خداداد عزيزی: چند گالن بنزين روی فوتبال ايران بريزيم و خلاص!

بازيکن سابق تيم ملی فوتبال معتقد است ايران برای صعود به جام جهانی به چند معجزه احتياج دارد.

خداداد عزيزی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره شرايط کنونی فوتبال ايران، عملکرد نمايندگان ايران در ليگ قهرمانان آسيا و شانس صعود تيم ملی به جام جهانی صحبت کرد.

* آقای عزيزی! زمان زيادی تا برگزاری سه بازی نهايی تيم ملی در مقدماتی جام جهانی باقی نمانده و در خرداد مشخص می‌شود که فوتبال‌مان در مهم‌ترين آزمون خود چه عملکردی خواهد داشت. از سويی بعد از مصدوميت اشکان دژاگه نگرانی‌ها برای اين سه بازی بيشتر شده است.

ما که هيچ وقت برای فوتبال‌مان برنامه‌ريزی نداشتيم. طبيعتا مصدوميت دژاگه هم به تيم ملی ضربه می‌زند. فکر می‌کنم دژاگه تاثيرگذارترين و امتيازآورترين بازيکن تيم ملی بوده است. در اين چند وقت اخير هيچ بازيکنی از تيم ملی در حد ستاره ظاهر نشده و تنها ستاره ما دژاگه بود. البته قوچان‌نژاد هم تاحدودی عملکرد خوبی در تيم ملی داشته است اما برای من جای سوال است که بازيکنان معمولی از سوئد برای چه به تيم ملی دعوت می‌شوند. هرچند با بودن اشکان دژاگه هم کار ما سخت بود. ما بايد هر سه بازی باقی مانده را مقابل قطر، لبنان و کره جنوبی ببريم و از سوی ديگر منتظر اين باشيم که ازبکستان به کره جنوبی ببازد. کارمان خيلی سخت است و نياز به معجزه داريم. هرچند در فوتبال ايران معجزه هميشه اتفاق می‌افتد اما اين بار احتياج به يک معجزه نداريم بلکه به چند معجزه نياز داريم.

* قبلا گفته بوديد با اين وضعيت اگر به جام جهانی نرويم بهتر است.
بله، البته اگر واقعا همه اين اتفاق‌ها بيفتد و ما به جام جهانی صعود کنيم به کشورهايی مثل کره جنوبی و ژاپن که چند سال است در فوتبال‌شان برنامه‌ريزی کرده‌اند، ظلم می‌شود! ما نه برنامه‌ريزی داريم و نه در چند سال گذشته روی تيم‌های پايه خودمان کار کرده‌ايم. وقتی تيم‌های پايه‌مان را به دست افرادی که اصلا نمی‌دانند فوتبال چيست و بلد نيستند که بايد به بازيکنان جوان چه چيزی ياد بدهند نتيجه همين می‌شود. وقتی پايه‌ها ضعيف شود آينده فوتبال ما هم ضعيف می‌شود. تا وقتی افرادی در فوتبال ما تصميم‌گيرنده باشند که از فوتبال چيزی نمی‌فهمند و تخصصی ندارند، وضعيت همين است. از هر ۱۰ نفری که در اين فوتبال تصميم‌گيرنده هستند يک نفر آن هم در سطح کاملا معمولی فوتبال را می‌فهمد بنابراين نبايد توقعی داشته باشيم. مثل اين می‌ماند که برای ساختن يک برج ۱۰ نفر را بياوريم و فقط يکی از آن‌ها کارش را بلد باشد. فقط خوبی فوتبال ما اين است که مسئولانش آنقدر رابطه‌های قوی دارند که وقتی تيم ملی می‌بازد هيچ کس سوالی از آن‌ها نمی‌کند و همه چيز را زير سبيلی رد می‌کنند! يکی، دو هفته موبايل‌های خود را خاموش می‌کنند و بعد دوباره به روال عادی برمی‌گردند. فکر می‌کنيد اگر به جام جهانی نرويم چه می‌شود؟ هيچی! اين مسئولان يکی، دو هفته از دسترس خارج می‌شوند و دوباره روز از نو و روزی از نو.

* يعنی هيچ اميدی برای رفتن به جام جهانی يا بهبود وضعيت فوتبال‌مان وجود ندارد؟
ديگر بحث راجع به بدبختی‌های اين فوتبال تکراری شده است. برای مردم‌مان عادی شده است که از صعود نکردن به جام جهانی حرف بزنند. شما می‌توانيد در رده‌های مختلف ملی، بگوييد فوتبال ما در چند سال گذشته چه افتخاری به دست آورده است؟ در رده‌های نونهالان، نوجوانان، اميد، بزرگسالان، مربيان، باشگاه‌ها و... چه کرده‌ايم؟ باشگاهايمان در آسيا موفق شده‌اند؟ بازيکن‌مان بازيکن سال آسيا شده؟ هيچ چيز نداريم. اما من نمی‌دانم به چه چيز اين فوتبال دل خوش کرده‌ايم؟

* اتفاق ديگری که در آغاز سال ۹۲ باعث ناراحتی هواداران فوتبال شد شکست‌های پی‌درپی باشگاه‌های ايران در آسيا مقابل تيم‌های عربی بود به طوری که از ۶ بازی رودررو با تيم‌های عربستانی ۵ بازی را باختيم.
متاسفانه ما در فوتبال‌مان کار نمی‌کنيم و فقط ادعا داريم. چند سال پيش همه می‌گفتند که چرا بازيکنان‌مان بايد به ليگ امارات بروند؟ امارات هم شد ليگ؟ حالا بايد پرسيد اگر امارات ليگ خوبی ندارد چرا تيم‌هايشان در رده‌های جوانان موفق کار می‌کنند؟ چرا همه نمايندگان عربستان در آسيا به مرحله بعد صعود می‌کنند اما از سه تيم ايرانی فقط يکی از آن‌ها بالا می‌آيد؟ همه ما فقط ادعا داريم. يک موضوع ديگر که خيلی جالب است اين است که تلويزيون ما کارشناسی را برای بازی‌های بزرگی مثل رئال مادريد و منچستر و بازی‌های بارسلونا می‌آورد که تا الان لگد به توپ نزده يا بر اساس همان اصطلاح معروف عکس با شورت ورزشی هم ندارد. بعد چنين کسی می‌آيد درباره رونالدو صحبت می‌کند و می‌گويد رونالدو بايد اين طور و آن طور باشد! آن وقت شما چه توقعی از اين فوتبال داريد؟ اين کارشناس می‌خواهد اشتباه مربيانی مثل گوارديولا و مورينيو را به بيننده‌ها بگويد! فوتبال ما روز به روز ضعيف‌تر می‌شود و بهترين راهکار همان حرفی است که خدابيامرز يحيی‌زاده گفته بود که در اين فوتبال را دو سال تخته کنيم. به نظر من طرح خوبی است و اگر می‌خواهيم نجات پيدا کنيم، بايد چند تا از اين گالن‌های بنزين را برداريم و روی فوتبال بريزيم!

* از خودتان چه خبر؟ برای فصل بعد پيشنهاد مربی‌گری داريد يا خير؟
خدا را شکر فعلا هيچ پيشنهادی ندارم و راحت زندگی‌ام را می‌کنم.