عصر ایران؛ مصطفی داننده - دغدغهها تغییر پیدا کرده است. گویی دیگر معیشت مردم، بیکاری، گرانی و اشتغال دیگر برای اصولگرایان و حامی آنها جای نگرانی ندارد. آنها نگران حضور زنان در ورزشگاه و البته ماجرای ادامه دار کنسرتها هستند.
اگر به ایام انتخابات برگردیم مشاهده میکنید که راستگرایان تمام هدف و شعارهای خود را حول محور اقتصاد برنامه ریزی کرده بودند. آنها بر این باور بودند که میتوانند از مسیر اقتصاد، راه شکست روحانی را هموار کنند. آنها در مناظرهها و سخنرانیها از مشکلات اقتصادی کشور و بیکاری جوانان گفتند.
اصولگرایان از ایجاد اشتغال سخن به میان آوردند. تیتر بسیاری از رسانههای منتسب به این جریان به مسائل اقتصادی ارتباط داشت. از کارهایی که دولت یازدهم در زمینه اقتصاد انجام نداده است. حتی این افراد اعلام کردند آیا مشکل جوانان کشور کنسرت است؟
آنها میگفتند که مسائلی مانند کنسرت یا رفتن زنان به ورزشگاه جایی در میان مشکلات جوانان ندارد. جوانان ایران مشکل بیکاری دارند. جوانان ایران مشکل ازدواج دارند. جوانان ایران با گرانی دست و پنجه نرم میکنند.
این شعارها و دغدغهها گویی اما تنها برای انتخابات بود. حالا که انتخابات تمام شده است دغدغههای این جریان و حامیانش تغییر پیدا کرده است.
ماجرای رفتن زنان به ورزشگاه برای دیدن بازی والیبال ایران با رقبایش، باعث شد رفتن زنان به ورزشگاه دغدغه اصلی برخی در کشور شد. عدهای که حاضر هستند بعد از نماز جمعه در گرمای تهران زیر آفتاب بایستند و طوماری را امضا کنند که زنان به ورزشگاه نروند.
قبل از انتخابات دیگر در خطبههای نماز جمعه شاهد شورش علیه کنسرتها نبودیم. حدود یک ماه کسی با کنسرت کار نداشت. بسیاری تصور کردند مسئله کنسرت در کشور حل شده است. همین که انتخابات تمام شد بازهم در نماز جمعه شاهد حمله کنسرت بودیم. بازهم کنسرت تبدیل به دغدغه اصلی شد.
به نظر میرسد با تمام شدن انتخابات دغدغه اصولگرایان دوباره تغییر کرده است. شاید همین معنا باعث شده است که مردم در انتخاباتهای مختلف به راستگرایان اعتماد نکنند. مردم این تغییر روشها آنها را درک میکنند. مردم به کسانی رای میدهند که در نظرات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود ثابت قدم باشند.
این که در ایام انتخابات دم از اقتصاد بزنیم و بعد از آن دوباره به سراغ مسائل فرهنگی و اجتماعی برویم. نشان میدهد که جریان اصولگرا بیش از آنکه دغدغه مسائل اقتصادی داشته باشد به دنبال مسائل فرهنگی است.
در نهایت باید از این جریان و کسانی که آن طومار را امضا کردند باید پرسید آیا دغدغه اصلی کشور رفتن زنان به ورزشگاه است؟