نمایندگان کارگری ایران در راه ژنو

نمایندگان تشکل‌های رسمی کارگری فردا عازم ژنو می‌شوند تا با بیان مشکلات و مطالبات کارگران ایرانی در اجلاس سازمان جهانی کار، راه حلی جهانی و مشترک برای آن پیدا کنند و این در حالی است که برخی فعالان مستقل كارگری معتقدند صدای اعتراضی از این تشکل‌های رسمی نسبت به پایمال شدن «حقوق بنیادین کار» كه مورد تاكید این سازمان جهانی است در داخل ایران شنیده نمی‌شود.

به گزارش ایلنا، یکصد و دومین کنفرانس سالیانه سازمان جهانی کار از ۵ تا ۱۵ ژوئن سال ۲۰۱۳ میلادی (۱۵ تا ۳۰ خرداد ماه سال ۹۲) در شهر ژنو سوئیس برگزار می‌شود.

اعضای گروه کارگری شرکت کننده در این اجلاس، شامل آقایان هادی سعادتی، مجید درویش و علی اکبر سیارمه از جانب کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری، سید محمد یاراحمدیان و فیروز عبدی از مجمع عالی نمایندگان کارگری و محمد گل بامری و اولیا علی‌بیگی از کانون عالی شوارهای اسلامی‌کار هستند.

فعالان كارگری در آستانه سفر نمایندگان منتسب به خود، عملكرد این سه تشكل‌ رسمی در مسائل روز جامعه كارگری از جمله كاهش چشمگیر امنیت شغلی كارگران با گسترش قراردادهای ناعادلانه پیمانی و موقت، تهدید سرمایه كارگران در سازمان تامین اجتماعی توسط دولت و به تبع كاهش حمایت‌های اجتماعی، افزایش فجایع ناشی از كار، تعطیلی كارخانه‌ها و از بین‌رفتن فرصت‌های شغلی، مثله كردن مواد حمایتی قانون كار در لایحه ارسالی به مجلس، رشد كار سیاه از جمله سوءاستفاده از نیروی كار كودكان و به ویژه مصوبه مزدی سال جاری كه بیش از شش درصد كمتر از نرخ تورم رسمی است را حاصل عملكرد این تشكل‌ها در دفاع از حقوق صنفی كارگران ایرانی می‌دانند.

امضای نمایندگان کارگران در ILO پای مصوبات ضد کارگری

«ناصر چمنی» رئیس انجمن صنفی کارگران پتروشیمی تبریز با طرح پرسش‌هایی در مورد صلاحیت نمایندگان کارگری عازم به اجلاس سازمان جهانی کار به ایلنا می‌گوید: «آیا کسانی که در اجلاس سازمان جهانی کار حضور می‌یابند پتانسیل دفاع از حقوق کارگران را دارند؟ آیا در چند سال اخیر از حقوق کارگران دفاع کرده‌اند یا اینکه امضای آن‌ها را زیر بیانیه‌ها و مصوبات ضد کارگری مشاهده می‌کنیم؟»

به گفتهٔ آقای چمنی، «تشکل‌هایی که مصوبهٔ ناعادلانهٔ مزد سال ۹۲ را با چشم پوشی از ۶ و نیم درصد افزایش مزد کارگران، امضا کردند و حتی توانایی افزایش ۱۰ هزار تومانی حق مسکن را ندارند نمی‌توانند نمایندگان واقعی جامعه کارگری در مجامع بین المللی باشند.»

«محمد رضا عمادی» کار‌شناس مسائل کارگری نیز با انتقاد از حضور افراد «توصیه شده» به عنوان نمایندگان جامعهٔ کارگری در اجلاس سازمان جهانی کار، معتقد است: «نمایندگان فعلی، بیشتر از آنکه نمایندهٔ کارگران باشند توسط وزارت کار انتخاب شده‌اند.»

او با بیان اینكه اعضای گروه کارگری باید درک درستی از مشکلات کارگران داشته باشند، گفت «افراد فعلی، بیش از آنکه نمایندهٔ کارگران باشند نمایندگان منافع تشکل‌های خود هستند.»

سرخوردگی کارگران از تشکل‌های رسمی

عملکرد ضعیف تشکل‌های رسمی کارگری در سال‌های اخیر، موجب «سرخوردگی» کارگران شده است. کار به جایی رسیده که رئیس یکی از تشکل‌ها اعتراف می‌کند «تشکل‌های رسمی کارگری، پشتوانه‌ای از سوی کارگران احساس نمی‌کنند.»

«فتح الله بیات» رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی، عملکرد تشکل‌های مذکور را اینگونه به تصویر می‌کشد:

«نمایندگان تشکل‌های رسمی کارگری در سال‌های اخیر، نه در بحث مزد به خواسته‌های کارگران جامهٔ عمل پوشانده‌اند، نه امنیت شغلی برای کارگران فراهم آورده‌اند، و نه در لغو قراردادهای موقت و سفید امضا تحولی ایجاد کرده‌اند.»

کارگران امیدوارند نمایندگان انتخاب شده برای آن‌ها، به اجلاس سازمان جهانی کار نه به شکل «سفری توریستی» و «امتیاز تشکیلاتی»، بلکه «فرصتی» برای فریاد مشکلات بیش از ۸ میلیون کارگر ایرانی بنگرند.