شادترین و زیباروترین مردمان ایران، در مناطق غربی کشورمان زندگی می‌کنند. کُردها از قشنگ‌ترین "واژگان پارسی" در محاوره‌های روزانه‌ی خویش استفاده می‌کنند و آهنگ خوشِ زبان کُردی، شبیه به آهنگ زبان فرانسوی، دلنشین و گوش‌نواز است.
🔹 جنوبی‌ام؛ اما تقریباً تمام ایران را سفر کرده و دیده‌ام و زندگی کرده‌ام. خیلی دردم می‌آید در زمانه‌ای که دور تا دور این گربه‌ی زیبا، کسانی به فکر «تجزیه کردن» آن به کمین نشسته‌اند؛ حکومت هم دست روی دست گذاشته و (دانسته یا ندانسته) حتی برای تجزیه‌ی ایران «زمینه‌سازی» می‌کند! تازه‌ترین این حماقتها، قتل دو جوان کولبر بود در بانه کردستان است که خون مردم نجیب آن دیار و هر انسانی را به جوش می‌آورد. قتل در روز روشن!
🔹 من غالباً با احتیاط درباره مشکلات مرزنشینان حرف می‌زنم تا آب در آسیاب تجزیه‌طلبان نریخته باشم. اما به خدا که مردمان نجیب مناطق مرزی (در دور تا دور این گربه‌ی زیبای آسیا)، دهه‌هاست که سهمی جز «فقر و تبعیض و فلاکت» نصیب نداشته‌اند. واقعاً معلوم نیست که چرا همواره «اراده‌ای» وجود داشته و دارد تا مرزنشینان ایران زمین، زیر خط "فلاکت" نگه داشته شوند؟ کجای این سیاست است؟ این عین بی‌درایتی است!
🔹 فهم قضیه سخت نیست! همسایه‌تان در رفاه باشد و کودک شما گرسنه، شما چه می‌کنید؟ دوره‌ی "دیوار کشیدن" دور خانه گذشته است. عجیب است مسئولان عالی مملکت نمی‌خواهند درک کنند که حتی برای بقای حکومتشان هم، باید مردم و بخصوص مرزنشینان را در "سطح قابل قبولی" از رفاه نگه دارند تا به خانه‌ی همسایه حتی نگاه نکنند! اما چرا این کار را نمی‌کنند؟
🔹 مرزنشینان تمام دنیا، به خاک همسایه رفت و آمد دارند و این رفت‌و‌آمدها بین مرزنشینان مرسوم است. دولتها و حکومت‌های دوراندیش می‌دانند؛ "نگاه" مرزنشینان بیشتر از بقیه، به خانه و سفره‌ی همسایه می‌افتد! و آدمها با «مقایسه کردن»، معنای خوشبختی یا بدبختی خودشان را
درک می‌کنند. مرزنشینان می‌بینند آن سوی مرز، حداقلی از قانون و رفاه و احترام نصیب شهروندان است، و نگاهی هم به زندگی اسفبار خودشان
می‌اندازند! اینکه مرزنشینان ما در چنان فلاکتی باشند که ناگزیر از "کولبری" (حمل بار از مرزها) شوند، زنگ خطر جدی است که قاعدتاً باید خواب را از چشم مسئولان برباید!
🔹 آقایان مسئول! گیریم شما زندگی در مرزها را تجربه نکرده‌اید. "همسایه" هم در کنار منازل خود نداشته‌اید؟ اگر اهل و عیال شما ببینند در منزل
همسایه همیشه وفور نعمت (آزادی، کار، ارزانی و احترام و...) هست، ولی هیچکدام اینها در منزل شما نیست، آیا دلتان نمی‌لرزد؟ فهم این که دیگر سخت نیست! هست؟
🔹 اگر مردم مناطق مرزی ما، آنقدر نجیب و مظلوم هستند که حتی نگاهی هم به سفره‌ی همسایه‌ها نمی‌اندازند، مسئولان باید این نعمت را قدر بدانند و رفاه این مردم نجیب را در اولویت همه‌چیز قرار دهند. وگرنه وقتی "ساز جدایی" کوک شود، به همه‌جا سرایت می‌کند! به شمال اسپانیا نگاه کنید. به ایرلندها و بریتانیا بنگرید. به جدایی و استقلال پاکستان از هند در ۷۰ سال پیش بنگرید. دنیا در حال تغییر است و باید ساکنان «کمربندهای کشور» یعنی مرزنشینان را در رفاه و آسایش بیشتری بگذارید تا نگاه آنها به همسایه‌ها، نگاهی پر از حسرت و غبطه نباشد!
🔹 و اما قتل در بانه!
دو کولبر زحمتکش را ساعت ۸:۳۰ صبح، در روز روشن با شلیک مستقیم به کاروان کولبرها کشته‌اند! «قتل» تعریف دقیق آن است. بعدتر خانواده‌های این دو شهروند، مقابل فرمانداری جمع شده‌اند. پاسخ به آنها و مردم معترض بانه، «گاز اشک‌آور» و سرکوب بوده است! و بانه و کردستان همچنان ملتهب و ناآرام هستند! حق دارند یا ندارند؟ مظلوم‌کشی بدتر از کشتن کولبر هم داریم؟
🔹 خود شغل "کولبری" اسفبارترین شغلی است که کرامت انسانی او را لِه می‌کند! اما هزاران شهروند شریف مناطق مرزی به خاطر فشارهای اقتصادی و بیکاری (که حکومت باید آن را از بین ببرد!)، به این شغل سخت روی می‌آورند! همه‌ی ما می‌دانیم اسباب‌کشی و حمل بار چه کار دشواری است. اجاره‌نشین بوده و یا هستیم. کولبران، صدها کیلوگرم بار را کیلومترها در کوه و صخره حمل می‌کنند تا از تفاوت قیمت آن کالا، پولی نصیبشان شود و خرجی یک و یا چند خانوار را تأمین کنند! شأن انسانی خودشان را، با این شغل سخت، لگدمال می‌کنند تا "نان" به خانه ببرند. حکومت چه می‌کند؟ آنها را گاه و بیگاه می‌کشد و اعتراضات آنها را هم سرکوب می‌کند!
🔹 اگر از نزدیک ندیده بودم، اینطور قاطع نمی‌گفتم: حکومت با دلیل و یا بی‌دلیل مرزنشینان را می‌کشد! در کردستان، داغدیدگان فراوانی دیده‌ام! علت اینهمه ظلم حکومت ایران به مرزنشینان معلوم نیست؛ اما "انتهای این مسیری" که می‌رود، متأسفانه معلوم است!
بابک داد
🔹 تلگرام:
http://t.me/BabakDad
🔹 تماس:
[email protected]
