پرویز پرستویی: امیدوارم هشت سال جنگ ما نیز جهانی شود

پرویز پرستویی بعد از بازگشت از «هیروشیما» گفت: علی رغم اینکه ما هر سال برای هشت سال دفاع مقدس برنامه می‌گذاریم اما بد نبود یاد می‌گرفتیم چگونه قدردانی می‌کنند و چقدر قدردان هستند.

این بازیگر که در مراسم سالگرد حمله اتمی آمریکا به هیروشیما در ژاپن حضور داشت پس از بازگشت به ایران در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، اظهار کرد: هر ساله در شش آگوست (15 مرداد ماه) به مناسبت سالگرد این حادثه، مراسمی در هیروشیما با حضور بازماندگان کشته‌شدگان برگزار می‌شود و از همه نقاط دنیا در این مراسم حضور پیدا می‌کنند و به مناسبت روز جهانی صلح یاد کسانی که جانشان را از دست داده‌اند را گرامی می‌دارند.

وی افزود: با افرادی که در موزه صلح تهران فعال هستند به همراه چند جانباز و همچنین حبیب احمد‌زاده و نادر معمارنیا که فیلمبردار هستند،‌ به این مراسم رفتیم‌، مراسمی که بسیار جهانی بود و از اکثر کشورهای دنیا در آن حاضر بودند.

پرستویی حضورش را در این مراسم بسیار پربار عنوان کرد و گفت: یاد مراسم روز عاشورای خودمان افتادم که دسته‌های مختلف جمع می‌شوند و عزاداری می‌کنند در آنجا هم از همه جای دنیا برای قدردانی آمده بودند و شب هم مانند شام غریبان فانوس‌هایی را روشن و در آب رها کردند.

این بازیگر با اظهار امیدواری از اینکه هشت سال دفاع مقدس ما نیز جهانی شود‌، ادامه داد: ما هم به جای اینکه یک هفته مراسم بگیریم بهتر است در یک روز این حادثه بزرگ را به صورت جهانی برگزار کنیم و یادگاران جنگمان را در صف اول بگذاریم و نشان دهیم چه برسرشان آمده است‌.

وی افزود: ای کاش مسئولین ما می‌توانستند در این مراسم شرکت کنند تا ببینند ما کار بزرگی برای شهدا و بازماندگان جنگ تحمیلی انجام نمی‌دهیم. شاهد هستیم جانبازی که تلاش می‌کنیم حالش خوب شود چه بلایی سر ما و او می‌آورند. حال چقدر از جنگ جهانی دوم گذشته و ببینید آنها چه کار می‌کنند.

پرستویی با تاسف از اینکه بسیاری در خارج از ایران از هشت سال جنگ ما بی‌خبر هستند‌،‌ خاطر نشان کرد: ما قدردانی که نمی‌کنیم هیچ، کاری هم برای انعکاس آن انجام نمی‌دهیم. جنگ جهانی دوم هم می‌توانست تنها در تاریخ بماند اما شاهد هستیم که مراسمی که برگزار می‌کنند هر سال پربارتر می‌شود.

این بازیگر با قدردانی از موزه صلح تهران به ایسنا گفت: این سفر را مدیون این دوستان هستم و سپاسگذارم که ما را به جمع خودشان راه دادند. جا دارد از دکتر سروش،‌ دکتر خاطری و جانبازان همراه یزدان پناه‌، عباسی ‌، فاضلی‌، پزشک همراه دکتر جعفری‌ و مترجمینی که با ما بودند، محمود بنکدار و خانم بابایی قدردانی کنم و امیدوارم ما هم فراخوانی داشته باشیم و به دنیا نشان دهیم که چه بر ما گذشته است.