دروغ‌های مصلحتی والدین باعث تشویق کودکان به دروغگویی می‌شود

یک روانشناس، دروغ‌های مصلحتی بزرگترها در مقابل کودکان را باعث سردرگمی آنان برای تشخیص معیار صداقت دانست و به والدین توصیه کرد: برای ترک دروغگویی کودکان باید الگوی صداقتی برای کودکان باشید.

محمد جاهدی فرد در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کودکان تا سن 4 سالگی معمولا براساس خشنودی والدین رفتار می‌کنند و بسیاری از اوقات دروغ می‌گویند تا والدین را از خود راضی نگه دارند. به این معنی که کودکان دروغ می‌گویند تا برایشان مشکلی پیش نیاید و یا خجالت و عدم کفایت خود را بپوشانند.

وی ادامه داد: کودکان از هفت‌ سالگی به بعد نسبت به دروغ گفتن حس بدی دارند و به گونه‌ای از دروغ گفتن ترس و واهمه دارند. همچنین کودکان از سن 12-11 سالگی به واقعیت‌ها می رسند و به ارزیابی پرداخته و دروغ نمی‌گویند.

وی با تاکید بر اهمیت درونی سازی اصل صداقت در کودکان به والدین توصیه کرد: هیچگاه از فرزندتان سوالی نپرسید که کودک مجبور به دروغ گفتن شود. همچنین اگر مطمئن نیستید که کودکتان دروغ می‌گوید صادقانه حرف بزنید.

این روانشناس در ادامه اظهار کرد: اگر فرزندتان حقیقتی خلاف میل شما را گفت عصبانی نشوید و ازکودک برای حرف صادقانه‌ای که زده تشکر کنید و در مورد یافتن راه حل یا تعیین تنبیه لازم فکر کنید.

وی با تاکید بر نقش الگویی والدین در ترک دروغگویی کودکان، بیان کرد: والدین باید الگوی صداقت باشند. طبیعی است وقتی کودکان دروغ‌های مصلحتی را از بزرگترها می‌شنوند در واقع درسی متناقض با صداقت می‌آموزند چرا که همیشه درحال آموختن درسی به فرزندمان هستیم.

جاهدی فرد با بیان این که آموزش راستگویی به کودکان نیاز به صرف وقت، پشتکار و تمرین راستگویی و درستکاری دارد، افزود: اگر کودکی دروغ می گوید آن را نباید مشکل شخصیتی وی بدانیم بلکه برحسب فهم و درک وی روش‌هایی را به کار بگیریم تا راستگویی، درستکاری و مفهوم حقیقت را به او آموزش دهیم.

این روانشناس در ادامه گفت: اگر فرزند شما الگویی از دروغ گفتن پیدا کرده و یا در مورد مسایل مهمی دروغ می‌گوید و حتی بعد از کشف حقیقت بازهم بر دروغ خود اصرار دارد بهتر است با یک متخصص در این زمینه مشورت کنید.