هوشنگ مرادی کرمانی: کتاب را بايد عوام بفهمند و خواص بپسندند

ايسنا ـ در رونمايی از کتاب گويای داستان‌های هوشنگ مرادی کرمانی از بی‌توجهی به کتاب گويا انتقاد و پرسيده شد: جايگاه کتاب گويا کجاست؟

اين نويسنده نيز در سخنانی گفت: کتاب را بايد عوام بفهمند و خواص بپسندند.

به گزارش خبرنگار ادبيات و نشر خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، هوشنگ مرادی کرمانی در مراسم رونمايی از کتاب گويای «تنور و داستان‌های ديگر» که عصر دوشنبه (نهم ارديبهشت) در فروشگاه مرکزی شهر کتاب برگزار شد، گفت: امروز کتاب «تنور» امتحان ديگری را پشت سر می‌گذارد. اين اثر که پيش از اين‌ها داستان‌های متعددش در قالب فيلم عرضه شده بود، امروز امتحان کتاب گويا را پس می‌دهد. اين‌که اين اثر ظرفيت تبديل شدن به کتاب گويا را دارد، در آينده مشخص می‌شود.

اين نويسنده پيشکسوت عنوان کرد: بعضی از آثار هنری در يک چهارچوب مکانی، زمانی و موقعيت خاص پديد می‌آيد و در يک نسل حرکت می‌کند، پس فقط يک نسل آن‌ها را می‌خواند و می‌بيند؛ اما برخی ديگر مثل اشعار حافظ و سعدی يا کتاب‌های ويکتور هوگو تا زمان موقعيت زيستی يک ملت ماندگارند.

او در ادامه عنوان کرد: برخی ديگر از آثار مثل آدم‌های سالمند در کتابخانه‌ها می‌مانند و برخی ديگر فقط برای يک منطقه و يک گروه خاص پديد می‌آيند، پس به جای ديگر نمی‌روند و به زبان ديگر ترجمه نمی‌شوند. همچنين برخی از هنرمندان فقط يک کتاب دارند و هر آن‌چه می‌نويسند، عين همان يک کتاب‌شان است.

پديدآورنده «قصه‌های مجيد» گفت: کتاب را بايد عوام بفهمند و خواص بپسندند. در دنيای امروز يک اثر هنری بايد امتحان‌های متعددی را پشت سر بگذارد تا فاخری آن مشخص شود. ما ظرف‌های مختلفی برای سنجش آثار هنری داريم. يکی انيميشن می‌شود. ديگری به فيلم تبديل می‌شود و ديگری می‌خواهد اقبالش را از طريق وسايل الکترونيکی بسنجد و امروز روز امتحان «تنور» در اين وادی است.

همچنين مهدی زارع، آهنگ‌ساز کتاب گويای اين اثر هنری، با اشاره به دشواری کار گفت: هر جوانی که آثار مرادی کرمانی را خوانده باشد، دوست دارد روزی بتواند برای آثار او آهنگ‌سازی کند. کار کردن و ساختن آثار هوشنگ مرادی کرمانی افتخاری است که انسان می‌تواند آن را در کارنامه هنری‌اش داشته باشد؛ نه صرفا در رزومه کاری خود.

او افزود: اين اثر ۱۷ داستان با روايت‌های مختلف و در فضاهای گوناگون را شامل می‌شود. من برای هر داستان سعی کرده‌ام در حال و هوای خودش آهنگ‌سازی کنم. به هر حال مجموعه «تنور» به سبب نيت و احساس خالق اصلی آن هيچ مشکل و گره‌ای نداشت و کار در مجموع به خوبی تمام شد.

شاهين علايی‌نژاد، گوينده اين کتاب هوشنگ مرادی کرمانی، نيز گفت: من با کتاب «تنور» آشنا نبودم، بنابراين بيش‌ترين بهره را برای گويندگی اين اثر از نويسنده آن گرفتم. وقتی به اين کتاب گوش کنيد، در آن بوی کاغذ، بوی کاهگل، بوی گذشته، بوی همسايه‌ها و نوع روابط آن‌ها را در کوچه پس کوچه‌ها به خوب حس می‌کنيد.

