این ائتلاف برای به قدرت رسیدن و در قدرت ماندن به هر کاری دست زد. دروغ گفت، ریا کرد، خدعه کرد، دسته‌دسته روی بامِ مدرسه اعدام کرد، دروغ نوشت و پنهان کرد، سینما آتش زد، آدم‌سوزان بپا کرد، کتاب‌سوزان کرد، در دامونِ سیاهکل کربلا کرد و در دانشگاه "کربُبلا" برپا کرد، کتابخانه آتش زد، بانک غارت کرد، نوجوان را هزارهزار راهیِ میدانِ مین و خاکریز دشمن کرد، دیپلمات را گروگان گرفت و مخالف را ترور کرد، به زن و مرد و دختر در زندان تجاوز کرد، خنده را ویران کرد، غم را قانون کرد، موسیقی را ممنوع کرد، جرثقیل را برای دار زدن راهیِ میدان کرد، شیر و موز رایگان را بُرد و با هروئین و با شیشه نسل‌سوزان بپا کرد، مهرگان را کشت و خورشیدی را هِجریِ عنکبوتی کرد، ایرانیت را تیرِ خلاص زد و ایران را عمامه‌ای کرد...

برای قدرت و برای حفظ قدرت، ائتلافِ 57 چه‌ها که نکرد؟

منظور از براندازیِ مدنی در همین است: ما برانداز به هر ساز نیستیم. ما وحشی نیستیم. ما از پنجاه‌وهفتی‌ها نیستیم. ما آنتی‌تِزِ آنها هستیم.

ما برای رسیدن به اهدافمان سینما رِکس آبادان را آتش نمی‌زنیم (رِکس در لاتین یعنی شاه!)

ما برای قدرت چهارصد نفر را زنده‌زنده نمی‌سوزانیم.

ما آنها نیستیم!

آنها اهل توحّش اند، ما اهل تمدّن‌.

آنها پاسدار بیت و مدافع حرم اند، ما سرباز ایران.

آنها پشت به مردم، رو به شامات اند؛ ما رو به میهن، دل به دهقان، چشم به ارتش، پشت به دشمن.

ما آنها نیستیم. ما ایران ایم!