ثانیاً فرضا چنین مصوبه‌ای وجود داشته باشد و نامه اخیر نیز تأکید بر همان باشد نه محدودیتهای جدید، شورای عالی امنیت ملی نمی‌تواند جایگزین قوه قضائیه شود و برای یک متهم مجازات تعیین و اجرا کند. حداکثر اختیار این شورا در همان ایام آشوب و اضطرار بوده است که برای فرونشاندن آشوب، افرادی را محدود کند اما پس از بازگشت آرامش به جامعه و خروج از حالت اضطرار، این وظیفه قوه قضائیه بوده است که درباره ادامه یا عدم ادامه محدودیتها پس از طی مراحل قانونی از جمله دادگاه علنی صالح درباره دو طرف ماجرا، تصمیم بگیرد.

رویه فعلی برخلاف اصول ۳۲ تا ۳۷ قانون اساسی است. نمی‌شود عده‌ای در پشت پرده تصمیماتی بگیرند و هرچند وقت یک بار از نزول آیه‌ای خبر بدهند و به هیچ کس هم پاسخگو نباشند، نه به مجلس و نه مستقیماً به مردم. فقط می‌دانیم عده‌ای ناشناخته مصلحت نظام را تشخیص می‌دهند و هرکس را که صلاح بدانند در حصر و محدودیت قرار می‌دهند و هر وقت هم
صلاح بدانند، مثلاً نزدیک به موت او، وی را آزاد می‌کنند.

آقای نجات گفته‌اند «اگر این افراد توبه کنند و جریان فتنه را محکوم کنند، نظام آنها را سوار کشتی نجات خواهد کرد.»

امیدوارم ناخدایی این «کشتی نجات» به عهده خود جناب آقای «نجات» باشد چون شنیده‌ام ایشان در میان هم قطاران خود عاقل تر و باتدبیرتر است.

اما توبه نمی‌تواند یک طرفه باشد. اگر قرار بر توبه است، هم کسانی که زمینه فتنه را فراهم و هیزم آن را جمع آوری کردند باید توبه کنند و هم کسانی که آن را شعله ور ساختند. تا زمانی که یک طرف را مقصر می‌دانید و از خطاهای طرف مقابل چشم می‌پوشید این موضوع حل نخواهد شد زیرا مردم احساس عدالت و انصاف نمی‌کنند و وجدانشان آرام نمی‌گیرد.

اساساً چه اصراری به توبه است. ممکن است کسی خطایی کرده اما معتقد باشد که خطایی نکرده است و طبعاً توبه هم نخواهد کرد. اگر اینها پس از ۷ سال مجازات سنگین حصر خانگی بدون توبه آزاد شوند چه اشکالی دارد؟ این، خیال امثال جناب نجات است که اگر اینها بدون توبه آزاد شوند به معنی پیروزی آنها و شکست نظام است. اتفاقاً برعکس است، نشانه تدبیر و رأفت نظام است و جایگاه نظام تعالی پیدا می‌کند. تا دیر نشده است اقدام کنید. این که ملازمه‌ای میان پیروزیهای منطقه‌ای ایران و سخت گیریهای داخلی بر منتقدان برقرار کرده‌اید و فکر می‌کنید اگر فضا برای منتقدان و معترضان باز و قانون اساسی اجرا شود بر نقش منطقه‌ای ایران اثر می‌گذارد مقرون به صحت نیست. هردوکار باید با هم انجام شود و این دو قابل جمع‌اند.