او در ادامه عنوان کرد: کتاب گويای تنور حال و هوای منطقه را می‌رساند. «رضايت‌نامه » که کوتاه‌ترين اثر اين مجموعه است، طولانی‌ترين زمان را از ما گرفت. چون مدام می‌خنديديم و کار بايد از اول شروع می‌شد، کما اين‌که «سنگ روی سنگ» آن‌چنان ما را در خود غرق کرد و حواس پنجگانه‌مان را مشغول کرد که ناخودآگاه بغض گلوها را می‌گرفت. اميدوارم توانسته باشم حق مطلب را به گونه‌ای شايسته ادا کنم.

امير متولی، يکی از نوازندگان اين اثر، هم گفت: وقتی موسيقی يک اثر ساخته می‌شود، بايد پيش‌تر حس آن درک شود. اين افتخار بزرگی برای من بود که در خدمت استادانی چون هوشنگ مرادی کرمانی و مهدی زارع درس پس می‌دادم.

ژاله پدرامی، از ديگر نوازندگان اين اثر، نيز گفت: موسيقی هر متنی با متن ديگر فرق می‌کند. سبک کار به اثر فراز و نشيب‌های خاصی می‌دهد. ما سعی کرديم از طريق سازها و دستگاهای مختلف حس‌های متفاوت را منتقل کنيم.

همچنين فاطمه محمدی، مسؤول نشر کتاب گويا، گفت: اين‌که چرا کتاب «تنور» در ميان مجموعه آثار هوشنگ مرادی کرمانی برای اين کار انتخاب شد، به دليل کوتاهی داستان‌هايش است.

او گفت: زمانی که ما اين پيشنهاد را به هوشنگ مرادی کرمانی مطرح کرديم، او با ميل و رغبت زيادی برخلاف بسياری ديگر از نويسندگان پذيرفت. اين خيلی جالب بود، چون خيلی از نويسندگان از اين کار به سبب ناآشنايی با کتاب گويا ابا دارند. به هر حال مجموعه کتاب «تنور و داستان‌های ديگر» به سبب کوتاهی آن بهتر می‌تواند خواننده را جلب کند. اميدوارم اين شروعی باشد برای کارهای ديگری از اين دست.

محمدی ابتدای سخنان خود را با گله از مسؤولان نمايشگاه بين المللی تهران شروع کرد و گفت: امروز روز خيلی بدی برای من بود. امسال چهارمين سال فعاليت ما در نمايشگاه کتاب و ششمين سال از تأسيس کتاب گوياست اما هنوز که هنوز است، بعد از اين مدت هنوز کتاب گويا را به عنوان يک کتاب نمی‌پذيرند. در حالی‌که اين سؤال من همچنان پابرجاست که جای کتاب گويا کجاست؟ اين سؤال سؤالی است که من پيوسته طی اين سال‌ها پرسيده‌ام و همچنان بی‌جواب است.

کتاب سخنگو يا کتاب گويا (Audio book) شکل متفاوتی از کتاب است که متن اثر را به صورت شفاهی ارائه می‌کند؛ به اين ترتيب که گوينده، متن کتاب را در استوديوی ضبط صدا می‌خواند و در صورت نياز، اين متن خوانده‌شده با موسيقی يا افکت مناسب تلفيق می‌شود و به صورت کتاب شفاهی درمی‌آيد. گاهی کتاب توسط خود نويسنده خوانده می‌شود و گاهی از زبان گويندگان يا بازيگران.

کتاب گويا از آن دست ابزارهايی است که طی سال‌های اخير با پيشرفت وسايل شنيداری در خدمت ترويج فرهنگ مطالعه به عنوان ابزاری سرگرم‌کننده برای صرفه‌جويی در وقت قرار گرفته است.