آیا انتشار عکس‌ها و فیلم‌هایی که آزاده نامداری، مجری سرشناس را بی‌حجاب نشان می‌دهند، ورود به حریم خصوصی اوست؟ آیا آزاده نامداری نمادی از رفتار دوگانه‌ای است که دست‌کم بخشی از جامعه و برخی از چهره‌های سرشناس در نظام کنونی ایران به آن دچار هستند؟ گفت‌وگویی در این‌باره با مهرداد درويش‌پور، جامعه شناس ايرانى ساكن سوئد را بشنوید".
در این گفتگو توضیح داده ام 1. انتشار عکس بی حجاب ایشان هیچ ایراد قانونی، هنجاری و اخلاقی ندارد و به رغم پیچیدگی موضوع مصداق نقض حریم شخصی به شمار نمی رود. درست است که حتی انتشار یک عکس بدون اجازه به یک معنا می تواند "نقض" حریم شخصی محسوب شود. اما انتشار عکسی از حضور معمولی در یک پارک نه مصداق روشنی از دخالت در حوزه خصوصی است، و نه سلبریتی ها، سیاستمداران که بنا به تعریف بیشتر زیر ذره بین هستند، می توانند حضورشان را در ملا عام نقض حریم شخصی تلقی کنند. در این باره نیز گرفتاری خانم نامداری در این است که انتشار عکس بی حجابش گویی معنای "برهنه" نشان دادن شخصیت حقیقی شان را به خود گرفته و موجب خشم ایشان شده است. وگرنه هیچ جرم و خطایی صورت نگرفته است.
2. اعتراض ایشان نشان از درونی شدن و عادی شدن اسکیزوفرنی فرهنگی و ریاکاری همچون بخشی از هنجارهای نظام استبدادی است که حتی هنگام "رسوایی" در برابر ارزش هایی که مبلغ آنند، با خونسردی تمام به توجیه و دروغ گویی درباره آن می پردازند و اصلا نگران شعور و قضاوت جامعه در برابر رفتار دو استانداردی خود نیستند.
3 با این همه "رسوایی" ناشی از پخش عکس بی حجاب خانم نامداری به عنوان یکی از پرحرارت ترین مدافعان حجاب اجباری که حتی مونا برزویی را نکوهش کرد که به دلیل بدحجابی بخت چاپ کتاب خود را از دست داده است، در حقیقت نشانه پوسیدگی و بی اعتباری ارزش هایی اسلامی حکومتی است که حتی پرحرارت ترین مبلغان آن هنگامی که حق انتخاب آزاد داشته باشند، خود به آن وقعی نمی نهند.
4 حجاب اجباری در ایران همچون یکی از مهمترین نمادهای رابطه جنسیت و قدرت در ایران نشانگر آن است که حتی زنان طرفدار نظام نه از سر باور بلکه زور، ترس و محروم نماندن از امکانات و قدرت خود را با آن تطبیق می دهند. از این رو حتی مبلغانی چون نامدار همچون نمادی از ریاکاری مبلغان نظام، در نهایت قربانی این نظام و ارزش های آن به شمار می روند. چون آنجا که حق انتخاب به دور از ترس دارند، به گونه ای دیگر عمل می کنند. به عبارت دیگر عنصر ترس، اصلی ترین عامل برجا ماندن حجاب حتی در نزدیک ترین لایه های نزدیک به قدرت است و زندگی با اسکیزوفرنی فرهنگی و رفتار دوگانه گویی راز بقا در این نظام ها است.
5 این احتمال که خانم نامداری اصلا آگاهانه به قصد گرفتن اقامت در کشور غربی خود در صحنه سازی برای انتشار عکس بی حجابش نقش داشته باشد، منتفی نیست. اما اگر هم چنین باشد، باز نظامی که با نقض ابتدایی ترین حقوق انسانها می تواند نگرانی از عواقب انتشار تصویر بی حجاب زن را انگیزه اقامت گرفتن او سازد، باید آماج انتقاد قرار گیرد.
6 کل این ماجرا بیش از هرچیز ضربه ای به اقتدار ایدئولوژیک نظامی است که "رسوایی" سرسپرده ترین مبلغان آن نشان پوشالی بودن ارزش ها و اتورتیه معنوی آن است!
