این‌روزها هر مسئولی که تریبون دستش می‌افتد خبر از بازگشت امنیت کامل بعد از اغتشاشات می‌دهد. درست مثل اینکه، آهوی به شما داده نشده ای، از دستتان بگریزد، آن را گرفته و به شما بازگردانند!
امنیت یعنی مقابله با هر تهدیدی که بر جان، سلامتی، آرامش و مال انسان رحل اقامت افکنده. یعنی اگر کشوری در سال با ۸۰۰هزار تصادف، مرگبارترین حوادث رانندگی در جهان را داراست، طوریکه نه تنها رَندی بلکه هزاران اندی هم از آن جان سالم به در نمی‌برند، نمی‌تواند ادعا کند که در امنیت است.
شاخص‌های عدم امنیت فقط مورد فوق الذکر نیست. بحران زیست محیطی تا پارسال، پیرارسال گاز می‌گرفت، امسال رسما لگد هم می‌اندازد. کم بارش‌ترین پاییز طی ۶۷ سال، ریزگردهای خوزستان و آلودگی هوا، پاشنه در کشور را از جا کنده‌اند.
از طرفی، به توصیه پزشکان می‌مانیم در خانه تا از گیر گرگ آلودگی هوا در امان باشیم، می‌افتیم گیر کفتار زلزله و مجبور به گریز و در نهایت خوش شانسی، نصف نیمه زیر شتر مرگ می‌افتیم و مصدوم می‌شویم. در زلزله‌های استان تهران و البرز، بدون اینکه آجری بر روی کسی بیفتد، چند نفر از ترس و عدم حس امنیت در ساختمان‌ها، کشته و‌حدود ۱۹۵ نفر مصدوم شدند!
آب و مواد غذایی ناسالم هم آینه دقمان شده‌اند.
کم بود جن و پریِ آمارهای جهانی از رتبه بالای افسردگی و اعدام، که رتبه بالای عصبانیت ایرانیان هم چند وقت پیش از دیوار پرید.
از امنیت پیام رسان‌های داخلی بگویم که کمتر کسی جرات نصب آن را دارد.
معجون امنیت اقتصادی و سرمایه گذار را که خود بهتر واقف‌اید.
حالا اینهمه عیب گفتی هنرش نیز بگو. این امامزاده هر چه نداشت، یک قندیل داشت که آن هم این بود که از شر داعش در خیابان در امان بودیم. ولی الان، امامزاده همان قندیل را هم ندارد چون داعش، مایکل اندریا، برادر‌زن صدام و صهیونیست در خیابان در عرض هفت هشت روز، بیست و یک نفر را به گلوله بستند. فکر کنم بهتر است جسارتا، به طور استثناء در این مورد، تأمین امنیت را از شیطان بزرگ یاد بگیرند که در جنبش وال استریت، که خیابان وال استریت حدود شش ماه به اشغال معترضین در‌آمد، با تمام اعمال خشونت و بگیر و ببندی که صورت گرفت، کسی در خیابان نه توسط گلوله دشمنان قسم خورده آمریکا بالاخص روسیه کشته شد و نه دستگیر شده‌ای در زندان خودکشی کرد. باور کنید اگر این یک مورد را یاد بگیرید ما قول می‌دهیم رویمان زیاد نشده و بای دیفالت، تنظیماتمان را روی مرگ بر آمریکا و اسراییل بگذاریم. و هر جا می‌نشینیم از کیوان شوکت و رستم صولت شما و مشهدی احمد و کبلایی ابراهیم و حاج آقا بگوییم.
زهرا نجفی
