درست روز قبل از مراسم به من تلفن زده شد و گفته شد که شما به این مراسم نروید. من هم کلا نپرسیدم که من که قرار بود بروم چطور شد که تصمیم قبلی، به طور ناگهانی و یک روز مانده به مراسم تغییر پیدا کرد. گفتم بسیار خب و به آن مراسم نرفتم. پیش خود گفتم شاید به خاطر ظاهر «ضد انقلابی» من، نخواسته اند در این مراسم حضور پیدا کنم، ولی بعدا مشخص شد که قرار شده است یکی از «دانشجویان خودی» که در امتحان، رتبه ی خاصی هم به دست نیاورده بود به جای من روی صحنه برود و جایزه را دریافت کند.

اتفاق جالبی که افتاد این بود که در مراسم، موقعی که باید این «آقازاده» روی صحنه می رفت نام مرا به جای نام او صدا کرده بودند، و این شخص با نام من یعنی «فرهاد مشرق زمینی» به روی صحنه رفته بود و جایزه را دریافت کرده بود!

باری. چند روزی گذشت و دوباره مرا به دفتر آموزش فرا خواندند. وارد دفتر شدم و جناب استاد امینی و استاد خانم ده بزرگی در دفتر بودند. خانم ده بزرگی جعبه ای به من دادند و گفتند در حق تو اجحاف شد و ما این هدیه را به جای هدیه ای که باید می گرفتی برایت در نظر گرفته ایم و جعبه ای را که حاوی یک خودکار بود به من دادند. در اتاق غیر از ما آقای «رشید» که مستخدم قلعه مرغی بود حضور داشت. من با لبخند، ضمن تشکر از محبت اساتید، خودکار را به رشید دادم و گفتم:
«این هدیه را به خاطر زحمات رشید به ایشان می دهم؛ من برای جایزه گرفتن درس نمی خوانم و برایم به دست آوردن موفقیت مهم بود که به دست آوردم.»

*****

داستان طولانی شد.

وقتی ماجرای ندادن تلفن همراه سامسونگ به قهرمانان ورزش زمستانی مان را خواندم یاد این داستان افتادم.

کارِ شخصیت و عزت نفس ما به جایی رسیده است که باید به دنبال گدایی یک دستگاه موبایل ۹۰۰ دلاری باشیم. در این بحث حتی روابط جمهوری اسلامی با کره جنوبی تحت الشعاع قرار گرفته و مسوولان فدراسیون، برای پذیرفتن هدیه ی احتمالی، شرط و شروط تعیین کرده اند.

ای کاش قدر شخصیت و عزت نفس مان را می دانستیم. ای کاش به خاطر یک موبایل خود را به آب و آتش نمی زدیم. ای کاش فدراسیون ما می گفت، هدیه سامسونگ ارزانی خودش، و حتی اگر قرار باشد این هدیه را به ورزشکاران ما بدهند ما آن را قبول نخواهیم کرد.

آری! سخت است در شرایط فقر از مال و منال گذشتن، ولی کسی که عزت نفس داشته باشد، آن را با یک موبایل تاخت نمی زند. امروز خودِ من فقط با جاهایی که می خواهم کار کنم، کار می کنم، و بسیار هم در فشار مالی هستم، ولی قدر و منزلت خود را، برای حضور در فلان تلویزیون و بهمان سایت از دست نمی دهم.

ثروت خوب است، ولی بزرگ ترین ثروت شخصیت آدمی ست. اگر این را درک کردیم، عزتی که مردم به ما خواهند داد بالاترین ثروت ها خواهد بود. ثروتی که نه با یک موبایل، بلکه با هیچ چیز دیگری قابل معاوضه نیست.

*****

* استاد امینی با تمام دقت و ریز بینی یی که داشت متاسفانه در اثر یک اشتباه کوچک، همراه با رییس سازمان هواپیمایی کشوری وقت در هوای مه آلود رشت سقوط کرد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.