مشکل آنها زمانی مضاعف شده که در مسیر انتقال به بند جدید که توام با ضرب و شتم و اهانت از سوی ماموران بوده، اموالی که در طول سال های گذشته، با هزینه شخصی خودشان خریداری کرده بودند نیز به آنها تحویل داده نشده است. آنها دسترسی به روزنامه ندارند، بند فاقد بخش فرهنگی و آموزشی بوده و اجازه‌ ورود کتاب و CDهای آموزشی داده نمی‌شود.

به گفته یک زندانی، «امکان استفاده از هواخوری به روزی ۳ یا ۴ ساعت بسته به نظر ماموران زندان تقلیل یافته» و فضای داخل بند نیز فاقد تهویه بوده، پنجره‌ها به هم جوش داده شده است. بند ۴ در مجموع ۱۶ اتاق دارد: «در کل بند یک عدد فن برقی داریم که نهایتا توان گرم کردن حدود دو متر از شعاع محل نصب را دارد.»

در روزهای گذشته، موارد متعددی از عفونت سینوس و ریه مشاهده شده است: «به دلیل نبود مواد غذایی مناسب تعداد زیادی از زندانیان به بیماری‌های گوارشی مبتلا شده اند.»

زندانیان می توانند هر ۲ ماه یکبار مواد پروتئینی و هر دو هفته یک بار، لبنیات و میوه بخرند: «یخچال در بند نداریم. باید چندتا کنسرو بخریم. پتو و ملافه هم در فروشگاه زندان دارند ولی به ما نمی فروشند.»

بر اساس گزارشی که به دست ایران وایر رسیده، «رسیدگی های پزشکی و درمانی نیز در مرز بحران قرار گرفته و زندانیان بیمار مجاز به اعزام نمی‌شوند‌.» در حال حاضر مجوز اعزام صادر نمی شود و در معدود مواردی که اعزام صورت گرفته، روند درمان متوقف یا پرونده پزشکی فرد مفقود شده است.

سالن ۱۰ زندان گوهردشت در طبقه سوم این زندان قرار دارد و توسط ۴ در مجهز به قفل از ماموران جدا شده‌اند: «هیچ راه خروج اضطراری غیر از راه‌ پله‌ ای که ابتدا و انتهای آن با دری آهنین مسدود شده وجود ندارد. در صورت بروز حادثه‌ای چون آتش‌سوزی، زلزله، ... مطلع شدن ماموران و گشودن درها و خروج زندانیان به حدی زمان‌ بر است که امکان بروز هر فاجعه ای وجود دارد.»

آرش صادقی یکی از زندانیان محبوس در سالن ۱۰ بند ۴ زندان گوهردشت کرج است. بیش از یک سال از پایان اعتصاب غذای او می‌گذرد اما همچنان دچار مشکلات سیستم گوارشی و روده ها‌ می‌باشد. با هنگام تبعید وی از زندان اوین به گوهردشت مدارک پزشکی موجود منهدم و پس از تبعید نیز درمانی جهت بهبود و سلامت وی انجام نشد. التهاب روده که از سال گذشته تا کنون التیام نیافت، منجر به کولیت روده و دردهای طاقت‌فرسا شده است.

سعید شیرزاد، زندانی سیاسی نیز که در اعتراض به حمله‌ وحشیانه‌ی گارد زندان به بند سیاسی و انتقال اهانت‌آمیز زندانیان به بندی دیگر، اعتصاب غذا کرده بود، به جهت بروز مشکلات متعدد گوارشی باید مورد رسیدگی پزشکی قرار می‌گرفت که با مخالفت دادستانی جهت اعزام مواجه شد.

وی پیش‌تر علاوه بر مشکل کلیه از دیسک کمر نیز در عذاب بوده، پس از اقدام به اعتصاب غذا وضعیت سلامت کمرش بحرانی شده و حال با پیگیری خانواده و با گذشت حدود ۲ ماه از موافقت با اعزام جهت فیزیوتراپی همچنان اعزام او کنسل و هیچ مقامی از دادستانی و زندان پاسخگوی چرایی عدم اعزام نیستند.

مجید اسدی از دیگر زندانیان سیاسی این بند نیز با مشکل حاد کبد مواجه است که عدم درمان می‌تواند نه تنها تهدیدکننده‌ی سلامت وی باشد، بلکه تهدیدکننده‌ی حیات او است. آسیب وارده به کبد او نیاز به درمان فوری داشته که به علت کوتاهی دادستانی همچنان نیمه کاره مانده‌است. با اینکه پزشکان متخصص بستری و درمان سریع او را توصیه کرده‌اند اما همچنان با وجود پیگیری بی‌وقفه‌ی خانواده و اعتراضات جمعی به عدم درمان او به چند اعزام در حد معاینه و انجام آزمایشاتی بسنده کرده و مجددا روند درمان متوقف مانده و بهبودی حاصل نشده‌ است.

به گفته یک زندانی، مقامات زندان «قصد دارند با عدم رسیدگی پزشکی به فعالین سیاسی و به تاخیر انداختن درمان آنان و از بین بردن سلامت آنان با کمترین هزینه‌ای آنان را از فعالیت باز دارند.»

او می گوید این شیوه جدید نیست ولی به خوبی نشان می دهد ادعای عدم شکنجه در زندان های جمهوری اسلامی، واهی است و آنها به روش های خاص خودشان به شکنجه و فلج کردن زندانیان سیاسی مشغول هستند.

از دیگر زندان حاضر در این بند می توان به اسامی زیر اشاره کرد:

1-حمزه سواری

2-محمد‌علی منصوری

3- ابوالقاسم فولادوند

4-حسن صادقی

5- سعید ماسوری

6- جعفر اقدامی

7- زانیا مرادی

8- لقمان مرادی

9- هوشنگ رضایی

۱۰-اصغر پاداشی

۱۱-جابر عابدینی

۱۲-ایرج حاتمی

۱۳-ابراهیم فیروزی

۱۵-نوید خانجانی

۱۶-شهرام پورمنصور

۱۷-فرهنگ پورمنصور

۱۸-افشین بایمانی

۱۹-امید قاضیانی

۲۰-رضا شهابی

۲۱-لطیف حسنی

۲۳-پیام شکیبا

۲۴-محمد امیرخیزی

۲۵-وحید صیادی نصیری

۲۶-رضا اکبری منفرد

۲۷-فواد رضازاده

۲۸-حمزه درویش

۲۹-شاهین ذوقی‌تبار

۳۰-گل‌محمد جنبشی