روز دهم آذر مراسم بزرگداشت ازپیش اعلام‌شده‌ی علی‌اشرف درویشیان نویسنده‌ی نامی برگزار نشد؛ زیرا شب پیش از آن در تماسی تلفنی یک مامور امنیتی به مدیر ساختمان امر کرده است که سالن را در اختیار برگزارکنندگان قرار ندهد! به همین سادگی، بی‌هیچ رفت‌وآمدی، بی‌هیچ حکم و دادگاهی، بی‌هیچ الزام به پاسخگویی برنامه‌ی بزرگداشت نویسنده‌ای سرشناس و محبوب را لغو کردند. نام این کار چیست؟ اقتدار؟ امنیت؟ این همان "اقتدار"ی نیست که در سایه‌اش قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای، که از قضا در سالگرد چهارتن از ستم‌کشته‌گان آن قرار داریم، انجام گرفت؟! این همان "اقتدار"ی نیست که حتی فراتر از قوانین خود سیستم حکمرانی می‌کند؟!
و اما امنیت. این چگونه امنیتی است که با پاک کردن صورت مسئله‌ها بر قرارمی‌شود؟ که با زیر پا گذاشتن حقوق اولیه و مسلّم مردم تامین می‌شود؟ امنیت یک جامعه با میزان امنیت مردم در بهره‌مندی از آزادی‌هایشان سنجیده می‌شود نه با سرکوب عریان آزادی‌ها و ایجاد فضای "آرامش" گورستانی. امنیت در درجه‌ی نخست باید امنیت مردم باشد؛ مردمی که حق دارند برای هر امر خود آزادانه دور هم جمع شوند؛ بی‌نیاز به هیچ "مجوز". جایی که مردم باید از حق خود دست بدارند تا "امنیت" تامین شود، آنجا امنیت حاکمیت و فرمانروایی قدرت و ثروت بی‌حساب و کتاب بر قراراست.
نام این برخوردها نه "اقتدار" است و نه "امنیت" بلکه هراس است؛ هراسیدن و هراس افکندن!
کانون نویسندگان ایران در طول نیم قرن فعالیت خود، به ویژه در سه دهه‌ی اخیر، بارها با این‌گونه "لغو"ها و جلوگیری‌ها و سرکوب‌ها مواجه بوده است، همچنان‌که بسیاری از مردم ما. این شیوه مستقیماً آزادی‌های اساسی مردم را هدف قرار می‌دهد و از نظر کانون نویسندگان ایران به شدت محکوم است.
بی‌گمان مخالفت با بزرگداشت علی‌اشرف درویشیان از محبوبیت و تاثیر اجتماعی او ذره‌ای نمی‌کاهد؛ اما بر سرکوبگرانی که در سایه ایستاده‌اند پرتوی روشن می‌افکند.
یاد علی اشرف درویشیان گرامی باد!
کانون نویسندگان ایران
۱۲ آذر ۱۳۹۶
