بنام خدا

ریاست محترم جمهور و رییس شورای عالی امنیت ملی

ریاست محترم قوه قضاییه

ریاست و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی

بدرقه با شکوه پیکر مرحوم آیت‌الله هاشمی نشان از این داشت که مردم ایران به مرحله‌ای از شناخت و رشد و تجربه رسیده‌اند که راه سعادت و موفقیت را نه در کینه‌ورزی و دشمنی، که در همدلی، قدر‌شناسی و پذیرش نظرات و دیدگاه‌های متفاوت می‌دانند.

حضور بدون حاشیه سلایق و دیدگاه‌های متفاوت با شعارهای مختلف و حتی متناقض در کنار یکدیگر تاکیدی بر شناخت و رشد سیاسی و اجتماعی مردم ایران دارد و به نظر می‌رسد وقت آن رسیده است که این روحیه و منش در بین مسئولان نیز دمیده شود. مهمتر آنکه بلوغی حاصل شده که بدانیم نباید اجازه داد تا فرصت‌ها و سرمایه‌ها از دست بروند و دوباره شاهد روزهایی باشیم که انگشت‌ حسرت به دهان گرفته، از کرده‌ها و ناکرده‌های خود احساس ندامت کنیم.

آنچه مسلم است، گفته‌ها و اظهار‌نظرها و شعارها در حاشیه مراسم تشییع آیت‌الله هاشمی رفسنجانی نشان داد که مطالبات و اعتراضات فروخورده‌ای وجود دارد که نادیده گرفتن آنها بر خلاف تدبیر و آینده‌نگری و مصالح کشور است و عواقب حل نشدن این مساله و امتداد تقابل و بی‌توجهی به مطالبات مردم در این زمینه‌ها، منجر به عمیق‌تر شدن شکاف‌ها و رفتن به سمت دو قطبی شدن کشور و آسیب‌پذیری در مقابل هجمه‌ها خواهد بود و سرخوردگی جوانان و از دست رفتن سرمایه انسانی و امید و نشاط را به همراه خواهد داشت.

مسوولان محترم نظام جمهوری اسلامی؛

بیش از شش سال از حصر و یا به عبارتی زندان خانگی خانم رهنورد و آقایان موسوی و کروبی می‌گذرد و همچنان شاهدیم که به ‌رغم آگاهی و تاکید بسیاری از مسئولان و فعالان سیاسی و دلسوزان کشور با دیدگاه‌های مختلف، درباره لزوم حل این مساله ملی، عملا هیچ تغییری در وضعیت نگران‌کننده این فرزندان انقلاب و یاران نظام، رخ نداده است.

ما امضاکنندگان این نامه برای جلوگیری از ادامه آنچه در سال ۸۸ و بعد از آن پیش آمده و همچون استخوانی در گلوی نظام سیاسی و جامعه باقی مانده است و برای رسیدن به آرامش در کشور بر این باوریم که حل مدبرانه این وضعیت به طور قطع تاثیر به‌سزایی در همدلی و رفع کدورت‌ها و پاک کردن سینه‌ها از کینه و نفاق خواهد داشت و بیش از پیش راه را برای سعادت و تعالی مردم و پیشبرد اهداف دلسوزان نظام و کشور هموار خواهد کرد؛ مباد روزی که در حسرت از دست رفتن این فرصت‌ها بنشینیم و افسوس بخوریم که می‌شد با همت و اراده‌ مسولان نظام، گامی در جهت سربلندی کشور و بهسازی نظام برداشته می شد و با فرصت سوزی های بی مورد و بر خلاف مصالح اسلام و ایران عمل شده باشد.