خرم يک آهنگساز بی‌نظير بود

داوود گنجه‌ای هنرمند عرصه‌ی موسيقی که در مراسم تشييع پيکر همايون خرم حضور داشت، در سخنانی گفت: از طرف خودم و خانه موسيقی از آنهايی که به اين هنرمند عشق می‌ورزند و اکنون در اينجا جمع شده‌اند، تشکر می‌کنم.

او پس از اينکه شعری را خواند در سخنانی گفت: من از صميم قلب دست‌ آنهايی را می‌بوسم که احترام يک هنرمند واقعی‌، يک عارف و يک مسلمان واقعی را می‌دانند و از همه آنها تشکر می‌کنم.

عضو شورای عالی خانه موسيقی با بيان خاطره‌ای مشترک از همايون خرم گفت: يک روز با همايون خرم به منزل تجويدی رفته بوديم. خرم ويلن را به من داد و گفت بزن. من گفتم تو شاگرد برجسته صبا هستی من ويلن بزنم؟ اما با اصرار خرم يک قطعه از تجويدی را نواختم.

گنجه‌ای همچنين گفت: همايون در يکی از کارهايش می‌گفت: «رسوای زمانه منم » اما من می‌خواهم بگويم هنرمند شيدا و پاک است.

اين هنرمند در ادامه از مسوولان خواست که ليستی از هنرمندان بيمار تهيه‌ کنند و به سراغ آنها بروند.

گنجه‌ای سخنانش را اينگونه ادامه داد: امشب که در سر شوری داريم ياحقی کجاست؟ ‌، تجويدی چه شد؟ در پايان می‌گويم که همايون خرم يک معلم شريف يک آهنگساز بی‌نظير و يک پدر خوب بود.

عليرضا قربانی: همايون خرم،اخلاقی داشت که گاهی فراتر از قانون می‌رفت

به گزارش ايسنا‌، در ادامه اين مراسم عليرضا قربانی روی سن قرار گرفت و گفت: امروز دردانه‌ای را از دست داديم و بعيد است مادر دهر ديگر مثل او بياورد. در اين سال‌ها که خدمت استاد بودم، اخلاق‌مدار بودن ايشان مرا جذب کرد.

اين خواننده کلاسيک ايرانی گفت: ايشان يک هنرمند بودند که روی مدار اخلاق حرکت می‌کردند و از آن دور نمی‌شدند. همايون خرم، اخلاقی داشت که گاهی فراتر از قانون می‌رفت.

سپس محمد موسوی نوازنده پيشکسوت نی در کنار عليرضا قربانی قرار گرفت و گفت: استاد خرم هم رفت. من افتخار داشتم که در برنامه «گلها» در کنارشان باشم و خيلی چيزها از ايشان ياد گرفتم.

پس از سخنان موسوی و قربانی درحالی که موسوی ساز نی را می‌نواخت، عليرضا قربانی شروع به خواندن قطعه «رسوای زمانه منم» کرد اما پس از اينکه قربانی شروع به خواندن اين قطعه کرد، بغضش شکست و لحظاتی ساکت ماند و اين قطعه توسط مردم خوانده شد. در بخش ديگری از اين مراسم محمد اصفهانی قطعه‌ای خواند و گفت: اميدوارم امروز از اين مراسم بهره خاصی ببريم چرا که روح همايون خرم در اين مراسم ناظر است.

اين خواننده همچنين گفت: او در مسير موسيقی يک سالک مثال زدنی بود. فکر می‌کنم او به اصل خودش بازگشت و در عين حال اميدوارم که قدر اساتيدی که هم اکنون در بين ما حضور دارند را بدانيم.

به گزارش ايسنا،‌ فرزند همايون خرم نيز در بخشی از اين مراسم گفت: بايد بگويم از خورشيد دور شديم . پدرم خورشيد بود و بر همه می‌تابيد و هر کس قدر استعداد خودش از اين نور استفاده می‌کرد. اما اکنون اين نور و گرما را از دست داديم به هر حال ما فرزندانش بوديم و اين شانس را داشتيم که بيشتر از همه به او نزديک باشيم.

سپس علی مرادخانی مدير موزه موسيقی در سخنانی گفت: اين لحظه‌ها، لحظه‌های ماندگاری است که يک ملت از عزيزی ياد می‌کنند و با پاسداری از او خاطراتش را بازگو می‌کنند.

او در بيان خاطره‌ای گفت: سال ۶۹ بود که به مرکز موسيقی آمدم آن زمان می‌گفتند ساز ويلن در موسيقی ايرانی جای ندارد و اين موضوع برايم سوال‌برانگيز بود. اما با پشتيبانی هنرمندانی چون شجريان و فخرالدينی اين ديدگاه عوض شد و ارکستر ملی آغاز به کار کرد و فضای موسيقی طوری بود که نمی‌توانستيم چنين سازهايی را انکار کنيم.

مراد خانی اضافه کرد: يک روز خرم را دعوت کردم تا با يکديگر در اين رابطه صحبت کنيم. او با همان مسلک عارفانه خودش نزد من آمد و در اين زمينه راهگشايی انجام داد. همان روزی که صدای ويلنش در تالار وحدت برخواست فهميدم که چه افق‌های روشنی در زمينه موسيقی خواهيم داشت.

او همچنين گفت: قرار بود ماه گذشته در موزه موسيقی نمايشگاهی از مجموعه عکس‌های ايشان داشته باشيم که متاسفانه فرصت نشد و اين مراسم در حالی که او در بين ما نيست به زودی برگزار می‌شود.

سيد عباس سجادی نيز که به عنوان مجری برنامه حضور داشت در سخنانی گفت: خرم از مردهای بی‌جانشين موسيقی ايران است که نسل‌های مختلف با آثارش زندگی می‌کنند. خيلی توفيق می‌خواهد که يک هنرمند بيش از شش دهه فعاليت کند و نسل‌های مختلف از آثار او بهره ببرند.

پس از پايان اين مراسم در حالی که همشهريان همايون خرم از بوشهر با سنج و دمام عزاداری می‌کردند، پيکر همايون خرم به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا(س) بدرقه شد.

به گزارش ايسنا،‌ اين مراسم با حضور علی ترابی –مدير انجمن موسيقی- و سيد محمد ميرزمانی –مدير دفتر موسيقی- همراه بود.

هنرمندان از جمله پری ملکی‌، عليرضا مجابی، بيژن بيژنی‌، محمد علی شيرازی، تقی ضرابی،‌ حسين پرنيا و... حضور داشتند و حضور هنرمندان پاپ از جمله کامران رسول‌زاده و شهرام شکوهی نيز در اين مراسم قابل توجه بود.