احتمالا به واسطه وسعت اقتصادی و جغرافیای مطلوب، نیروهای ساختاری در آمریکا نوعی برتری در قدرت برای این کشور ایجاد کردند. با این وجود، تصمیم های رهبران این کشور، بر زمان و نوع برتری به وجود آمده، تاثیر می گذارند. با این توصیف، حتی با وجود ساختار مشخص، یک رئیس جمهور خاص و نحوه اداره کردن امور از سوی او، می تواند تاثیر گذار باشد.

بنابراین رهبری مهم است، اما این اهمیت تا چه حد است؟ هرگز پاسخ دقیق نخواهد بود. محققانی که تلاش کرده اند تاثیر نحوه رهبری در شرکت ها یا آزمایش های آزمایشگاهی را اندازه گیری کنند، بسته به موقعیت، به آمار 10 تا 15 درصدی رسیده اند. اما این پژوهش ها در شرایط آزمایشگاهی اندازه گیری شده است که در آن تغییر، ساختاری خطی دارد. در موقعیت های واقعی، مثلا در دوران پسا آپارتاید در آفریقای جنوبی، رهبری نلسون ماندلا تفاوت زیادی به وجود آورد.

سیاست خارجی آمریکا به وسیله نهادها و قانون اساسی شکل گرفته است، اما بحران های خارجی می تواند زمینه های زیادی ایجاد کند که وابسته به تصمیمات، خوب یا بد، رئیس جمهور است. اگر ال گور در سال 2000 به سمت ریاست جمهوری می رسید، احتمالا ایالات متحده با افغانستان وارد جنگ می شد، اما با عراق نمی جنگید. از آنجایی که رویدادهای سیاست خارجی، به اعتقاد دانشمندان علوم اجتماعی "وابسته به مسیر" هستند، کوچک ترین تصمیم گیری ها از سوی رئیس جمهور، حتی با دامنه کوچک 10 تا 15 درصدی در ابتدای راه نیز می تواند در طول زمان، منجر به تفاوت های عمده در نتایج به دست آمده شود. به گفته رابرت فراست، زمان رسیدن به دو راهی در یک جنگل، همه چیز به انتخاب ناگزیر یکی از آن دو راه بستگی دارد.

در آخر، باید گفت که خطرات احتمالی به وجود آمده به موجب شخصیت یک رئیس جمهور، احتمالا متقارن نخواهد بود. به این معنا که این خطرات بر یک قدرت جهانی یا یک کشور رو به رشد، تاثیر متفاوتی دارد. به مانع برخورد کردن یا به وجود آوردن جنگ، می تواند باعث غرق شدن کشتی جامعه شود. اگر ترامپ از وقوع یک جنگ بزرگ جلوگیری کند و اگر مجددا انتخاب نشود، محققان و مورخان آینده شاید به دوران ریاست جمهوری او به چشم یک دوران کوتاه پیروزی در منحنی تاریخ آمریکا نگاه کنند، اما تمامی این موارد، اما و اگر های بزرگی هستند.