از سوی دیگر، با نگاه به نام 21 کشور حاضر که در سطح روسای مجالس یا نایب روسا در اجلاس تهران حضور یافتند، در می یابیم که کشورهای مهم و متنفذ در جهان اسلام در حد انگشتان یک دست در این اجلاس تهران شرکت کرده بودند.

13 کشورحاضر در سطح روسای مجالس در این اجلاس عبارت بودند از: قطر، مالی، کامرون، افغانستان، گینه بیسائو، عمان، سنگال، الجزایر، ترکیه، لبنان، پاکستان، عراق و موریتانی. بورکینافاسو، گینه، چاد، نیجر، سودان، اردن، مغرب، مالزی و موزامبیک هم در سطح نایب رییس حضور یافته بودند.

به بیان دیگر، از 22 کشورعضو «اتحادیه عرب»، فقط ۸ کشور قطر، عمان، الجزایر، لبنان، عراق، سودان، اردن و مغرب در اجلاس تهران حضور یافتند. این بدان معنا است که ۱۴ کشور عرب اجلاس تهران را تحریم کرده اند.

آیت الله خامنه ای خود می داند که این آمار از آن جا اهمیت دارد که اجلاس مزبور، اجلاس بین المجالس اسلامی به میزبانی جمهوری اسلامی بوده است. معنای حضور کم رنگ کشورهای مسلمان در جمهوری اسلامی که داعیه «ام القرا» بودن دارد و رهبرش خود را «ولی امر مسلمین جهان» می داند، این است که جمهوری اسلامی حتی در میان کشورهای مسلمان نیز در انزوا قرار گرفته است.
حال اگر فرض کنیم که قرار بود تهران میزبانی اجلاس بین المجالس جهانی را برعهده داشته باشد، به راستی چند کشور در سطوح عالی در پایتخت جمهوری اسلامی حضور می یافتند؟ «شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد» که شهریورماه 1391 در تهران برگزار شد، خود به نماد بارزی از انزوای بین المللی جمهوری اسلامی تبدیل شد. این در حالی بود که جمهوری اسلامی برای میزبانی این اجلاس، 100 میلیارد تومان هزینه و پنج روز پایتخت را تعطیل کرد و 110 هزار نیروی پلیس را برای تامین امنیت آن گمارد.

جنبش عدم تعهد بزرگ ترین سازمان بین المللی از نظر تعداد، پس از سازمان ملل متحد است. تعداد 120 کشور عضو این جنبش هستند و 17 کشور در آن عضویت ناظر دارند. جالب است بدانیم که 137 کشور عضو جنبش عدم تعهد، تنها 30 کشور در سطح رهبران، البته آن هم عمدتاً از کشورهای نه چندان مهم در اجلاس عدم تعهد در تهران شرکت کرده بودند.

مشابه چنین سنجشی از جایگاه جمهور اسلامی را می توان در «اجلاس اضطراری سران سازمان همکاری اسلامی» در مرداد 1391 مثال آورد که با موضوعیت تعلیق عضویت سوریه از این سازمان، به پیشنهاد عربستان سعودی در جده برگزار شد. در آن اجلاس، با وجود حضور ایران در عالی ترین سطح در هیأتی به ریاست محمود احمدی نژاد، تعلیق عضویت سوریه در سازمان همکاری اسلامی با اجماع کلیه کشورهای مسلمان به استثنای رأی مخالف جمهوری اسلامی، از تصویب سازمان گذشت.

نتیجه
به شرحی که درباره اجلاس اضطراری سازمان همکاری اسلامی (1391) و هم چنین تعداد و سطح حاضران در اجلاس سران جنبش عدم تعهد (1391) و اجلاس بین المجالس اسلامی در هفته جاری (دی ماه 1396) گفته شد، به وضوح می توان انزوای بین المللی جمهوری اسلامی را در تمام این اجلاس ها، چه در سطح کشورهای مسلمان و چه در سطح بین المللی دید.

با این نگاه آماری، پرسش مهم از آیت الله خامنه ای این است که با وجود چنین شواهد غیر قابل انکاری، او چه گونه مدعی است نظام تحت امرش امروز نظامی متنفذ و دارای عزت بین‌المللی است؟ او به استناد کدام شواهد مدعی است که عزت و اعتبار جمهوری اسلامی ایران امروز بیش از هر زمان دیگری است؟