دویچه وله - رهبر ایران موضوع "آشتی ملی" را که اخیرا و عمدتا از سوی اصلاح‌طلبان مطرح شده، منتفی دانست. سخن او در مورد "لخت کردن و کتک‌زدن یک بسیجی" بازتاب گسترده‌ای در فضای مجازی داشته است.
سخنان صریح رهبر جمهوری اسلامی در مورد "بی‌معنا" بودن تعبیر "آشتی ملی"، ریختن "آب پاکی" بر دست‌های مبتکران و طرفداران این طرح تلقی شده است. برداشت‌ها از موضع خامنه‌ای و مواردی که او به صراحت به آنها اشاره کرده، دستمایه نقد کاربران در شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند. این واکنش‌ها یک روز پس از سخنان خامنه‌ای (پنجشنبه، ۱۶ فوریه/ ۲۸ بهمن) هم‌چنان ادامه دارند.
بخشی از کاربران معتقدند این نظام جمهوری اسلامی است که باید از آسیب‌دیدگان ناآرامی‌های پس از انتخابات ۸۸ دلجویی کند، وگرنه "آشتی ملی بی معناست". کاربری خطاب به خامنه‌ای توییت کرده است: «ما با اونایی که به قربانیان کهریزک تجاوز کردند، قهریم و آشتی نمی‌کنیم آقای معظم له».
کاربری هم با اشاره به همین مسئله، طرح موضوع "آشتی ملی" را از اساس نابجا می‌داند: «آشتی ملی با کی؟ با کسی که نداها و سهراب ها را کشت؟ آقای محترم، من با کسی که اینا را دید و گفت آشتی ملی هم آشتی ندارم».
در جایی دیگر، کاربری سخن خامنه‌ای مبنی بر این‌که "مردم با هم قهر نیستند" را تأیید کرده است؛ البته به شیوه خود: «والا ما که از اولشم قهر نبودیم. اتفاقا میخواستیم دو کلام باهاتون حرف حساب بزنیم. شما با آزادی بیان قهرین به ما چه!»
"قربانی جدید ناآرامی‌های ۸۸"
محمدتقی کروبی نیز که پدرش در کنار میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در حبس خانگی است، به سخنان رهبر جمهوری اسلامی در مورد "آشتی ملی" واکنش نشان داده است. در حساب توییتری او آمده است: «طرح دوستان، آشتی ملی نه تنها در نطفه خفه شد بلكه يک قربانی جديد هم - بسيجی كتک خورده لخت شده - هم پيدا شد».
روایت علی خامنه‌ای از "بسیجی کتک‌خورده لخت‌شده" از جمله بخش‌هایی است که بیشترین واکنش کاربران را برانگیخته است. گروهی از کاربران با بازنشر تصاویر شهروندان از مأموران امنیتی و انتظامی در سال ۸۸، به کنایه "بسیجی کتک‌خورده و لخت‌شده" را به تصویر کشیده‌اند.
کاربری در همین پیوند از "تحریف ۸۸" نوشته است: «گفتن مردم حافظه تاریخی خوبی ندارن، ولی تلاش واسه تحریف ۸۸ خیلی زود بود.
می‌ذاشتی ۴۰ سال دیگه یه معمای ۸۸ می‌ساختی پر بسیجی لخت کتک خورده!»
در این میان کاربر دیگری به دفاع از سخنان علی خامنه‌ای برخاسته است: «بعد از ۷ سال تازه یکی از مسئولین بلندپایه صراحتا درباره یک وحشیگری از سبزها حرف زده، یا خودشون رو می‌زنن به ندونستن یا براش جوک می‌سازن.»
خوزستان و پلاسکو و "آشتی ملی"
همچون دیگر موضوعات خبرساز در شبکه‌های اجتماعی، موضع‌گیری خامنه‌ای در مورد "آشتی ملی" به مسائل خارجی یا مناسبات جناح‌های داخلی هم ارتباط داده شده است. کاربری همزمانی موضوع "آشتی ملی" و خواست وزارت خارجه آمریکا از ایران برای رفع حصر خانگی موسوی، کروبی و رهنورد را با هم مرتبط می‌داند و معتقد است برای آن "هماهنگی" شده است.
وزارت خارجه آمریکا سه‌شنبه چهاردهم فوریه (۲۶ بهمن) در بیانیه‌ای، ادامه حصر نامزدهای معترض به نتایج انتخابات سال ۸۸ و زهرا رهنورد را محکوم کردد. این بیانیه به مناسبت ششمین سالگرد حصر خانگی مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد صادر شده بود.
کاربر دیگری معتقد است موضوع "آشتی ملی" برای این مطرح شده که موضوع آلودگی هوا در خوزستان به حاشیه رانده شود.
البته آلودگی هوای خوزستان در قالب دیگری هم وارد بحث "آشتی ملی" شده است: «حالا با ما قهرید، با خوزستان آشتی کنید اونا که بسیجی‌ها رو لخت نکردن!!»
موضوع آشتی ملی بیش از همه پس از درگذشت اکبر هاشمی رفسنجانی مطرح شد. در آن زمان برخی از چهره‌های سیاسی مطرح ایران در واکنش به حضور گسترده مردم در مراسم تدفین رفسنجانی، از لزوم "آشتی ملی" سخن گفتند. حسن روحانی، رئیس جمهور ایران، از جمله این افراد بود. در حساب توئیتری پایگاه اطلاع‌رسانی او تصاویری از مراسم تشییع پیکر هاشمی رفسنجانی آمده و در کنار آن به "آشتی و وحدت ملی" دعوت شده بود.
پس از سخنان محمد خاتمی در مورد لزوم "آشتی ملی" اما این موضوع ابعاد گسترده‌ای به خود گرفت. چهره‌هایی چون علی مطهری، نایب‌رئیس، یا احمد توکلی، نماینده‌ی پیشین مجلس شورای اسلامی، همزمان با پرداختن به موضوع "آشتی ملی" به مسئله‌ی آزادی کروبی، موسوی و رهنورد از حبس خانگی هم اشاره کرده بودند.
بحث در مورد طرح "آشتی ملی" به آزادی "محصوران" و موضع‌گیری اخیر خامنه‌ای محدود نمانده است. در لابه‌لای بحث، موضوع اصلاح‌پذیری سیستم سیاسی جمهوری اسلامی هم به میان آمده است. از جمله کاربری وضعیت سیاسی ایران را با ساختمان پلاسکو مقایسه کرده است: «بهترین سمبل برای نظام همون ساختمون پلاسکوئه؛ سازه کهنه، نا ایمن، مالک مصادره‌ای بیخیال، کاسبکاران سودجو، اخطارهای پیاپی هشدار خیرخواهان و...».
